Opus Dei walka o świętość
Piotr Chmieliński
Oskarżani o sekciarstwo i chęć przejęcia władzy nad światem.
Pozornie nieprzystępni, tajemniczy i dziwni.
A tak naprawdę - po prostu nieustępliwi w swoim codziennym dążeniu do świętości.
W centrum Warszawy
Cicha, spokojna uliczka Górnośląska w centrum Warszawy. Pod numerem 43 stoi niepozorna willa. Niczym specjalnym się nie wyróżnia spośród okolicznej zabudowy. Żaden napis nie informuje, kto tu mieszka, ale wtajemniczeni wiedzą, że to siedziba Prałatury Personalnej Opus Dei (Dzieła Bożego). Organizacji od dawna oskarżanej o to, że jest bardzo tajemnicza, elitarna i wpływa na rządzenie państwami.
Kilka tygodni temu Newsweek Polska zapytał na pierwszej stronie, jaki wpływ na rząd Kazimierza Marcinkiewicza wywarło Opus Dei. W tekście znajdujemy sugestie, że niektórzy ministrowie obecnego rządu byli związani z Opus Dei. Czy rzeczywiście tak jest? - Tak! Znam osoby, które uczestniczą w formacji Opus Dei i są teraz w rządzie. Z tym, że my w Dziele nie pytamy, kto i gdzie pracuje, ale jak pracuje - mówi Niedzieli ks. Piotr Prieto, wikariusz regionalny Opus Dei w Polsce. Dodaje, że osoba, która korzysta z formacji Opus Dei, działa na własną rękę.
- Spotkania Dzieła dotyczą tylko spraw duchowych. W sprawy doczesne, polityczne, nie ingerujemy. Opus Dei jest ciągle stosunkowo nową instytucją w Kościele. I ludzie patrzą na Dzieło w kategoriach powszechnie znanych. A ponieważ to, co dostrzegają, nie pasuje do wypracowanych schematów, mówią: Coś tutaj jest nie tak. Nie rozumieją jeszcze wolności. Uważają, że ktoś jest sterowany przez Opus Dei i działa w imieniu tej organizacji, a wcale tak nie jest - mówi ks. Prieto.
Jak na stacji benzynowej
Podaje przykład stacji benzynowej. Podjeżdża tam samochód, kierowca tankuje paliwo i odjeżdża. W jaki sposób będzie prowadził swój samochód, to już zależy tylko od niego. Stacja benzynowa nie może za to odpowiadać.
- W Opus Dei jest właśnie tak jak na stacji benzynowej. Ludzie korzystają z naszej formacji, słuchają pogadanek, uczestniczą w spotkaniach, ale potem wracają do domu, pracy i realizują swoje konkretne postanowienia - podkreśla Wikariusz Regionalny Dzieła w Polsce.
Ks. Prieto zauważa, że ponieważ Dzieło stara się prowadzić solidną formację świeckich, stanowi pewne zagrożenie dla środowisk niechętnych Kościołowi. - Tego typu artykuły, jak ten z Newsweeka, pojawiały się już w innych krajach - dodaje.
Prałatura personalna
Opus Dei założył w 1928 r. w Madrycie św. Josemaría Escrivá de Balaguer. Jest to Prałatura Personalna, to znaczy, że Dzieło nie jest organizacją terytorialną. Gromadzi kapłanów i świeckich, żyjących na całym świecie, pod jurysdykcją prałata. "Prałatura Personalna ma związek z tym, co można by nazwać uświęcaniem czasu. Otrzymuje bowiem od tysięcy osób czas potrzebny na realizowanie swego właściwego zadania: osobistą formację chrześcijańską i dzięki niej na szerzenie w społeczeństwie świeckim ewangelicznego ideału powszechnego wezwania do świętości pośród świata. Poświęcanie czasu jest dla każdego członka Opus Dei czymś, co nakłada się na jego własne obowiązki zawodowe, rodzinne, relacje społeczne" - czytamy w książce Opus Dei - próba wyjaśnienia.
