Pomoc, jaką niesie Olga Pawłowska, nie byłaby możliwa bez wsparcia Biura Zespołu Pomocy Kościołowi na Wschodzie, a także bez pomocy wiernych, którzy w poprzednich latach i w minioną niedzielę modlili się za katolików na Wschodzie oraz ofiarowali pieniądze w trakcie przeprowadzanej przed kościołami w całym kraju zbiórki do puszek.

Rok temu w II niedzielę Adwentu do puszek zebrano niewiele ponad 1,9 mln zł. – Dzięki tym środkom udało się zrealizować 425 próśb – mówi ks. Leszek Kryża TChr, dyrektor Biura Zespołu Pomocy Kościołowi na Wschodzie.

Większość aplikacji kierowanych do Biura z diecezji, parafii oraz ze zgromadzeń zakonnych pracujących na Wschodzie dotyczyła wsparcia: budów i renowacji świątyń, akcji duszpasterskich, działań charytatywnych, a także zakupu pomocy liturgicznych czy też rozprowadzania prasy katolickiej. – Wsparliśmy m.in. remont kościoła, w którym przez 60 lat mieściła się betoniarnia – mówi ks. Kryża.

Do Biura, które mieści się w warszawskiej siedzibie Sekretariatu Konferencji Episkopatu Polski, z prośbą o wsparcie zwróciła się także rosyjska reżyserka Tamara Jeżyna. – Kręciłam film o nauczaniu Jana Pawła II. Na takie produkcje nie ma finansowania w Rosji. Wiele osób pomogło mi za darmo. Arturo Mari przekazał swoje zdjęcia, a Wojciech Kilar pozwolił wykorzystać w filmie swoją muzykę. Ale i tak zabrakło środków na dokończenie pracy. I wtedy dowiedziałam się o Zespole Pomocy Kościołowi na Wschodzie – mówi Jeżyna i podkreśla. – Dziękuję bardzo za pomoc, której mi udzielono. Dzięki niej mogłam dokończyć pracę.

Film Jeżyny obecnie jest tłumaczony na język polski i niedługo będzie miał premierę w naszym kraju. W Rosji jest wyświetlany w kościołach, salach parafialnych oraz w prywatnych domach.

– W Rosji po okresie komunizmu chrześcijaństwo jest uśpione – ocenia redemptorysta, o. Piotr Łacheta. Zakonnik od sześciu lat posługuje na Wschodzie. Najpierw był w Kazachstanie, a od trzech lat jest w rosyjskim Orsku.

W tym 250-tysięcznym mieście położonym na granicy Europy i Azji redemptoryści są obecni od dwóch dekad. Oprócz pracy duszpasterskiej zakonnicy prowadzą także działalność charytatywną, która jest współfinansowana środkami z Polski. – W ten sposób Kościół daje świadectwo o swojej wierze i miłości – mówi o. Łacheta.

Zdaniem redemptorysty, można mówić o zakończeniu pewnego etapu w pracy duszpasterskiej. – Na początku do świątyń przychodziły głównie osoby pochodzenia polskiego i niemieckiego. Dzisiaj coraz więcej jest Rosjan, część z nich przyjmuje sakramenty.

Udało się więc dotrzeć do katolików. I w znaczniej mierze jest to zasługa polskich kapłanów, zakonników i sióstr zakonnych. Obecnie z naszego kraju na Wschodzie pracuje: 250 księży diecezjalnych, 450 księży zakonnych, 401 sióstr zakonnych, 23 braci i 18 osób świeckich.

Nie można jednak zapominać, że potrzeby są ogromne. – Na Łotwie jest tylko 6 osób mających doktorat z teologii. Nie przetłumaczono też katolickiego Pisma Świętego – mówi s. Sofija Osmjanska, karmelitka wykładająca teologię na Uniwersytecie w Rydze.

Również bp Antoni Dydycz ocenia, że „potrzeb nie ubywa, a przybywa”. – My sami nie należymy do najbogatszych krajów, ale w porównaniu z krajami za wschodnią granicą jesteśmy w komfortowej sytuacji. (…) Nie może nas zabraknąć tam, gdzie są potrzebujący – zaapelował bp Dydycz na konferencji poprzedzającej XIV Dzień Modlitwy i Pomocy Materialnej Kościołowi na Wschodzie. – Nie zapominajmy, że sami dając, korzystamy. A ci, którzy zaczynają pomagać drugim, stają się inni – podkreślił.

Jak niesienie pomocy innym nieoczekiwanie może zmienić ludzi, dobrze wie Olga Pawłowska. Pierwszym dzieckiem, jakie przywiozła na leczenie do Polski, była sierota Jula. – Ukraińscy lekarze mówili, że będzie żyła 3 miesiące. Dzisiaj Jula ma 15 lat, uczy się w Polsce i jest szczęśliwym dzieckiem – mówi Olga Pawłowska, prywatnie... mama Juli.

"Niedziela" 50/2013