Reklama

Niedziela Rzeszowska

In virtute Spiritus Sancti – w mocy Ducha Świętego

6 stycznia przypada 25. rocznica święceń biskupich bp. Edwarda Białogłowskiego, biskupa pomocniczego i wikariusza generalnego diecezji rzeszowskiej

Niedziela rzeszowska 1/2013, str. 4

[ TEMATY ]

jubileusz

Ks. Janusz Sądel

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Konstytucja dogmatyczna o Kościele Soboru Watykańskiego II poucza, iż „wśród rozmaitych posług, od najdawniejszych czasów sprawowanych w Kościele, pierwsze miejsce, (...) zajmuje urząd tych, którzy ustanowieni biskupami, dzięki sukcesji sięgającej początków, rozporządzają latoroślami wyrosłymi z nasienia apostolskiego. A w ten sposób, jak to stwierdza św. Ireneusz, przez tych którzy przez apostołów ustanowieni zostali biskupami, i przez ich następców aż do nas samych w całym świecie widoczna jest i zachowana tradycja apostolska. (...) Toteż Sobór święty poucza, że biskupi z ustanowienia Bożego stali się następcami Apostołów, jako pasterze Kościoła, kto tedy ich słucha, słucha Chrystusa, a kto nimi gardzi, Chrystusem gardzi i Tym, który posłał Chrystusa (por. Łk 10,16)” (zob. KK, 20). Posługa biskupa ma szczególne znaczenie dla wspólnoty Kościoła, szczególnie Kościoła, który realizuje się w diecezji. Rozpoczynając świętowanie 25-lecia posługi biskupiej bp. Edwarda Białogłowskiego, chcemy wyrazić Bogu wdzięczność za jego posługę realizowaną najpierw w diecezji przemyskiej, a od utworzenia diecezji rzeszowskiej 25 marca 1992 r. jako biskup pomocniczy diecezji rzeszowskiej. Wiele w tych latach się wydarzyło, niemniej chciałbym zwrócić uwagę na kilka aspektów.

Konstytucja o Kościele naucza, że „wśród głównych obowiązków biskupich szczególne miejsce zajmuje głoszenie Ewangelii” (KK, 25). Biskup Edward misję tę pojmuje bardzo szeroko, nie tylko jako głoszenie Słowa Bożego w liturgii, ale także katechezę. Od początku diecezji kieruje Wydziałem Katechetycznym Kurii Diecezjalnej. Zajmuje się kształceniem katechetów i przygotowaniem ich do posługi katechetycznej. Ponadto wykłada od lat na Uniwersytecie Rzeszowskim czy w Wyższym Seminarium Duchownym. Głoszenie Ewangelii dla naszego jubilata to także audycje radiowe i katechezy głoszone przez Katolickie Radio VIA, systematycznie od samego jego powstania.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Reklama

Kolejną misją biskupa jako tego, który jest namaszczony pełnią sakramentu kapłaństwa, jest szafowanie sakramentów świętych, szczególnie Eucharystii, którą ustawicznie żywi się i wzrasta Kościół (zob. KK 26). Dziś trudno byłoby policzyć uroczyste celebracje, poświęcenia, błogosławieństwa spełnione przez Księdza Biskupa w diecezji. Ksiądz Biskup wyświęcił kilkudziesięciu kapłanów, uczestniczył w ślubach zakonnych sióstr, ale przede wszystkim udzielił sakramentu bierzmowania ogromnej rzeszy młodzieży.

Biskupi na mocy władzy apostolskiej zobowiązani są do kierowania Kościołem (por. KK, 27). Biskup Edward zawsze chętnie podejmuje pracę w różnych gremiach diecezjalnych, komisjach, zespołach czy komitetach. Nie do przecenienia był jego udział w pracach I Synodu Diecezjalnego. Podejmuje także prace w ramach Konferencji Episkopatu.

