Reklama

O Polakach i Polonii w Chicago

O duszpasterstwie w amerykańskich parafiach z bp. Andrzejem Wypychem z Chicago rozmawia ks. Waldemar Wesołowski

Niedziela Ogólnopolska 46/2014, str. 21

Ks. Waldemar Wesołowski

Bp Andrzej Wypych

Bp Andrzej Wypych

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

KS. WALDEMAR WESOŁOWSKI: - Jak to się stało, że Ksiądz pochodzący z Krakowa znalazł się w Chicago i tam został biskupem?

BP ANDRZEJ WYPYCH: - Najpierw to łaska Boża, że tak się stało, a potem uwarunkowania ludzkie. Moja rodzina wyjechała do Stanów Zjednoczonych, a ja zostałem w Polsce sam. Ukończyłem seminarium w Krakowie, po święceniach pracowałem 3 lata w parafii, a potem dołączyłem do mojej rodziny. W USA pracuję od 30 lat. W ostatnim czasie zostałem wyświęcony na biskupa pomocniczego. Jak to się stało? Tego nie wiem. Myślę, że znowu zadziałała łaska Boża. Choć było wielu innych, to jednak Pan Bóg spojrzał na mnie i zechciał, abym był Jego apostołem, za co jestem Mu bardzo wdzięczny. Cieszę się, bo jako biskup mogę wiele zdziałać dla Pana i ludzi, dla Polonii.

- Czy są jakieś różnice w pracy duszpasterskiej w Polsce i USA?

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

- Warunki pracy zawsze są związane z czasem, miejscem i okolicznościami historycznymi. Kościół ciągle się rozwija, nie jest skamieniały. Kościół w Chicago charakteryzuje wielość narodowości, rozmaitość kultur i cywilizacji. Prowadzimy duszpasterstwo w 32 językach. Ich wzajemne przenikanie się wpływa oczywiście również na Kościół. W pracy duszpasterskiej musimy tę różnorodność uwzględnić. Także Polacy dużo wnoszą do życia miejscowego Kościoła. Wiele nas łączy, ale jest też wiele różnic. To stanowi o wielkim bogactwie i możliwościach. W Kościele amerykańskim i chicagowskim akcentujemy zaangażowanie w życie wspólnoty ludzi świeckich. Formowanie świeckich w życiu parafialnym jest zatem mocno podkreślane. Angażujemy świeckich w liturgię. Jeśli chodzi o jej przygotowanie i przeżywanie, to jestem pod wrażeniem Kościoła polskiego. Muszę powiedzieć, że pod tym względem jesteście dalej niż my, choć my też staramy się o to dbać. Ludzie przyjeżdżający do nas z Polski wnoszą w nasze życie dobrego ducha, sami przy tym uczą się nowych form duszpasterskich. Moja rola polega na trosce, by szło to w dobrym kierunku.

- Kiedy mówimy o Polonii w Chicago, nie mamy już na myśli jednolitej społeczności?

- Od 1830 r. Chicago zaczęło się rozwijać jako miasto, zaczęła napływać ludność. Wielu Polaków przybyło tam zwłaszcza pod koniec XIX wieku. To były bardzo trudne czasy. Wielki rozwój gospodarczy nastąpił dopiero w latach 50. XX wieku. Po I wojnie światowej część Polaków wróciła do kraju, nie wszyscy jednak zaklimatyzowali się i powrócili do Chicago. Potem wybuchła II wojna światowa, kolejna emigracja. Dzieci pierwszych emigrantów urodzone w Stanach mocno się „zamerykanizowały”, choć kulturowo starały się nawiązywać do polskiej tradycji. Mocne były też uczucia patriotyczne i zatroskanie o Polskę. Tak m.in. powstała Liga Katolicka dla Religijnej Pomocy Kościołowi w Polsce. To jakby ta pierwsza Polonia. O drugiej mówimy, kiedy myślimy o latach 80. XX wieku, o zrywie „Solidarności” i stanie wojennym w Polsce. Wtedy wyemigrowało wiele osób. Do Chicago przybyło ok. 300 tys. Polaków. Ta grupa przywiozła inne elementy kulturowe niż poprzednia. Następna była emigracja zarobkowa. Tak więc Polonia nie jest monolitem i wiele można mówić o każdej grupie.

