Krzyż – centrum Wielkiego Postu
Ks. Ireneusz Skubiś
Środa Popielcowa wprowadziła nas w okres Wielkiego Postu A.D. 2010. Rozpoczynamy go z wielkim zamyśleniem nad znakiem krzyża, który jest w centralnym miejscu Wielkiego Postu i który będzie nam towarzyszył w wielkopostnej refleksji. „Niedziela” bowiem temat Chrystusowego krzyża wzięła za temat główny w tegorocznym Wielkim Poście.
Całość chrześcijańskiej wiary ogniskuje się wokół Jezusowego krzyża. Dlatego trzeba sobie ten znak bardzo cenić, trzeba kochać krzyż, myśleć o nim i piąć się ku jego głębokiemu przesłaniu. W Wielkim Poście odzywają się bardzo mocno idee zbawcze, które wiążą się z krzyżem, z Chrystusem cierpiącym – Odkupicielem świata. Musimy zdawać sobie sprawę, że Chrystus realnie żył, mieszkał wśród ludzi, był z nimi i spełniał swoją misję posłany przez Ojca jako Osoba Słowa, jako Ktoś, kto opowiada ludziom o Bogu, o Jego życiu wewnętrznym. Ta świadomość przyprawia o drżenie, jest w dziejach świata wydarzeniem niezwykłym. Tak wielu z nas mogło już – lub może w przyszłości – odbyć pielgrzymkę do Ziemi Świętej, gdzie obecność Chrystusa przeżywa się w konkretnych miejscach Jego pobytu – w górach, na wzniesieniach, równinach, pustyni, w miejscach uświęconych dziś także obecnością świątyń chrześcijańskich. Te miejsca wzmacniają naszą wiarę, wzbudzają najlepsze uczucia i intencje i stwarzają możliwość zrozumienia przeznaczenia człowieka, które postawił przed nim Pan Bóg.
Tak więc w duchu Jezusowego krzyża będziemy przeżywać Wielki Post, uczęszczać na rekolekcje, więcej modlić się, pokutować, odprawiać Drogę Krzyżową, śpiewać „Gorzkie żale”. Tak wiele czynią księża, tak bardzo się starają, żeby jak najwięcej ludzi uczestniczyło w rekolekcjach, żeby pełne były konfesjonały i udana spowiedź rekolekcyjna, a później Komunia św. wielkanocna. To są ważne elementy naszego duszpasterstwa, które ma sięgać do istoty człowieka jako jednostki, ale też do istoty rodziny, istoty życia społecznego czy zawodowego, do istoty wychowania młodego człowieka. Słowo Boże zostało dane nie po to, by pozostawało gdzieś w próżni, ale by zagnieździło się w pamięci, sercu i umyśle ludzkim. Tym słowem mamy żyć, z nim mamy iść wszędzie. Ono ma w naszych sercach kiełkować i rozchodzić się ze skutecznością – nawet, gdyby ktoś odsunął się od prawdy Bożej i nie chodził do kościoła, to kiedy spotka chrześcijanina, powinna się w nim obudzić tęsknota za Bogiem.
Tęsknotę za Bogiem budzi na co dzień także katolicka prasa, a wśród wielu tytułów i nasza „Niedziela”, żyjąca tym, co Kościół przeżywa w swoim najgłębszym wyrazie liturgicznym. Na jej łamach znajdziemy też oddźwięk wielu spraw ważnych dla świata i poszczególnego człowieka. Dowiemy się, co mówi Ojciec Święty Benedykt XVI, zapoznamy się z nauczaniem biskupów, poznamy działalność misyjną i charytatywną Kościoła.
Bogu dziękuję, że „Niedziela” znalazła w społeczeństwie swoje miejsce, że w dobie ogólnego kryzysu czytelnictwa nie odnotowujemy znaczącego spadku nakładu, że mamy wielu wiernych przyjaciół w osobach księży proboszczów, kapłanów, świeckich. Dbajmy, Drodzy, w dalszym ciągu o promocję naszego wartościowego tygodnika w swoich środowiskach, wśród sąsiadów, w rodzinie.
Serdecznie zapraszam też do apostolatu słowa, wyrażającego się m.in. poprzez Biuletyny „Mater Verbi”, w których przedstawiamy naukę Kościoła o środkach społecznego przekazu, szczególnie o prasie katolickiej. Przygotowujemy już 3. zeszyt z tego cyklu, który w wielu środowiskach cieszy się dużym uznaniem.
Jednym z dzieł „Niedzieli” są niewielkie wydawnictwa albumowe na ważne tematy. Ostatnio wydaliśmy taki albumik o św. Maksymilianie Marii Kolbem, a w najbliższym czasie, na prośbę Sióstr Franciszkanek Rodziny Maryi, ukaże się książeczka o św. Zygmuncie Szczęsnym Felińskim, arcybiskupie warszawskim, niedawno kanonizowanym.
Przypominam również, że 6 czerwca 2010 r. odbędzie się beatyfikacja ks. Jerzego Popiełuszki i dysponujemy albumikiem o tym nowym błogosławionym męczenniku.
Wierni Kościołowi, zespoleni z duszpasterzami i wielką rzeszą przyjaciół katolików, chcemy wspólnie postępować w wierze. Jako pismo katolickie o długiej już tradycji staramy się zachować swoją tożsamość, nie przejmując stylu i treści innych pism katolickich. Czytelnicy doceniają to i odpłacają nam wiernością. Dziękujemy i w dalszym ciągu liczymy na Państwa solidarność z „Niedzielą”, która w przyszłym roku będzie obchodzić 30-lecie swojego nowego zaistnienia.
Tymczasem zapraszamy wszystkich do wzięcia udziału w konkursie „Niedzieli” pod hasłem: „Mój krzyż”.
"Niedziela" 9/2010