Szerzenie pośród świata przesłania o powszechnym powołaniu do świętości to cel Opus Dei. Św. Josemaría tak to sformułował w Drodze: "Twoim obowiązkiem jest dążenie do świętości. Tak, także i twoim. Jak można myśleć, że jest to zadanie wyłącznie kapłanów i zakonników? Do każdego, bez wyjątku, Pan powiedział: "Bądźcie więc wy doskonali, jak doskonały jest Ojciec wasz niebieski".
Numerariusze i supernumerariusze
Członkowie Opus Dei należą do trzech różnych grup. Pierwsza - to supernumerariusze. Stanowią większość członków (obecnie ok. 70%). Najczęściej są to zamężne kobiety i żonaci mężczyźni. Ich misją jest przede wszystkim uświęcanie obowiązków rodzinnych. Druga grupa to przyłączeni. Są bezżennymi mężczyznami lub niezamężnymi kobietami, dlatego zwykle są bardziej niż supernumerariusze gotowi do podjęcia niektórych prac apostolskich. Każdy z nich mieszka ze swoją rodziną lub tam, gdzie okoliczności zawodowe tego wymagają. I wreszcie trzecia grupa to numerariusze. Również bezżenni, w pełni gotowi do prac apostolskich i formacji innych wiernych Prałatury. Zwykle mieszkają w ośrodkach Prałatury.
Numerariusze oddają Dziełu swoje dochody. - Tak jak normalny ojciec oddaje swojej rodzinie to, co zarobi. W Opus Dei nie jest jak w zakonie, gdzie składa się ślub ubóstwa. Tutaj nie. Ja dobrowolnie oddaję swoje dochody, żeby utrzymać siebie, rodzinę, dom i pomagać inicjatywom apostolskim Opus Dei - wyjaśnia ks. Prieto.
Członkowie Dzieła z reguły nie ujawniają swojej przynależności do Prałatury. I być może z tego powodu są nierzadko oskarżani, że swoją przynależność chcą, z różnych powodów, celowo zataić. Tymczasem, zdaniem członków Dzieła, fakt nieujawniania przynależności nie oznacza zaraz jej celowego ukrywania. Ludzie nienależący do Opus Dei także nie mówią publicznie, że należą do konkretnej parafii, że spowiadają się co jakiś czas czy też że mają kierownika duchowego.
- Nie opowiadam wszystkim dookoła o swoich problemach rodzinnych, sytuacji finansowej, że straciłem pracę albo znalazłem nową. Owszem, wiedzą o tym moi bliscy. Podobnie jest z tym, co należy do mojego życia chrześcijańskiego - mówi ks. Prieto.
Czy życie członka Opus Dei wyróżnia się czymś specyficznym? Na pierwszy rzut oka nie. Normalna praca, czas spędzony z rodziną, odpoczynek. Ale kiedy spojrzeć głębiej, widać, że ludzie z Dzieła traktują pracę w sposób szczególny. Jest ona dla nich przestrzenią uświęcania się. Dlatego pracują dużo i starają się to robić najlepiej jak potrafią. A przy tym nie zaniedbują swojej rodziny. Supernumerariusze to często ludzie mający rodziny wielodzietne.
Najważniejszy dla członków Dzieła jest kontakt z Bogiem. "Na pierwszym miejscu jest codzienna Msza św. - centrum i źródło życia chrześcijańskiego. Każdego dnia przeznacza się także stały czas na osobistą modlitwę, lekturę Ewangelii, modlitwę różańcową (...). Normalność i codzienność intensywnego życia wewnętrznego, bez dziwnych gestów i bez wystawiania się na pokaz, jest jedną z kluczowych cech Opus Dei" - czytamy we wspomnianej książce Opus Dei - próba wyjaśnienia.
Wstąpić może każdy
Opus Dei oskarża się często o elitarność i zamknięcie. Jest to kolejny fałsz. Do Dzieła może wstąpić każdy. Oczywiście, z wyjątkiem zakonników, bo ci mają już swoje powołanie zakonne.
- Nasze spotkania są bezpłatne, otwarte dla wszystkich, którzy chcą walczyć o świętość na co dzień i żyć w duchu Opus Dei. O Dziele można w Polsce znaleźć wiele informacji w mediach, internecie (
"Niedziela" 6/2006