Nadgraniczne Siekierki odegrały wiosną 1945 r. ważną rolę w całokształcie frontowej ofensywy I Armii Wojska Polskiego kroczącej na Berlin. To tutaj rozegrał się krwawy dramat, mocno wpisany w historię II wojny światowej i walkę o wolność. Zginęło wówczas ok. 8 tys. polskich żołnierzy, z których 1984 spoczywa na miejscowym cmentarzu wojskowym. Nieprzypadkowo więc, wielki orędownik pokoju i pojednania, a jednocześnie świadek nieludzkich doświadczeń wojennych na człowieku - bp Kazimierz Majdański podjął wytrwałe starania, aby właśnie w Siekierkach podkreślić powrót Kościoła na te ziemie, wskrzesić uwielbienie dla kultu Matki Bożej, o czym zapomniano w czasach reformacji, a także by pokazać wszystkim pokoleniom, jak bezcenny jest pokój. Konsekwentny trud odbudowywania tych treści został ukoronowany 1 lipca 1984 r., gdy wzniesiony na majestatycznym wzgórzu nad Odrą kościół stał się odtąd sanktuarium Matki Bożej Nadodrzańskiej Królowej Polski.
Ks. January Żelawski, tamtejszy proboszcz, obecnie kustosz sanktuarium w Brzesku wystąpił do bp. Kazimierza Majdańskiego z inicjatywą, by w tym miejscu utworzyć pierwsze w diecezji sanktuarium maryjne. Rozpoczęto więc starania o wydanie pozwolenia na budowę kościoła, a w międzyczasie poszukiwano obrazu Matki Bożej, który byłby odpowiedni dla powstającego sanktuarium. Ostatecznie zdecydowano, że będzie to obraz Matki Bożej ze Stoczka Warmińskiego, miejsca internowania Prymasa Tysiąclecia, kard. S. Wyszyńskiego. Obraz ten został namalowany w 1980 r. przez Elżbietę Werc-Czeczot i jest wzorowany na rzymskim obrazie Matki Bożej Salus Populi Romani. Znamienną datą dla powstania sanktuarium jest dzień 11 kwietnia 1984 r., kiedy to przywieziono obraz Matki Bożej i jednocześnie nadeszła zgoda na budowę kościoła. 19 stycznia 1986 r. została utworzona parafia pw. Matki Bożej Królowej Pokoju. Sam zaś kościół został poświęcony przez bp. K. Majdańskiego 6 maja 1990 r.
Kapłanami zatroskanymi o wzrost znaczenia tego miejsca, oprócz ks. Januarego, byli również: ks. kan. Jan Kazieczko, ks. Marek Kosiński, księża redemptoryści wraz z ks. Benedyktem Mądrzejewskim CSSR, którzy na jakiś czas przejęli to miejsce, ks. Dariusz Pauk i obecnie ks. Bogdan Przybysz, który z ogromnym heroizmem, pietyzmem i wytrwałością troszczy się o wzrost chwały Matki Bożej i pragnie, by to sanktuarium tętniło życiem oraz stało się dla całej archidiecezji źródłem duchowego umocnienia.
Piękny jubileusz istnienia sanktuarium zbiegł się z pełną głębokich treści rocznicą wybuchu II wojny światowej. Te dwie daty stały się podstawą modlitewnego spotkania, które przez dwa dni miało miejsce w Siekierkach. Z woli metropolity szczecińsko-kamieńskiego abp. Andrzeja Dzięgi oraz z inicjatywy kustosza sanktuarium ks. Bogdana Przybysza oraz szczególnej pomocy ks. dyrektora Wydziału Duszpasterskiego ks. Piotra Skiby, a także ks. Mariana Augustyna odbyło się tutaj czuwanie modlitewno-patriotyczne, połączone z obchodami rocznicy najazdu Niemiec na Polskę. W obchody te wpisała się także I Pielgrzymka Samorządowców, na którą wszystkich służących społeczeństwu na różnych szczeblach władzy zaprosił Ksiądz Arcybiskup. Niezwykle bogaty w swej treści program zawierał czuwanie nocne oraz obchody dnia 1 września.
