Dnia 27 grudnia 2020 r. zmarł ks. prof. Andrzej Maryniarczyk SDB, profesor Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II, kierownik Katedry Metafizyki. Odszedł szybko, w zasadzie wzięty wprost od swoich codziennych zajęć. Jego śmierć napełniła bólem liczne grono przyjaciół, współpracowników i uczniów. Ksiądz Profesor należał do grona wiernych członków Ruchu „Europa Christi”. W swoich wykładach podejmował ważkie problemy dotyczące podstaw chrześcijańskiej wizji świata i człowieka. Jego życie oraz dokonania naukowe doskonale wpisują się w program realizowany przez ruch.
Reklama
Ksiądz prof. Maryniarczyk pochodził z Witowa pod Zakopanem. W pracy naukowej odznaczał się wyjątkową determinacją i konsekwencją. Nie będzie przesadą stwierdzić, że całe swoje życie, wszystkie zdolności i siły oddał uniwersytetowi. Niemal zawsze można było go spotkać w Katedrze Metafizyki. Nie szczędził czasu na konsultacje, na które przychodzili zarówno studenci, jak i pracownicy naukowi. Miał niespotykaną zdolność słuchania innych. Wszyscy wysoko cenili sobie jego kompetencje, kulturę, życzliwe usposobienie, dobroć i skromność. Te ujmujące cechy osobowości były odzwierciedleniem duchowości ukształtowanej w nim przez Towarzystwo Salezjańskie, z którym związał swój los od wczesnej młodości. Podziw i uznanie budziły jego współpraca, a następnie wierna pamięć o osobie i dziele mistrza – o. prof. Mieczysława A. Krąpca oraz niestrudzona kontynuacja misji służenia uniwersytetowi i polskiej kulturze humanistycznej.
Pomóż w rozwoju naszego portalu
Filozofia ks. prof. Maryniarczyka lokuje się w nurcie tzw. realizmu. Mistrzami byli dla niego Arystoteles, św. Tomasz z Akwinu i właśnie o. Krąpiec. Jest to tradycja szczególna, bo zorientowana na prawdę o świecie i człowieku, która jest w zasięgu ludzkiego poznania. Stąd filozofia ta odznacza się poznawczym maksymalizmem. Chodzi o filozofowanie, które nie zatrzymuje się na świecie zjawiskowym, lecz stara się docierać do tego, co fundamentalne, czyli do absolutnego wymiaru bytu, poszukując w nim ostatecznego uzasadnienia dla danego nam w doświadczeniu bytu przygodnego. Tak filozofię, a zwłaszcza metafizykę pojmował ks. prof. Maryniarczyk. Widział w niej kluczowe antidotum na dość powszechnie dzisiaj akceptowane relatywizm, sceptycyzm i agnostycyzm.
Reklama
Ksiądz Profesor był osobą, która w wyjątkowy sposób wpisała się w polskie życie akademickie po 1989 r. Przez wszystkie te lata aktywnie włączał się w debatę filozoficzną, która miała miejsce w związku z wyzwalaniem się myśli polskiej z jarzma marksizmu, a później w dyskusję z propagującymi relatywizm i sceptycyzm postmodernizmem oraz ideologiami neomarksistowskimi. Doskonale wyczuwał potrzebę chwili, dostrzegając fakt, że polska kultura humanistyczna wymaga mocnego oparcia w filozofii wyrastającej z najwznioślejszych osiągnięć myśli klasycznej. Nieprzecenionym wkładem Księdza Profesora w przyszły kształt polskiej kultury są redagowane przez niego Powszechna Encyklopedia Filozofii (10 tomów) oraz Encyklopedia Filozofii Polskiej (2 tomy). W przygotowanie tych dzieł było zaangażowanych ok. 800 osób. To pokazuje, jaką miał on zdolność jednoczenia środowiska filozoficznego, a zarazem jak dużą stratę to środowisko ponosi wraz z jego śmiercią.
Osobiste predyspozycje i postawa filozoficzna Księdza Profesora przyniosły bogate owoce w postaci licznych osiągnięć zarówno na polu badań naukowych, jak i szeroko pojętej dydaktyki. Z najważniejszych osiągnięć badawczych należy wskazać opracowanie podstawowej metody metafizyki, systemu metafizyki, transcendentalnych właściwości bytu, problematyki substancji, filozoficznej teorii stworzenia ex nihilo i wielu szczegółowych zagadnień antropologicznych. Osiągnięcia dydaktyczne Księdza Profesora nie ograniczają się do prowadzonych zajęć, ale obejmują także działalność wydawniczą. Szczególną funkcję dydaktyczną spełniają wspomniane encyklopedie oraz zainicjowane przez niego liczne serie wydawnicze (razem 10 serii). Uznanie budzi kierowanie licznymi pracami dyplomowymi (wypromował 41 doktorów i 171 magistrów). Jego uczniowie pracują na wielu uniwersytetach polskich i zagranicznych.
Ksiądz Profesor przez całe życie z oddaniem służył Bogu i ludziom. Miał jeszcze wiele planów, m.in. wydanie encyklopedii w języku angielskim, polskich tłumaczeń komentarzy św. Tomasza z Akwinu do pism Arystotelesa czy Dzieł wszystkich o. Krąpca. Przygotowywał własne książki poświęcone substancji oraz naturze bytu. Chociaż w październiku tego roku przeszedł na emeryturę, nie zamierzał odpoczywać. Opatrzność Boża zadecydowała jednak inaczej. Jego śmierć jest ogromną stratą dla uniwersytetu, Kościoła i polskiej filozofii. Odszedł do domu Ojca wielki kapłan, filozof i człowiek. Zjednoczeni w bólu żałoby przyjaciele i uczniowie modlą się, aby za swoje dokonania otrzymał od Boga nagrodę chwały nieba.