Reklama

Niedziela Małopolska

Z sercem i z charakterem

Papież Franciszek 5 czerwca ogłosił dekret o cudzie przypisywanym wstawiennictwu czcigodnej sł. Bożej Klary Ludwiki Szczęsnej, współzałożycielki Zgromadzenia Służebnic Najświętszego Serca Jezusowego (sióstr sercanek). Już wkrótce możemy poznać datę jej beatyfikacji!

Niedziela małopolska 25/2015, str. 4

[ TEMATY ]

zakon

Małgorzata Cichoń

Siostra Sebastiana

Siostra Sebastiana

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Chcąc dowiedzieć się, jaką była kobietą, udaję się do krakowskiego klasztoru przy ul. Garncarskiej, gdzie przez 20 lat mieszkała i pracowała Matka Klara. W rozmównicy gościnne sercanki częstują mnie kawą i biszkoptem z truskawkami. To nie bez znaczenia! Cud badany w ramach procesu beatyfikacyjnego dotyczy uzdrowienia 12-latka, którego mama wysłała po zakupy do... cukierni. Zamiast ciastek czekał go dramat: chłopiec został potrącony przez samochód. Jego mama i sercanki z Domu Generalnego w Krakowie modliły się przez wstawiennictwo Matki Klary najpierw o przeżycie, a potem o uzdrowienie młodego krakowianina. Było to w 2001 r.

Ucieczka z domu

Czytając życiorys Ludwiki Szczęsnej (późniejszej s. Klary), odnoszę wrażenie, że była kobietą nie tylko z sercem, ale i z charakterem. Urodziła się w roku powstania styczniowego, w 1863 r. we wsi Cieszki, w diecezji płockiej, jako szósta z siedmiorga dzieci Franciszki i Antoniego. Miała dobry kontakt z matką, która wprowadziła ją w życie duchowe.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Jako 17-latka Ludwika... uciekła z domu. Nie chciała wyjść za mąż, do czego przymuszał ją ojciec i młoda macocha (poślubiona przez niego 4 miesiące po śmierci pierwszej żony). – Ze świadectw sióstr, które znały s. Klarę Szczęsną i zapewne usłyszały od niej historię jej powołania, wiemy, że powodem jej ucieczki było przedstawione ojcu pragnienie poświęcenia życia Bogu oraz opór i niezrozumienie, na jakie napotkała – opowiada s. Sebastiana Choroś SŁNSJ, asystentka generalna sercanek.

Przez 5 lat Ludwika utrzymywała się w Mławie z krawiectwa. Po spotkaniu z kapucynem, bł. Honoratem Koźmińskim, podczas prowadzonych przez niego rekolekcji w Zakroczymiu, podjęła decyzję o wstąpieniu do bezhabitowego Zgromadzenia Sług Jezusa, które apostołowało wśród służących. Pracując w Lublinie, została wydana przez jedną z podopiecznych. Z obawy przed prześladowaniami ze strony władzy carskiej, która w zaborze rosyjskim zakazywała działalności religijnej, Ludwika musiała ciągle zmieniać miejsca zamieszkania. W końcu przełożeni wysłali ją do Krakowa, do pracy w przytulisku dla służących. Rok później stała się współzałożycielką i pierwszą członkinią Zgromadzenia Służebnic Najświętszego Serca Jezusowego.

Reklama

Małopolskie ślady

Matka Klara (bo takie imię zakonne przyjęła jako sercanka) była przełożoną odważną, otwartą na wyzwania, choć nie brakowało jej cierpień i problemów ze zdrowiem. Dzielnie współpracowała z założycielem, ks. kan. Józefem Sebastianem Pelczarem, profesorem UJ i późniejszym biskupem przemyskim, w organizowaniu zgromadzenia i otwieraniu nowych domów zakonnych.

– Za życia Matki Klary, czyli do 1916 r., zostało otwartych ok. 30 domów zakonnych na terenie ówczesnej Galicji oraz w Alzacji (dziś północna Francja). Wśród nich kilka powstało na terenie obecnej Małopolski: w Krakowie, Wadowicach, Zakopanem i Tarnowie – informuje s. Sebastiana. – W Krakowie z tego okresu istnieje do dziś dom przy ul. Garncarskiej 26, gdzie mieszkała i zmarła s. Klara Szczęsna. W domu tym, oprócz mieszkań dla sióstr, znajdowała się kaplica i przytulisko dla służących. W 1900 r. dobudowano kościół i klasztor przy ul. Garncarskiej 24. Obecnie jest to Dom Generalny Zgromadzenia, w którym odbywają formację młode siostry – wyjaśnia Asystentka Generalna.

