Konkurs o Żołnierzach Wyklętych to kolejne, po dobrze już znanym Wojewódzkim Konkursie Historyczno-Literackim „Prawda i kłamstwo o Katyniu”, przedsięwzięcie podjęte przez Jadwigę Wiśniewską, którego ideą jest edukacja patriotyczna młodych pokoleń Polaków, pokazanie im wzorców ludzi silnych wiarą w Boga, ceniących honor i zakochanych w Polsce.

Żołnierze Polski Niezłomnej

Podczas konferencji historyk z IPN Rafał Michalski przedstawił w bardzo interesującym wykładzie losy tzw. drugiej konspiracji. Wyjaśnił m.in., że działalność antykomunistycznego podziemia od 1944 r. do lat 50. XX wieku na ziemiach polskich należy nazywać powstaniem narodowym, a nie wojną domową. Przypomniał, że choć dochodziło do bratobójczych walk, to polscy komuniści wykonywali przecież rozkazy Sowietów. Dlatego przez lata dominacji sowieckiej w Polsce Żołnierzy Niezłomnych nazywano bandytami.

W początkach 1944 r. Armia Czerwona dotarła do przedwojennych granic Rzeczypospolitej; u boku miała „polską” armię gen. Zygmunta Berlinga. Władze polskiego podziemia stworzyły plan „przyjęcia” Sowietów. Polacy mieli ich witać jako gospodarze swojej ziemi. Dlatego Armia Krajowa rozpoczęła akcję „Burza” – zamierzała wyprzeć Niemców z ziem polskich, a Sowietom proponować wspólną walkę z wrogiem. Tymczasem sowieckie wojska bezwzględnie niszczyły AK. Stawiający opór byli zabijani lub wywożeni w głąb Związku Sowieckiego. Właśnie w tym czasie na Kresach Wschodnich Rzeczypospolitej mamy już do czynienia z walką naszych Niezłomnych z Sowietami – podkreślił Michalski.

Historyk zwrócił uwagę, że Sowieci posługiwali się nie tylko siłą, ale i podstępem. Kiedy np. oddziały AK, w ramach akcji „Burza”, nie miały dość sił, by wyzwolić z rąk niemieckich Wilno, Sowieci zgodzili się na wspólny szturm. Po oswobodzeniu miasta, na bankiecie, aresztowali polskie dowództwo, a potem 6 tys. naszych żołnierzy wywieźli na Wschód. Również ci akowcy, którzy wyzwolili Lwów, zostali podstępnie pojmani z rozkazu Stalina. Jak mówił historyk, tragiczny był szerszy kontekst tych wydarzeń – działy się one w tym samym czasie, gdy Polacy u boku aliantów zachodnich przelewali krew w walkach z Niemcami. Wydarzenia w Wilnie miały miejsce dokładnie wtedy, gdy na froncie zachodnim, na Półwyspie Apenińskim, 2. Korpus Polski gen. Władysława Andersa rozpoczynał swój udział w bitwie o Ankonę. Stalin miał już gotowy scenariusz wydarzeń, miał swoje „polskie” władze i narzędzia represji. To wobec jego potęgi stanęli Żołnierze Niezłomni.

19 stycznia 1945 r. ostatni dowódca AK gen. Leopold Okulicki wydał rozkaz rozwiązujący tę konspiracyjną armię w celu zachowania ludzi, kadr na „lepsze czasy”. Jednak nie wszyscy przyjęli go dosłownie. Na terenie całego kraju tworzono różne oddziały wojskowe, by stawić opór Sowietom i komunistom spod znaku orła bez korony, by chronić ludność cywilną. W niedługim czasie gen. Okulicki wraz z 15 innymi przywódcami Polskiego Państwa Podziemnego został pojmany i zgładzony w Moskwie. Podobny los spotkał tysiące oficerów i żołnierzy AK. Wielu spośród tych, którzy ocaleli, wstąpiło do podziemia antykomunistycznego. Liczyli na to, że niebawem wybuchnie konflikt między Stalinem a potęgami świata Zachodu; może też mieli nadzieję na korzystne zmiany polityczne w kraju. Niezłomni nie mieli naczelnego dowództwa. Otrzymywali pomoc od zwykłych ludzi. Początkowo w cały ruch antykomunistyczny na terenie Polski było zaangażowanych od 120 do 180 tys. ludzi, w tym przez oddziały zbrojne przewinęło się ok. 20 tys. W latach 50. ubiegłego wieku było to już tylko kilkuset żołnierzy. Komuniści nasyłali swoich agentów do lasu, wyszukiwali i likwidowali Niezłomnych, zabijali ich „w majestacie prawa”. Prelegent, przybliżając sylwetki niektórych Żołnierzy Wyklętych, zaznaczył, że wielu z nich nie ma do dziś swoich grobów. Komunistyczna władza rozpanoszyła się w Polsce. Żołnierze Niezłomni zostali wyklęci i dopiero dziś stawiamy im pomniki. Ci bezgranicznie kochający Polskę odważni ludzie po stokroć na nie zasłużyli.

Brawo, młodzi!

Bohaterami spotkania w Ratuszu Miejskim w Częstochowie byli nie tylko Żołnierze Niezłomni, lecz także młodzież, która wzięła udział w I Wojewódzkim Konkursie na Prezentację Multimedialną pt. „Żołnierze Wyklęci. Niezłomni Bohaterowie”.

Uczestnicy mieli okazję obejrzeć pokazywany po raz pierwszy publicznie film pt. „Kapitan” – o aresztowaniu w 1946 r. przez komunistyczną bezpiekę w Częstochowie dowódcy Konspiracyjnego Wojska Polskiego Stanisława Sojczyńskiego „Warszyca” – przygotowany przez młodzież z VII Liceum im. Mikołaja Kopernika w Częstochowie. Bohater ten został zastrzelony 19 lutego 1947 r. Film bardzo podobał się publiczności, a jego twórcy zostali nagrodzeni przez Jadwigę Wiśniewską ryngrafami – takimi, jakie nosili Żołnierze Niezłomni. Grupka twórców filmu pojedzie też, na zaproszenie Jadwigi Wiśniewskiej, do Brukseli.

W kategorii szkół ponadgimnazjalnych I miejsce w konkursie na prezentację multimedialną, na który zostało zgłoszonych 205 prac, zdobył Adam Chałuda z Zespołu Szkół Technicznych im. Jana Pawła II w Częstochowie, natomiast I miejsce w kategorii szkół gimnazjalnych zdobył Michał Borkowski z Publicznego Gimnazjum Stowarzyszenia Przyjaciół Szkół Katolickich im. św. Józefa w Częstochowie.

Podczas spotkania w Ratuszu jak zawsze pięknie zaprezentowała się młodzież z Zespołu Szkół Technicznych im. Jana Pawła II w Częstochowie. Uczennice i uczniowie śpiewali pieśni i recytowali wiersze związane z Żołnierzami Wyklętymi. Na zakończenie uroczystości pod tablicą gen. Sojczyńskiego „Warszyca” złożono wiązanki kwiatów.