Ksiądz Biskup angażuje się w różne duszpasterstwa diecezjalne. Szczególnie umiłował Pieszą Pielgrzymkę Rzeszowską na Jasną Górę, z którą corocznie pielgrzymuje.

* * *

Z okazji Jubileuszu życzymy Drogiemu Księdzu Biskupowi obfitości łask Bożych, dobrego zdrowia na dalsze lata życia i posługiwania biskupiego i polecamy łaskawej opiece Bożej Matki oraz św. Józefa Sebastiana Pelczara, Patrona naszej diecezji.

* * *

Bp Eward Białogłowski urodził się 8 stycznia 1947 r. w Rzeplinie. Kształcił się najpierw w Liceum Ogólnokształcącym w Jarosławiu. Po maturze, w 1965 r. rozpoczął studia filozoficzno-teologiczne w Wyższym Seminarium Duchownym w Przemyślu. Przez dwa lata pełnił służbę wojskową w specjalnej jednostce kleryckiej w Bartoszycach. Po jej zakończeniu wrócił do seminarium. Święcenia kapłańskie otrzymał 17 czerwca 1972 r. z rąk bp. I. Tokarczuka. Następnie pracował jako wikariusz w Szebniach (1972-74) i w Krośnie-Polance (1974-79). W latach 1979-83 odbył studia specjalistyczne z teologii dogmatycznej na Wydziale Teologicznym Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Równocześnie, od 1981 r., z pracą naukową łączył obowiązki wikariusza w Chmielowie. Po ukończeniu studiów, które uwieńczył doktoratem, pełnił kilka funkcji kościelnych w diecezji, był m.in. sekretarzem bp. I. Tokarczuka i notariuszem Kurii Biskupiej w Przemyślu (1983-85), kapelanem sióstr służebniczek starowiejskich w Prałkowcach (1985-86), wykładowcą teologii dogmatycznej (1985-91) i ojcem duchownym alumnów (1986-88) w przemyskim Wyższym Seminarium Duchownym. 30 listopada 1987 r. został prekonizowany biskupem tytularnym Pomarii i biskupem pomocniczym w Przemyślu. Sakrę biskupią przyjął 6 stycznia 1988 r. Po utworzeniu diecezji rzeszowskiej został jej biskupem pomocniczym i wikariuszem generalnym. Bierze też udział w pracach Konferencji Episkopatu Polski. Był wiceprzewodniczącym Komisji Charytatywnej, członkiem Rady Episkopatu ds. Ekumenizmu. Obecnie jest członkiem Zespołu Konferencji Episkopatu ds. Sanktuariów oraz jest delegatem Konferencji Episkopatu Polski ds. Duszpasterstwa Rolników i Pszczelarzy.
(ks. J.S.)

2013-01-07 09:56

Ocena: +1 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

60 lat posługi w parafii i 800 lat posługi w Polsce. Siostry świętują

[ TEMATY ]

jubileusz

Siostry Kanoniczki Ducha Świętego

Siostry Kanoniczki

Siostry Kanoniczki świętowały 60-lecie posługi w Międzybrodziu Bialskim.

Siostry Kanoniczki świętowały 60-lecie posługi w Międzybrodziu Bialskim.

Różne zgromadzenia żeńskie posługują na terenie diecezji bielsko-żywieckiej. Jednym z nich jest Zgromadzenie Sióstr Kanoniczek Ducha Świętego de Saxia, które posługuje w Międzybrodziu Bialskim. W tym roku siostry świętują 60-lecie swojej posługi w tutejszej parafii i 800 lat działalności Zakonu Ducha Świętego w Polsce.

W Dzień Jubileuszu 60-lecia posługi (21.06) siostry wraz z kapłanami i wiernym zgromadziły się w kościele św. Marii Magdaleny w Międzybrodziu Bialskim na uroczystej Eucharystii dziękczynnej sprawowanej w intencji sióstr, które posługiwały i obecnie posługują w tej wspólnocie parafialnej.

