Rok św. Bernadetty
Ks. Jan Robakowski
Obecny – 2009 rok, po uroczystościach Wielkiego Jubileuszu w Lourdes, jest poświęcony w sposób szczególny św. Bernadetcie.
Przedłużenie jubileuszu dla utrwalenia jego owoców
Wielki jubileusz 150-lecia objawień Matki Bożej w Grocie Massabiellskiej był wyjątkowo wielkim sukcesem: wizyta Papieża Benedykta XVI, 9 mln pielgrzymów… Dlatego, zdaniem bp. Jacques’a Perriera, błędem byłoby pozwolić, aby ten wielki entuzjazm nie został należycie wykorzystany przez ukazanie wspaniałych owoców, jakie zrodziły objawienia w sercu Bernadetty, której 130. rocznica śmierci przypada w tym roku.
Droga Bernadetty do świętości
Proponując pielgrzymom duchowe przejście śladami Bernadetty, zachęca się ich do zwrócenia szczególnej uwagi na cztery aspekty jej życia:
– związek z Kościołem: wiara i jej praktykowanie;
– życie eucharystyczne: spotkanie z Chrystusem w Komunii św.;
– miłość bliźniego: spotkanie z Chrystusem w bliźnim potrzebującym pomocy;
– powołanie zakonne: kierowanie się tylko względami na królestwo Boże przy realizacji każdego powołania: zakonnego, małżeńskiego...
Rozważanie tych czterech aspektów w życiu Bernadetty powinno być dla pielgrzymów inspiracją i okazją do osobistej refleksji; rewizji dotychczasowego postępowania i nawrócenia.
Wiara i jej praktykowanie
Bernadetta zawsze przynależy do Kościoła. Przychodzi na świat w rodzinie katolickiej, głęboko wierzącej i praktykującej. Już dwa dni po urodzeniu zostaje ochrzczona i otrzymuje chrześcijańskie imiona: Maria Bernarda.
Nie może chodzić do szkoły ani na lekcje katechizmu, bo ze względu na skrajną biedę jej rodziców jako najstarsza musi pomagać w domu i opiekować się rodzeństwem. Zawsze jednak jest obecna w kościele: chodzi regularnie na Mszę św., na Nieszpory i inne nabożeństwa. Codziennie razem z rodzicami odmawia Różaniec.
Pan Bóg patrzy w serce i widzi to, co jest ukryte przed oczami świata, dlatego Bernadettę – biedną, schorowaną, nieumiejącą ani czytać, ani pisać, nieznającą nawet katechizmu – wybiera opatrznościowo dla Maryi na powiernicę i pośredniczkę w przekazywaniu ważnego orędzia światu.
Z polecenia Matki Bożej idzie, i to wielokrotnie na probostwo, bo jest posłana do kapłanów z misją kościelną: organizowania procesji i wybudowania kaplicy. Z kolei, w imieniu proboszcza (Kościoła) zwraca się z pytaniem do Pani, jakie jest Jej imię?
Życie eucharystyczne
Wielkie pragnienie uczestniczenia w katechizacji przygotowującej do Pierwszej Komunii św. jest głównym powodem, dla którego Bernadetta udaje się do swej mamki w Bartres. Z tego samego powodu, widząc, że nie ma tam szans zrealizowania swego pobożnego planu, wraca pod koniec stycznia 1858 r. do Lourdes, gdzie zaczyna uczęszczać do szkoły w hospicjum prowadzonym przez Siostry Miłosierdzia z Nevers i jednocześnie na lekcje katechizmu, którego uczy ks. Pomian. Bernadetta, odpowiednio przygotowana przez Maryję w czasie kolejnych objawień, i przez pilne uczestnictwo w katechezie, po raz pierwszy spotyka Chrystusa w uroczystość Bożego Ciała, 3 czerwca 1858 r., przyjmując Go podczas Pierwszej Komunii św. do swego serca w kaplicy Sióstr Miłosierdzia w Lourdes.
Powołanie zakonne i jego realizacja
Równo 15 lat później, 3 czerwca 1873 r., idąc za głosem powołania w klasztorze Sióstr Miłosierdzia w Nevers, z miłości do Chrystusa składa swoje pierwsze śluby zakonne.
Bernadetta zawsze odczuwała w sobie powołanie do życia zakonnego; zawsze pragnęła być zakonnicą. Jedynym jej problemem był wybór zakonu, w którym mogłaby, mimo bardzo wątłego zdrowia, realizować swoje powołanie miłości Boga i bliźniego.
W czasie 6-letniego zamieszkania w hospicjum u Sióstr Miłosierdzia w Lourdes Bernadetta stopniowo odkrywa swoje powołanie.
Ostatecznie wybiera Kongregację Sióstr Miłosierdzia z Nevers, bo odpowiada jej reguła oraz poświęcenie się dla biednych i chorych. Po raz pierwszy tę swoją decyzję wypowiada przed przełożoną sióstr w hospicjum 4 kwietnia 1864 r., to znaczy w uroczystym dniu poświęcenia przez bp. Bertranda Laurence’a figury Matki Bożej w Grocie Massabiellskiej.
Najwięcej łask dla siebie i innych wyprosi Bernadetta z chwilą wstąpienia do zakonu. Przez całe życie zakonne z wielką gorliwością wykonuje polecenia Pani: modli się o nawrócenie grzeszników i ofiarowuje za nich wszystkie swoje cierpienia, a jednocześnie, pracując w infirmerii, bardzo troskliwie opiekuje się chorymi.
21 lat życia Bernadetty po objawieniach – 8 w Lourdes i 13 w klasztorze Sióstr Miłosierdzia w Nevers – to czas jej pielgrzymowania w wierze.
"Niedziela" 7/2009