Dodaje, że w Zakopanem sercanki rozpoczęły pracę w 1896 r., prowadząc schronisko dla służących i pielęgnując chorych w ich domach. Potem osobna wspólnota sióstr podjęła pracę w szpitalu klimatycznym. Od 1906 r. siostry mieszkają w domu na Łukaszówkach (dziś ul. Jana Pawła II); pracują od ponad 100 lat jako pielęgniarki w zakopiańskim szpitalu. Z kolei w czasie I wojny światowej Matka Klara posłała ponad 30 sióstr do pielęgnowania chorych w Wojskowym Szpitalu Epidemicznym w Wadowicach.

Piękna i konkretna

– Co siostrę najbardziej inspiruje w Matce Klarze? – dopytuję moją rozmówczynię. – Łączyła w sobie wrażliwość, poczucie piękna i estetyki z ogromnym realizmem życia i pracowitością. Jej postawa wypływa nie tylko z cech charakteru, ale głębokiej wiary w Boga, który był dla niej źródłem piękna, harmonii, mądrości i pokoju. Doświadczali tego zapewne ci, którzy spotykali ją osobiście, dostrzegając w niej osobę pokorną, cichą, skromną, a zarazem zdecydowaną i konkretną w działaniu, pełną szacunku i miłości dla drugiego człowieka. Dla mnie Matka Klara jest wzorem ogromnej wytrwałości i konsekwencji w działaniu. Jej decyzje wypływały z głębokiej wiary i określonego celu, któremu umiała podporządkować wszystko inne!

PS Warto przeczytać: Ks. Kazimierz Panuś, „Matka Klara Ludwika Szczęsna”, WAM, Kraków 2007

2015-06-18 09:58

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Na dyżurze przed Panem Bogiem

Niedziela Ogólnopolska 46/2019, str. 23

[ TEMATY ]

zakon

Anna Wyszyńska

Siostry dominikanki opuszczają klasztorną klauzurę tylko w wyjątkowych sytuacjach, jak np. jubileusz 150-lecia ich obecności w Świętej Annie

Siostry dominikanki opuszczają klasztorną klauzurę tylko w wyjątkowych sytuacjach, jak np. jubileusz 150-lecia ich obecności
w Świętej Annie

– Co my właściwie robimy za klauzurą? Mówimy Panu Bogu o ludziach – tych, którzy tu przychodzą, by się modlić, tych, którzy tu nie przychodzą, i tych, którzy nic o Panu Bogu nie wiedzą – zdradza s. Zdzisława, dominikanka ze Świętej Anny k. Przyrowa

Piękny budynek klasztoru to dziś zabytek, wybudowali go ojcowie bernardyni na początku XVII wieku. Kiedy w ramach represji po powstaniu styczniowym ojców wyeksmitowano, osiedliły się tutaj – również pod przymusem – siostry dominikanki klauzurowe, którym zaborca odebrał klasztor w Piotrkowie Trybunalskim. Chociaż długo miały zakaz przyjmowania kandydatek, a w czasach komunizmu także doświadczyły wielu szykan, przetrwały. – Dziś jesteśmy jedną z większych wspólnot naszego zakonu w Europie – mówi s. Zdzisława.

CZYTAJ DALEJ

Ks. Piotr Pawlukiewicz: Bóg nie może się na Ciebie doczekać!

2024-03-27 07:20

[ TEMATY ]

ks. Piotr Pawlukiewicz

B.M. Sztajner/Niedziela

ks. Piotr Pawlukiewicz (1960 – 2020) wygłosił tysiące kazań

ks. Piotr Pawlukiewicz (1960 – 2020) wygłosił tysiące kazań

Pomyślałem sobie: „Boże, ta babcia nawet jeszcze Komunii Świętej nie przyjęła, a już się w niej wyzwalają czyny miłości. Jaka ta miłość jest niecierpliwa! Jak się nie może doczekać!”. Tak samo nie może się doczekać Bóg. Na ciebie.