CZYTAJ DALEJ

Św. Florian - patron strażaków

Św. Florianie, miej ten dom w obronie, niechaj płomieniem od ognia nie chłonie! - modlili się niegdyś mieszkańcy Krakowa, których św. Florian jest patronem. W 1700. rocznicę Jego męczeńskiej śmierci, właśnie z Krakowa katedra diecezji warszawsko-praskiej otrzyma relikwie swojego Patrona. Kim był ten Święty, którego za patrona obrali także strażacy, a od którego imienia zapożyczyło swą nazwę ponad 40 miejscowości w Polsce?

Zachowane do dziś źródła zgodnie podają, że był on chrześcijaninem żyjącym podczas prześladowań w czasach cesarza Dioklecjana. Ten wysoki urzędnik rzymski, a według większości źródeł oficer wojsk cesarskich, był dowódcą w naddunajskiej prowincji Norikum. Kiedy rozpoczęło się prześladowanie chrześcijan, udał się do swoich braci w wierze, aby ich pokrzepić i wspomóc. Kiedy dowiedział się o tym Akwilinus, wierny urzędnik Dioklecjana, nakazał aresztowanie Floriana. Nakazano mu wtedy, aby zapalił kadzidło przed bóstwem pogańskim. Kiedy odmówił, groźbami i obietnicami próbowano zmienić jego decyzję. Florian nie zaparł się wiary. Wówczas ubiczowano go, szarpano jego ciało żelaznymi hakami, a następnie umieszczono mu kamień u szyi i zatopiono w rzece Enns. Za jego przykładem śmierć miało ponieść 40 innych chrześcijan.
Ciało męczennika Floriana odnalazła pobożna Waleria i ze czcią pochowała. Według tradycji miał się on jej ukazać we śnie i wskazać gdzie, strzeżone przez orła, spoczywały jego zwłoki. Z czasem w miejscu pochówku powstała kaplica, potem kościół i klasztor najpierw benedyktynów, a potem kanoników laterańskich. Sama zaś miejscowość - położona na terenie dzisiejszej górnej Austrii - otrzymała nazwę St. Florian i stała się jednym z ważniejszych ośrodków życia religijnego. Z czasem relikwie zabrano do Rzymu, by za jego pośrednictwem wyjednać Wiecznemu Miastu pokój w czasach ciągłych napadów Greków.
Do Polski relikwie św. Floriana sprowadził w 1184 książę Kazimierz Sprawiedliwy, syn Bolesława Krzywoustego. Najwybitniejszy polski historyk ks. Jan Długosz, zanotował: „Papież Lucjusz III chcąc się przychylić do ciągłych próśb monarchy polskiego Kazimierza, postanawia dać rzeczonemu księciu i katedrze krakowskiej ciało niezwykłego męczennika św. Floriana. Na większą cześć zarówno świętego, jak i Polaków, posłał kości świętego ciała księciu polskiemu Kazimierzowi i katedrze krakowskiej przez biskupa Modeny Idziego. Ten, przybywszy ze świętymi szczątkami do Krakowa dwudziestego siódmego października, został przyjęty z wielkimi honorami, wśród oznak powszechnej radości i wesela przez księcia Kazimierza, biskupa krakowskiego Gedko, wszystkie bez wyjątku stany i klasztory, które wyszły naprzeciw niego siedem mil. Wszyscy cieszyli się, że Polakom, za zmiłowaniem Bożym, przybył nowy orędownik i opiekun i że katedra krakowska nabrała nowego blasku przez złożenie w niej ciała sławnego męczennika. Tam też złożono wniesione w tłumnej procesji ludu rzeczone ciało, a przez ten zaszczytny depozyt rozeszła się daleko i szeroko jego chwała. Na cześć św. Męczennika biskup krakowski Gedko zbudował poza murami Krakowa, z wielkim nakładem kosztów, kościół kunsztownej roboty, który dzięki łaskawości Bożej przetrwał dotąd. Biskupa zaś Modeny Idziego, obdarowanego hojnie przez księcia Kazimierza i biskupa krakowskiego Gedko, odprawiono do Rzymu. Od tego czasu zaczęli Polacy, zarówno rycerze, jak i mieszczanie i wieśniacy, na cześć i pamiątkę św. Floriana nadawać na chrzcie to imię”.