Reklama

- Wspomniał Ksiądz Biskup o Lidze Katolickiej, za którą jest teraz odpowiedzialny. To m.in. dzięki niej wielu księży mogło studiować w Rzymie.

- Liga Katolicka dla Religijnej Pomocy Kościołowi Polsce, a teraz i Polonii, to organizacja złożona głównie z ludzi polskiego pochodzenia. Początkowo chodziło o organizowanie pomocy Polakom przed II wojną, po jej zakończeniu i w czasach komunizmu. Chodziło też o upominanie się o sprawy polskie u amerykańskich władz. Sam spieszyłem z pomocą materialną Polsce w czasach „Solidarności”. W Lidze są zaangażowani duchowni i świeccy, którzy wspomagają materialnie i duchowo Polaków w ojczyźnie i na świecie. Odkąd sytuacja w Polsce się poprawiła, nasze działania kierujemy do Polaków w biedniejszych krajach. Wspomagamy np. w dalszym ciągu dwa polskie domy dla księży studiujących w Rzymie - Instytut Polski i Kolegium Polskie; było jeszcze polskie seminarium w Paryżu, ale tam sytuacja się zmieniła. Rocznie przekazujemy na ten cel ok. 200 tys. dolarów ze składek Polonii. Dla nas ważne jest, by polscy księża się kształcili, by byli otwarci na świat, mądrzy, inteligentni, by polski Kościół miał wykształconych kapłanów. To jest wartość bezcenna. Swoją późniejszą posługą i pracą naukową spłacają ten dług.

- Jakie są najważniejsze cele duszpasterstwa polonijnego w Chicago?

- My nie mamy polskich parafii. Duszpasterstwo polonijne jest częścią duszpasterstwa diecezjalnego. Pod parasolem Ligi Katolickiej stworzyliśmy Duszpasterstwo Rodzin pw. Matki Bożej Częstochowskiej. W centrum jest zatem rodzina oraz różne wymiary jej życia: religia, edukacja, praca, kultura, wypoczynek. Na tych obszarach formujemy naszą chrześcijańską i polską tożsamość. Szczególny nacisk kładziemy na formację dzieci, młodzieży i studentów. Dbamy o duszpasterstwo narzeczonych, podkreślamy piękno chrześcijańskiego małżeństwa i znaczenie sakramentu małżeństwa. Dbamy też o zachowanie polskiej kultury i tradycji. Ponadto naszą misją jest budowanie jedności Polonii, promowanie Polonii w Kościele i amerykańskim społeczeństwie, aktywne uczestnictwo w misjach obsługiwanych przez polskich misjonarzy i misjonarki, przydzielanie stypendiów akademickich polonijnej młodzieży rzymskokatolickiej, pomoc finansowa w kształceniu i formowaniu liderów w strukturach parafialnych w USA.

- A jak wygląda sprawa powołań w Kościele chicagowskim?

- Dzięki Bogu mamy powołania, obserwujemy widoczny wzrost liczby powołań. Brakuje nam tylko duszpasterzy do większych grup wiernych, które przyjeżdżają do Stanów, a które mają swoje specyficzne potrzeby, jak np. Polonia. Miejscowi księża - nawet ci, którzy pochodzą z polskich rodzin, ale w USA się już urodzili i wychowali - nie wszystkie problemy są w stanie zrozumieć i im zaradzić. Dlatego szukamy chętnych do takiej pracy. Chcę jednak podkreślić, że muszą to być księża mający nastawienie do służby, w pewnym sensie bohaterowie, chcący ukazać piękno chrześcijańskiego życia. Księża otwarci, szczodrzy, odważni, oddani sprawie Kościoła, chcący budować cywilizację miłości...

2014-11-12 09:20

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Droga krzyżowa wg ks. Piotra Pawlukiewicza - Stacja czterdziesta – śmierć kogoś bliskiego...