Jeszcze jeden fragment Ewangelii. Pozornie też wam znany, ale czy na pewno? „Pewien człowiek miał dwóch synów. Młodszy z nich rzekł do ojca: «Ojcze, daj mi część majątku, która na mnie przypada». Podzielił więc majątek między nich. Niedługo potem młodszy syn, zabrawszy wszystko, odjechał w dalekie strony i tam roztrwonił swój majątek, żyjąc rozrzutnie. A gdy wszystko wydał, nastał ciężki głód w owej krainie i on sam zaczął cierpieć niedostatek. Poszedł i przystał do jednego z obywateli owej krainy, a ten posłał go na swoje pola, żeby pasł świnie. Pragnął on napełnić swój żołądek strąkami, którymi żywiły się świnie, lecz nikt mu ich nie dawał. Wtedy zastanowił się i rzekł: Iluż to najemników mojego ojca ma pod dostatkiem chleba, a ja tu z głodu ginę. Zabiorę się i pójdę do mego ojca, i powiem mu: Ojcze, zgrzeszyłem przeciw Bogu i względem ciebie; już nie jestem godzien nazywać się twoim synem: uczyń mię choćby jednym z najemników. Wybrał się więc i poszedł do swojego ojca. A gdy był jeszcze daleko, ujrzał go jego ojciec i wzruszył się głęboko; wybiegł naprzeciw niego, rzucił mu się na szyję i ucałował go. A syn rzekł do niego: «Ojcze, zgrzeszyłem przeciw Bogu i względem ciebie, już nie jestem godzien nazywać się twoim synem». Lecz ojciec rzekł do swoich sług: «Przynieście szybko najlepszą szatę i ubierzcie go; dajcie mu też pierścień na rękę i sandały na nogi! Przyprowadźcie utuczone cielę i zabijcie: będziemy ucztować i bawić się, ponieważ ten mój syn był umarły, a znów ożył; zaginął, a odnalazł się». I zaczęli się bawić. Tymczasem starszy jego syn przebywał na polu. Gdy wracał i był blisko domu, usłyszał muzykę i tańce. Przywołał jednego ze sług i pytał go, co to ma znaczyć. Ten mu rzekł: «Twój brat powrócił, a ojciec twój kazał zabić utuczone cielę, ponieważ odzyskał go zdrowego ». Na to rozgniewał się i nie chciał wejść; wtedy ojciec jego wyszedł i tłumaczył mu. Lecz on odpowiedział ojcu: «Oto tyle lat ci służę i nigdy nie przekroczyłem twojego rozkazu; ale mnie nie dałeś nigdy koźlęcia, żebym się zabawił z przyjaciółmi. Skoro jednak wrócił ten syn twój, który roztrwonił twój majątek z nierządnicami, kazałeś zabić dla niego utuczone cielę». Lecz on mu odpowiedział: «Moje dziecko, ty zawsze jesteś przy mnie i wszystko moje do ciebie należy. A trzeba się weselić i cieszyć z tego, że ten brat twój był umarły, a znów ożył, zaginął, a odnalazł się»”*.

CZYTAJ DALEJ

Msza św. Wieczerzy Pańskiej w Wielki Czwartek rozpoczyna obchody Triduum Paschalnego

2024-03-28 07:18

[ TEMATY ]

Wielki Czwartek

Karol Porwich/Niedziela

Mszą Wieczerzy Pańskiej w Wielki Czwartek rozpoczynają się w Kościele katolickim obchody Triduum Paschalnego - trzydniowe celebracje obejmujące misterium Chrystusa ukrzyżowanego, pogrzebanego i zmartwychwstałego. Liturgia tego dnia odwołuje się do wydarzeń w Wieczerniku, kiedy Jezus ustanowił dwa sakramenty: kapłaństwa i Eucharystii.

Liturgista, ks. prof. Piotr Kulbacki z Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego powiedział PAP, że część pierwsza Triduum - misterium Chrystusa ukrzyżowanego - rozpoczyna się Mszą Wieczerzy Pańskiej (Wielki Czwartek) i trwa do Liturgii na cześć Męki Pańskiej (Wielki Piątek). Po tej liturgii rozpoczyna się dzień drugi - obchód misterium Chrystusa pogrzebanego, trwający przez całą Wielką Sobotę. Nocna Wigilia Paschalna rozpoczyna trzeci dzień - misterium Chrystusa zmartwychwstałego – obchód trwający do nieszporów Niedzieli Zmartwychwstania.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję