historia ewangelizacji Ślęży nie rozpoczęła się wczoraj. Chrześcijaństwo trafiło tu za sprawą sprowadzonych przez Piotra Włosta z Francji w XII wieku augustianów. To od góry wziął nazwę Śląsk, to tu kształtowały się początki państwowości polskiego Śląska.

Augustianie zbudowali pierwszy kościół, którego fragmenty apsydy można dziś podziwiać w udostępnionych do zwiedzania podziemiach. Trudno więc zrozumieć pojawiające się w prasie argumenty, że Ślężą – od zawsze pogańską górą – próbują dziś zawładnąć jacyś „uzurpatorzy”. Podkreślmy, chrześcijaństwo trwa na Ślęży niezmiennie od prawie dziewięciu wieków. Jego wyrazem jest nie tylko świątynia z chrześcijańskimi artefaktami na szczycie i nawiedzające ją tłumy pielgrzymów. Weźmy ślężańskie lwy, które od wieków strzegą chrześcijańskiej wiary na tych terenach. Słowianie ich nie znali, bo i skąd. Przybyły wraz z zakonnikami z Francji. Dziś spotkamy je w Sobótce i okolicach. Dwa dorodne okazy pilnują Starego Zamku, niezwykłego miejsca u podnóża góry zwanego „ślężańskim Wawelem”. Jadąc w stronę Sobótki nie sposób nie odwiedzić pamiętającej Piastów świątyni, do której wejdziemy przez unikatowy portal z Matką Bożą i – uwaga – ze św. Stanisławem. Tak, tak! Z patronem Polski, którego kult przetrwał tu od co najmniej 1381 r. i za którego wstawiennictwem modlą się nie tylko polscy mieszkańcy tych ziem. Dlaczego kościół i prowadzący do niego portal są unikatowe? Bo kamienny budynek przetrwał w prawie niezmienionym stanie dziejowe zawieruchy, a wizerunek legendy o św. Stanisławie – orłów nad szczątkami krakowskiego biskupa na tle Wawelu lub Skałki – robi kolosalne wrażenie. To jednoznaczny symbol łączności tych ziem z tradycją piastowską, dodajmy ściśle polską.

Dla nieprzekonanych jeszcze jeden argument. Pierwotnym uposażeniem klasztoru na szczycie był targ pod górą, w miejscu gdzie dziś rozlokowana jest Sobótka. Targ nie miał nazwy. Skąd się wzięła nazwa Sobótki? Wytłumaczenie jest bardzo proste – targ odbywał się w soboty. Nazwa powstała dzięki zakonnikom, a pochodzi od soboty, chrześcijańskiej nazwy wziętej z chrześcijańskiego kalendarza. Nie ma ona nic wspólnego ze zlotami czarownic, demonów i czego tam jeszcze.

Lokalny Kościół nie niszczy tradycji przedchrześcijańskiej. Przeciwnie, otwarcie ją promuje, twórczo włączając w misterium Chrystusa. W Sulistrowiczkach dwa ślężańskie niedźwiadki podtrzymują ołtarz podczas każdej Mszy św. Zresztą nie tylko one. Jest to jasny wyraz szacunku, ale i chrześcijańskiej otwartości na wcześniejszą tradycję. Ostatecznie więc to w takie miejsce przybywa głowa polskiego państwa.

Do tego, że niektórym marginalnym środowiskom trudno zrozumieć, że to chrześcijaństwo ukształtowało nasz region, i to ono, a nie tradycje pogańskie, miało zasadniczy udział w budowaniu państwowości polskiego Śląska i naszego kraju, można się przyzwyczaić. Trudniej, kiedy dyskusję kreują duże dolnośląskie media, racząc odbiorców wypowiedziami specjalistów od Ufo.