W delegacji odbierającej relikwie znajdował się bł. Wincenty Kadłubek, późniejszy biskup krakowski, a następnie mnich cysterski.
Relikwie trafiły do katedry na Wawelu; cześć z nich zachowano dla wspomnianego kościoła „poza murami Krakowa”, czyli dla wzniesionej w 1185 r. świątyni na Kleparzu, obecnej bazyliki mniejszej, w której w l. 1949-1951 jako wikariusz służył posługą kapłańską obecny Ojciec Święty.
W 1436 r. św. Florian został ogłoszony przez kard. Zbigniewa Oleśnickiego współpatronem Królestwa Polskiego (obok świętych Wojciecha, Stanisława i Wacława) oraz patronem katedry i diecezji krakowskiej (wraz ze św. Stanisławem). W XVI w. wprowadzono w Krakowie 4 maja, w dniu wspomnienia św. Floriana, doroczną procesję z kolegiaty na Kleparzu do katedry wawelskiej. Natomiast w poniedziałki każdego tygodnia, na Wawelu wystawiano relikwie Świętego. Jego kult wzmógł się po 1528 r., kiedy to wielki pożar strawił Kleparz. Ocalał wtedy jedynie kościół św. Floriana. To właśnie odtąd zaczęto czcić św. Floriana jako patrona od pożogi ognia i opiekuna strażaków. Z biegiem lat zaczęli go czcić nie tylko strażacy, ale wszyscy mający kontakt z ogniem: hutnicy, metalowcy, kominiarze, piekarze. Za swojego patrona obrali go nie tylko mieszkańcy Krakowa, ale także Chorzowa (od 1993 r.).
Ojciec Święty z okazji 800-lecia bliskiej mu parafii na Kleparzu pisał: „Święty Florian stał się dla nas wymownym znakiem (...) szczególnej więzi Kościoła i narodu polskiego z Namiestnikiem Chrystusa i stolicą chrześcijaństwa. (...) Ten, który poniósł męczeństwo, gdy spieszył ze swoim świadectwem wiary, pomocą i pociechą prześladowanym chrześcijanom w Lauriacum, stał się zwycięzcą i obrońcą w wielorakich niebezpieczeństwach, jakie zagrażają materialnemu i duchowemu dobru człowieka. Trzeba także podkreślić, że święty Florian jest od wieków czczony w Polsce i poza nią jako patron strażaków, a więc tych, którzy wierni przykazaniu miłości i chrześcijańskiej tradycji, niosą pomoc bliźniemu w obliczu zagrożenia klęskami żywiołowymi”.

CZYTAJ DALEJ

Watykan: papież będzie przewodniczył procesji Bożego Ciała na tradycyjnej trasie

2024-05-04 12:54

[ TEMATY ]

Watykan

Grzegorz Gałązka

2 czerwca b.r. w niedzielą po uroczystości Bożego Ciała Ojciec Święty będzie o godzinie 17.00 przewodniczył Mszy św. w bazylice św. Jana na Lateranie, a następnie procesja przejdzie do bazyliki Santa Maria Maggiore, zaś Ojciec Święty udzieli tam błogosławieństwa eucharystycznego - poinformowało Biuro Papieskich Ceremonii Liturgicznych.

O ile wcześniej papieże przewodniczyli procesjom Bożego Ciała na placu św. Piotra, to Paweł VI przewodniczył im w poszczególnych parafiach Rzymu. Natomiast św. Jan Paweł II wprowadził zwyczaj ich odbywania w czwartek Bożego Ciała na trasie między bazylikami św. Jana na Lateranie i Matki Bożej Większej.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję