Jako naród polski przeżyliśmy już czas, kiedy usunięto kapłanów z pracy duszpasterskiej pośród żołnierzy i ich rodzin. A przecież, jak pokazuje to choćby historia ks. Ignacego Skorupki, posługa kapelana u boku walczących żołnierzy jest nieoceniona. Różne relacje z działań wojennych zachowane w literaturze nieodmiennie pokazują nierozdzielność sfery sacrum i bellum. Potwierdzają, że wśród wojsk biorących udział w walkach zawsze znajdowali się kapłani różnych religii. Możemy więc stwierdzić, że historia duszpasterstwa wojskowego ma swoje korzenie już w starożytności i jest integralnie związana z powszechną historią wojskowości.
Rola kapelana w wojsku na przestrzeni dziejów miała swój wieloaspektowy charakter. Głównym celem kapłanów towarzyszącym żołnierzom od czasów początku istnienia państwowości polskiej była potrzeba duchowa, która wynikała z przekonań religijnych i wiary chrześcijańskiej. Kapelani przede wszystkim dbali o zapewnienie sprawowania sakramentów świętych, szczególnie sakramentu Eucharystii i spowiedzi. Kolejnym zadaniem było towarzyszenie żołnierzom przed i w trakcie działań wojennych. Kapelani zawsze towarzyszyli rannym żołnierzom podczas walk i otaczali ich duchową opieką w szpitalach. Tak rozumiana posługa kapelana doczekała się własnych struktur oraz biskupów, którzy czuwali i czuwają nad prawidłowym przebiegiem funkcjonowania tej formy duszpasterskiej.
Obecnie kapelani pełnią posługę w wielu miejscach pokojowych i stabilizacyjnych poza granicami kraju. Są obecni w jednostkach wojskowych i na uczelniach. Kapelani służą również w szpitalach wojskowych. Towarzyszą rodzinom żołnierzy, a także weteranom, emerytom i kombatantom w ważnych i trudnych dla nich momentach. Kapelan wchodzi skład grupy, która powiadamia rodzinę o wypadku bądź śmierci żołnierza.
Reklama
Współczesne duszpasterstwo wojskowe musi nadążać za przeobrażeniami, jakim podlega nasza armia. Współpraca polskich żołnierzy z wojskami państw NATO wymaga, by kapelani dobrze operowali językiem obcym, aby sprawować posługę dla żołnierzy innych narodowości. Po wtóre, każdy kapelan przechodzi różne kursy medyczne, np. ratownika pola walki, gdyż i takie zdolności są bardzo przydatne nie tylko na misjach zagranicznych, ale też i w czasie różnych ćwiczeń wojskowych w kraju.
Rola kapelana w wojsku na przestrzeni dziejów miała swój wieloaspektowy charakter. Kapłani troszczą się o zbawienie podopiecznych.
Posługa kapelana w wojsku to powołanie w powołaniu. Większość z nas to osoby, które pragną służyć w wojsku – ze względu na tradycję czy szacunek do munduru. Oprócz wszystkich zadań wynikających ze święceń kapłańskich kapelan podlega również władzy wojskowej. Kapłan jest traktowany tak samo jak każdy cywil, który chce służyć w armii. Żeby ksiądz mógł zostać kapelanem wojskowym, musi mieć zgodę swojego biskupa diecezjalnego oraz pozytywną opinię wojskowej komisji lekarskiej. Przed podjęciem decyzji o wstąpieniu do ordynariatu kandydat zgłasza się do biskupa polowego, deklarując chęć służby w wojsku. Później kapelan, jak każdy inny żołnierz, musi co roku zdawać egzamin ze sprawności fizycznej. Jednakże każdy kapelan ma obowiązek świadczyć o Chrystusie i sam żyć ewangelicznymi wartościami. Najważniejszą dla nas jest posługa sakramentalna na rzecz żołnierzy i ich rodzin. My jesteśmy tam, gdzie nasi koledzy służą dla dobra Ojczyzny. My im służymy wsparciem, radą, a nade wszystko swoją modlitwą.
