Odwołując się do Ewangelii dzisiejszej niedzieli, w której Jezus mówi o zaproszeniu „Boga, którego reprezentuje król, aby wziąć udział w uczcie weselnej”. - Zaproszenie ma trzy główne cechy: jest bezinteresowne, szczodre i powszechne. Wielu jest zaproszonych, ale zachodzi coś niespodziewanego: żaden z wybranych nie godzi się wziąć udziału w święcie, mają co innego do roboty. Niektórzy wykazują wręcz obojętność, obcość a nawet irytację. Bóg jest dobry wobec nas, bezinteresownie oferuje nam swoją przyjaźń, swoją radość, zbawienie, ale wiele razy nie przyjmujemy Jego darów, stawiamy na pierwszym miejscu nasze troski materialne, nasze interesy - zauważył Ojciec Święty.

Dodał, że „pomimo braku posłuszeństwa zaproszonych, Boży plan nie ulega wstrzymaniu”. - Wobec odmowy pierwszych zaproszonych On się nie zniechęca, nie odracza święta, ale kieruje na nowo zaproszenie, poszerzając je poza jakąkolwiek rozsądną granicę i wysyła swoje sługi na ulice i skrzyżowania, aby zebrali wszystkich, jakich znajdą. To zwykli ludzie, biedni, opuszczeni i bez środków do życia, bez różnicy, wręcz dobrzy i źli. I sala wypełniła się „wykluczonymi”. Odrzucona przez niektórych Ewangelia, znajduje nieoczekiwane przyjęcie w wielu innych sercach - mówił Franciszek.

Przekonywał, że „dobroć Boga nie ma granic i nie dyskryminuje nikogo: dlatego uczta darów Pańskich jest powszechna, dla wszystkich”. Wszystkim dana jest możliwość odpowiedzenia na Boże zaproszenie, na Jego wezwanie. Nikt nie ma prawa czuć się uprzywilejowanym czy domagać się wyłączności. Wszystko to prowadzi nas do przezwyciężenia przyzwyczajenia nawyku umieszczania siebie wygodnie pośrodku, jak to czynili arcykapłani i faryzeusze, abyśmy otworzyli się na peryferie, uznając, że także ten kto jest na marginesie jest przedmiotem hojności Boga. Wszyscy jesteśmy wezwani, aby nie sprowadzać Królestwa Bożego do granic „kościółka”, ale rozszerzać Kościół do wymiarów Królestwa Bożego - podkreślił Franciszek.

Drodzy bracia i siostry, dzień dobry, W Ewangelii dzisiejszej niedzieli Jezus mówi nam o odpowiedzi danej na zaproszenie Boga, którego reprezentuje król, aby wziąć udział w uczcie weselnej (Mt 22,1-14). Zaproszenie ma trzy główne cechy: jest bezinteresowne, szczodre i powszechne. Wielu jest zaproszonych, ale zachodzi coś niespodziewanego: żaden z wybranych nie godzi się wziąć udziału w święcie, wymawiają się, twierdząc, że mają co innego do roboty. Niektórzy wykazują wręcz obojętność, obcość a nawet irytację. Bóg jest dobry wobec nas, bezinteresownie oferuje nam swoją przyjaźń, swoją radość, zbawienie, ale wiele razy nie przyjmujemy Jego darów, stawiamy na pierwszym miejscu nasze troski materialne, nasze interesy. Także wiele razy, kiedy Pan apeluje do naszego serca, wydaje się, że nam przeszkadza.

Niektórzy zaproszeni wręcz znieważają i zabijają sługi, którzy ponowili zaproszenie. Ale pomimo braku posłuszeństwa zaproszonych, Boży plan nie ulega wstrzymaniu. Wobec odmowy pierwszych zaproszonych On się nie zniechęca, nie odracza święta, ale kieruje na nowo zaproszenie, poszerzając je poza jakakolwiek rozsądną granicę i wysyła swoje sługi na ulice i skrzyżowania, aby zebrali wszystkich, jakich znajdą. To zwykli ludzie, biedni, opuszczeni i bez środków do życia, wręcz dobrzy i źli - również źli są zaproszeni bez różnicy. I sala wypełniła się "wykluczonymi". Odrzucona przez niektórych Ewangelia, znajduje nieoczekiwane przyjęcie w wielu innych sercach.

Dobroć Boga nie ma granic i nie dyskryminuje nikogo: dlatego uczta darów Pańskich jest powszechna, dla wszystkich. Wszystkim dana jest możliwość odpowiedzenia na Boże zaproszenie, na Jego wezwanie. Nikt nie ma prawa czuć się uprzywilejowanym czy domagać się wyłączności. Wszystko to prowadzi nas do przezwyciężenia nawyku umieszczania siebie wygodnie w centrum, jak to czynili arcykapłani i faryzeusze - tego nie powinno się czynić! Musimy otworzyć się na peryferie, uznając, że także ten, kto jest na marginesie, wręcz ten, kto jest odrzucony i pogardzany przez społeczeństwo jest przedmiotem hojności Boga. Wszyscy jesteśmy wezwani, aby nie sprowadzać Królestwa Bożego do granic "kościółka", naszego małego kościółka, ale rozszerzać Kościół do wymiarów Królestwa Bożego. Pod jednym tylko warunkiem: przyodziać szatę godową - to znaczy konkretnie świadcząc o naszej miłości Boga i bliźniego.

Powierzamy wstawiennictwu Najświętszej Maryi Panny dramaty i nadzieje wielu naszych braci i sióstr wykluczonych, słabych, odrzuconych, pogardzanych, także i tych, którzy są prześladowani z powodu wiary. Przyzywajmy także Jej opieki również nad pracami Synodu Biskupów zgromadzonego w tych dniach na Watykanie.

*

Po modlitwie „Anioł Pański” Ojciec Święty przypomniał, że w Sassari odbyła się dziś beatyfikacja włoskiego franciszkanina konwentualnego, o. Franciszka Zirano, zamordowanego w Algierze w 25 stycznia 1603 roku. Wolał on raczej umrzeć, niż wyprzeć się wiary. „Jego heroiczna wierność Chrystusowi jest bardzo wymownym aktem, zwłaszcza w obecnym kontekście okrutnych prześladowań chrześcijan” - stwierdził papież. Franciszek zapewnił ponadto o swojej modlitwie w intencji mieszkańców Genui, których nawiedziła katastrofalna powódź. Pozdrowił też pielgrzymów przybyłych z Kanady na Mszę św. dziękczynną za kanonizację ich dwojga rodaków oraz inne grupy obecne na placu św. Piotra.