Początek modlitewnego skupienia miał miejsce już wieczorem 31 sierpnia, gdy pielgrzymi uczestniczyli w Apelu Maryjnym, a następnie zostali ubogaceni słowem kustosza sanktuarium ks. B. Przybysza, który przedstawił rys historyczny i znaczenie sanktuarium w życiu archidiecezji. Kolejne punkty czuwania w dużej części prowadzone były przez liczną grupę harcerzy z dwóch zastępów „Harcerskiego Kręgu Dęby” oraz „Harcerskiego Kręgu Korzenie”, którym przewodził ofiarnie ks. Waldemar Piątek - ich kapelan. Było więc, w czasie długiej nocy czuwania, świadectwo wojennych losów na Wale Pomorskim, była cała modlitwa różańcowa, liczne chwile śpiewu i trwania na osobistej modlitwie przed Maryją. O północy odprawiono pierwszą Mszę św., którą koncelebrowali: ks. Robert Szumowski i ks. Waldemar Piątek oraz ks. January Żelawski, który też wygłosił słowo Boże. Niezwykłego znaczenia nabrała również Droga Krzyżowa, która o 1.30 w nocy odprawiona została na Kalwarii Siekierkowskiej. Jednak najistotniejszym momentem czuwania nocnego były chwile, które zjednoczyły dość licznie czuwającą przez całą noc grupę wiernych wokół swoistego tryptyku „jutrznia - chrzcielnica - dzwon pokoju”. O godz. 4, po półgodzinnym wprowadzeniu do tej chwili (przeprowadzonym przez autora tej relacji), na poranną Jutrznię do Siekierek przybył abp A. Dzięga. On to, w asyście kapłanów oraz całej wspólnoty seminaryjnej, był głównym animatorem tej pięknej modlitwy. W trakcie modlitwy Metropolita Szczecińsko-Kamieński dokonał poświęcenia nowej chrzcielnicy, która swoją symboliką, oprócz teologicznych treści nawiązuje do wymowy miejsca i rzeki Odry, jako miejsca narodzin do życia w wieczności. Na kilka minut przed godz. 4.45 upamiętniającą dramatyczne chwile z Westerplatte wszyscy udali się na zewnątrz świątyni, do majestatycznie zawieszonego „Dzwonu Pokoju”, który swą wymową i brzmieniem przypominać będzie odtąd o wartości pokoju. Po odmówieniu modlitwy Ks. Arcybiskup dokonał konsekracji i poświęcenia dzwonu, który następnie rozbrzmiał dostojnym głosem niosąc nad Odrę orędzie pokoju. Niezwykle wymownym było to, że przez ponad 20 minut bicia dzwonu podchodziły do niego kolejne osoby (księża, klerycy, harcerze, kolejarze, kombatanci, pielgrzymi), by przyłączyć się do dalszego jego brzmienia i w ten sposób wyrazić swą chęć życia w pokoju. Po Maryjnych Godzinkach następną Mszę św. sprawował ks. Jan Kazieczko - dawny proboszcz w Siekierkach.