Przyjacielu, po coś przyszedł?...

To Chrystusowe pytanie skierowane do Judasza było ostatnimi słowami Zbawiciela, jakie wypowiedział przed swoim pojmaniem i uwięzieniem. Zanim rozpoczniemy Drogę Krzyżową w tym uświęconym miejscu, stańmy wobec tych słów: Przyjacielu, po coś przyszedł? Dlaczego podjąłeś trud podróży?
Krzyż jest zgorszeniem, głupstwem, porażką. Na pewno chcesz iść za zgorszeniem, głupstwem i porażką? Nosimy krzyżyki na łańcuszkach, wieszamy je w domach, szkołach, szpitalach i nierzadko potem pod tymi krzyżami przeklinamy, że coś się nam nie powiodło, że nie poszło po naszej myśli, że ktoś nas odrzucił. Mówimy o krzyżu, śpiewamy o krzyżu, a kiedy przychodzi, często jesteśmy zaskoczeni i oburzeni.

CZYTAJ DALEJ

Za mały mój rozum na tę Tajemnicę, milknę, by kontemplować

2024-03-29 06:20

[ TEMATY ]

Wielki Piątek

rozważanie

Adobe. Stock

W czasie Wielkiego Postu warto zatroszczyć się o szczególny czas z Panem Bogiem. Rozważania, które proponujemy na ten okres pomogą Ci znaleźć chwilę na refleksję w codziennym zabieganiu. To doskonała inspiracja i pomoc w przeżywaniu szczególnego czasu przechodzenia razem z Chrystusem ze śmierci do życia.

Dzisiaj nie ma Mszy św. w kościele, ale adorując krzyż, rozważamy miłość Boga posuniętą do ofiary Bożego Syna. Izajasz opisuje Jego cierpienie i nagrodę za podjęcie go (Iz 52, 13 – 53, 12). To cierpienie, poczynając od krwi ogrodu Oliwnego do śmierci na krzyżu, miało swoich świadków, choć żaden z nich nie miał pojęcia, że w tym momencie dzieją się rzeczy większe niż to, co widzą. „Podobnie, jak wielu patrzyło na niego ze zgrozą – tak zniekształcony, niepodobny do człowieka był jego wygląd i jego postać niepodobna do ludzi – tak też wprawi w zdumienie wiele narodów. Królowie zamkną przed nim swoje usta, bo ujrzą coś, o czym im nie mówiono, i zrozumieją coś, o czym nigdy nie słyszeli” (Iz 52, 14n). Krew Jezusa płynie jeszcze po Jego śmierci – z przebitego boku wylewa się zdrój miłosierdzia na cały świat. Za mały mój rozum na tę Tajemnicę, milknę, by kontemplować.

CZYTAJ DALEJ

Fenomen kalwarii – przegląd polskich Golgot

2024-03-29 13:00

[ TEMATY ]

kalwaria

Wojciech Dudkiewicz

Kalwaria Pacławska. Tu ładuje się akumulatory

Kalwaria Pacławska. Tu ładuje się akumulatory

- Jeśli widzimy jakiś spadek wiernych w kościołach, to przy kalwariach go nie ma - o fenomenie polskich kalwarii, mówi KAI gwardian, o. Jonasz Pyka. Dzięki takim miejscom, ludzie, którzy nie mogą nawiedzić Ziemi Świętej, korzystają z łaski duchowego uczestnictwa w Męce Jezusa Chrystusa i przeżywania w ten sposób tajemnicy odkupienia rodzaju ludzkiego. - To złota nić, która łączy wszystkie kalwarie w Polsce - podkreśla profesor Wydziału Teologicznego UMK w Toruniu, o. Mieczysław Celestyn Paczkowski. Wielki Piątek, to drugi dzień Triduum Paschalnego, podczas którego w Kościele katolickim odprawiana jest liturgia Męki Pańskiej, upamiętniająca cierpienia i śmierć Chrystusa na krzyżu. Jest to jedyny dzień w roku, w którym nie jest sprawowana Eucharystia.

Kalwaria - Golgota

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję