Prezydent Alberto Fernández podpisał je 14 stycznia 2021 r. Nowa ustawa jest bardzo liberalna. Do 14. tygodnia ciąży kobieta bez podawania powodów może zażądać bezpłatnego zabicia swojego nienarodzonego dziecka.

Do tej pory obowiązująca od 1921 r. regulacja zezwalała na aborcję, gdy ciąża zagrażała życiu matki albo była wynikiem przestępstwa. Urzędującego od kilkunastu miesięcy prezydenta Alberto Fernándeza i senatorów nie wystraszył szczyt epidemii COVID-19, z którą Argentyna radzi sobie średnio. W blisko 45-milionowym państwie zanotowano w połowie stycznia 1,8 mln zachorowań. Na COVID-19 zmarło blisko 45 tys. Argentyńczyków. Dołuje także, i to od dawna, argentyńska gospodarka, a 40% Argentyńczyków, według wyliczeń Papieskiego Katolickiego Uniwersytetu Argentyny, żyje poniżej progu ubóstwa. Nie pomogła również perswazja następcy Jorge Bergoglia na stolicy w Buenos Aires – kard. Mario Aurelio Poliego, który przekonywał, że próba pandemii, którą przeżywa argentyńskie społeczeństwo i która w tym kraju ma bolesne konsekwencje, powinna skłaniać raczej do refleksji nad godnością i wartością każdego ludzkiego życia, czy to starszego i niepełnosprawnego czy jeszcze nienarodzonego. Nie odniosły skutku również manifestacje obrońców życia. 30 grudnia ub.r., po długiej debacie, argentyński senat 38 głosami za i 29 przeciw zatwierdził nieludzkie prawo. W 9. bitwie wojny o życie nienarodzonych – tyle razy w ostatnich 15 latach próbowano wprowadzić w Argentynie aborcję na życzenie – zwolennicy życia znaleźli się w parlamencie w mniejszości. Papież w reakcji na uchwalenie tego prawa napisał na Twitterze: „Syn Boży urodził się odrzucony, aby nam powiedzieć, że każdy człowiek odrzucony jest dzieckiem Bożym. Przyszedł na świat, jak dziecko przychodzi na świat, słaby i kruchy, byśmy mogli z czułością przyjąć nasze ułomności”. Zarzucano papieżowi, że jego reakcja była zbyt słaba, ale tydzień później w wywiadzie udzielonym włoskiej stacji telewizyjnej Canale 5 po raz kolejny odniósł się do problemu ochrony życia szerzej. Podkreślił mocno, że ta sprawa ma wymiar nie religijny, a ludzki. Uchwalanie prawa do zabijania nienarodzonych jest przejawem krytykowanej przez niego nieludzkiej kultury odrzucenia. – Ludzie, którzy nie są użyteczni, zostają odrzucani – powiedział papież, zamykając usta krytykom, którzy zarzucali mu, że zbyt bojaźliwie staje w obronie życia.

Ideologiczna kolonizacja

Ameryka Południowa to nadal kontynent z największą liczbą katolików. Leżąca w jego południowo-wschodniej części Argentyna jest pierwszym dużym państwem tego obszaru, w którym zliberalizowano aborcję. Grupy zwolenników aborcji liczą, że za tym krajem pójdą inne państwa. Na argentyński przykład powołują się także liderki polskiego tzw. strajku kobiet. Przeglądając światową prasę, można odnieść wrażenie, że największy aplauz decyzja argentyńskiego senatu wywołała nie w argentyńskim społeczeństwie, ale w środowiskach lewicowych Europy i Stanów Zjednoczonych, które krzyczały o wiktorii i triumfie kobiet. Tak więc trafny jest argument abp. Marcelo Sáncheza Sorondo, kanclerza Papieskiej Akademii Nauk, że argentyński senat zaaprobował antykonstytucyjne, antyludzkie i antychrześcijańskie prawo, pozwalając dodatkowo na ideologiczną kolonizację. Zresztą kto wie, czy naciski zewnętrzne nie były jednym z głównych czynników, które zmusiły argentyńskich polityków do podjęcia – i to mimo pandemicznego, trudnego czasu – tego tematu. Argentyńska gospodarka kuleje, ponieważ w głównej mierze zależy od czynników zewnętrznych. Żeby wyjść z tarapatów, kraj ten potrzebuje przede wszystkim pomocy z zagranicy, a zdarzało się już w innych krajach, że kwestia pomocy gospodarczej była łączona z koniecznością wprowadzania obcych kulturowo rozwiązań ideologicznych.

Sprawy załatwiane po cichu

Obrońcy życia alarmują, że w wielu krajach w trakcie globalnej walki z pandemią niejako po cichu, bo trudniej było zmobilizować opinię publiczną do wyrażenia sprzeciwu, liberalizowano prawo chroniące podstawową wartość, którą jest ludzkie życie. W Hiszpanii w grudniu ub.r. przyjęto ustawę pozwalającą na eutanazję osób z poważnymi i nieuleczalnymi lub powodującymi kalectwo chorobami. W Holandii i Kanadzie podjęto kroki, by rozszerzyć eutanazję na kolejne kategorie chorych. W 2019 r. aż 2% wszystkich zgonów w tym kraju dotyczyło przypadków eutanazji. Austria z kolei w czasie pandemii zalegalizowała wspomagane samobójstwo. Prawo aborcyjne zostało złagodzone m.in. w Nowej Zelandii i we Francji, a we Włoszech pozwolono na sprzedawanie bez recepty tabletek aborcyjnych dla małoletnich dziewcząt. Do nieudanych, prób legalizacji prawa do aborcji doszło też w drugim dużym południowoamerykańskim kraju – w Kolumbii, gdzie Trybunał Konstytucyjny na szczęście odrzucił wniosek pozwalający na aborcję do 16. tygodnia. Wspierani z zagranicy proaborcyjni aktywiści nie poddają się jednak i grożą, że to jeszcze nie koniec. Z kolei w Anglii, Walii i Szkocji w czasie pandemii złagodzono warunki do zabijania nienarodzonych. Teraz „na wyspach” można „załatwić” (telemedycyna) aborcję przez telefon, a tabletki poronne są dostarczane pod wskazany adres. W maju z kolei amerykańska administracja oskarżyła agendy ONZ o promowanie aborcji pod przykrywką wspierania służby zdrowia w walce z koronawirusem. Prawdopodobnie za nowej prezydentury Joego Bidena supermocarstwo takich zastrzeżeń nie będzie już mieć.

W którą stronę pójdzie świat po pandemii?

– Myślę, że obecnie mamy do czynienia z dwiema tendencjami. Pierwsza dotyczy promocji tzw. nowych praw, prowadząc do antropologicznego przewrotu, który jest prostym wynikiem decyzji politycznych poprzednich lat. Druga chce nam pomóc zastanowić się nad tym, że istnieje dobro wspólne, w którym dobro jednostki jest powiązane z dobrem wszystkich. Nie jest przypadkiem, że tak wiele mówi się o szczepieniach – mówiła w rozmowie z Radiem Watykańskim prof. Assuntina Morresi, członek Włoskiego Komitetu Bioetycznego.