W samo południe 1 września po modlitwie Anioł Pański rozpoczęła się druga część czuwania, która przez Różaniec, kolejną Drogę Krzyżową, Koronkę do Bożego Miłosierdzia oraz świadectwa Kombatantów i Sybiraków przygotowała wszystkich do centralnej uroczystości, a więc Mszy św. w intencji ofiar wojny oraz o daru pokoju. W obecności bp. Jana Gałeckiego, blisko 40 kapłanów oraz sporej grupy przedstawicieli władz samorządowych województwa oraz bardzo dużej grupy pielgrzymów z całej archidiecezji Eucharystię, transmitowaną na cały świat przez Telewizję Trwam, sprawował abp. A. Dzięga, który także wygłosił słowo Boże. Mówił m.in.: „Prośmy o pokój w sercach, o pokój w działaniach, o pokój w zewnętrznych czynach. Niech nasza modlitwa będzie pełna nadziei, że z tego miejsca za wstawiennictwem Nadodrzańskiej Królowej Pokoju dar pokoju będzie się niósł od serca do serca, od domu do domu, od miasta do miasta, od narodu do narodu. Pozdrawiam braci samorządowców - to na Was spoczywa od zawsze troska o to, by służyć szczególnie biednym, bezrobotnym, ludziom zagubionym, by zaradzać ich problemom. To Wy, jako gospodarze lokalnych wspólnot stajecie często na czele ludzi poranionych, zatroskanych i smutnych by wyprowadzić i uwznioślić zarówno sprawy gospodarcze, kulturowe, jak też społeczne a często osobiste prostego ludu tej ziemi… Modlimy się dziś o pokój ale zwycięzcami są ci, którzy przy Bogu trwają, Bogiem żyją i Bożego prawa przestrzegają. Wydawać by się mogło, że od 20 lat jesteśmy państwem niepodległym, decydującym o swojej państwowości, o naszych traktach i układach a przecież ze zdumieniem stwierdzamy, że człowiek ciągle występuje przeciw człowiekowi, skoro do dzisiaj na polskiej ziemi trwa wojna z dziećmi nienarodzonymi. To świadczy o tym, że ducha pokoju Bożego nie poczuliśmy w sobie wszyscy, od najważniejszych osób po najniższych, że nie wszyscy zrozumieli skąd bierze się wojna i na czym ona polega. Podtrzymują ducha wojowania z najbardziej niewinnymi a przecież tak potrzebnymi. Ta wojna toczy się bo odwróciliśmy się od Boga. Dzisiaj gdy przywołujemy tamten moment sprzed 70 lat nie możemy postawić pytania o najbardziej zasadnicze źródło wojny, źródło napięć, którym jest odwrót od Bożego daru pokoju. Czym jest pokój, gdy przywołamy tylko obecne wśród nas słowa: in vitro, eutanazja, małżeństwo, rodzina. Z jednej strony świętość Boga a z drugiej walka z życiem. Aby budować pokój trzeba zakończyć prawdziwą wojnę, która jest toczona na obszarach, które nie są wojną a przecież są niezwykle brutalną walką z najbardziej bezbronnymi. Z tego miejsca, z sanktuarium pokoju nad Odrą niech ta prośba o zmartwychwstanie, o nowe odczytanie potrzeby pokoju a także o ducha mądrości popłynie do wszystkich”.
Po zakończonej Mszy św. w asyście Kompanii Reprezentacyjnej oraz Orkiestry Garnizonu Szczecin, chóru „Sanctus” z Morynia, wszyscy zebrani przeszli w patriotyczno-religijnej procesji, na cmentarz siekierkowski rozważając po drodze znaczenie pokoju. Na cmentarzu u stóp pomnika upamiętniającego ofiary wojny odbył się Apel Poległych, podczas którego modlitwę za poległych w czasie II wojny św. odmówił abp A. Dzięga.
Uroczystości w Siekierkach miały głęboki wymiar duchowy, maryjny i patriotyczny. Przypomniały o tym świętym miejscu, gdzie swoje życie w obronie pokoju straciło tak wielu naszych barci i sióstr. Od 25 lat trwa tutaj modlitwa o dar nieskazitelnego ludzkiego serca, które pragnąć naśladować Maryję - Królowę Pokoju czyni wszystko, by już nigdy nie przekreślono najcenniejszego daru pokoju. Pamiętajmy więc o tym nadodrzańskim sanktuarium, o Maryi cierpliwie nas tam słuchającej, o „Dzwonie Pokoju” i przybywajmy do tego miejsca, by świadczyć, że jesteśmy orędownikami pokoju.