Reklama

Kościół

Na zdrowie?

Jestem Polakiem, więc piję”. Gdy słyszę te słowa, boli mnie dosłownie wszystko.

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

A najbardziej boli ten zmarnowany kapitał, który przez lata wypracowywali duchowi spadkobiercy wielkich wizjonerów: bł. Stefana Wyszyńskiego, nieocenionego sługi Bożego Franciszka Blachnickiego czy mało znanego, skromnego o. Benignusa Sosnowskiego, który niestrudzenie walczył o trzeźwość Polaków.

Przewodnicy

Nie ulega wątpliwości, że na mapie Europy, także dzięki wyżej wymienionym, stanowimy wspólnotę narodową najbardziej aktywną w krzewieniu postaw trzeźwościowych i skutecznej terapii. Dzieło Krucjaty Wyzwolenia Człowieka, wyrosłe na glebie ruchu oazowego, nadal ma licznych ambasadorów. Moda na niepicie jest oczywistością w niektórych środowiskach studenckich, choćby tych związanych z Ruchem Czystych Serc, który powstał z inicjatywy redakcji Miłujcie się!, a także w środowisku związanym z Weselem Wesel – ideą zabaw bezalkoholowych, której patronuje charyzmatyczny góral ks. Władysław Zązel. Ruchy samopomocowe oparte na Programie 12 Kroków są coraz liczniejsze i nawet covidowe obostrzenia nie zatrzymały ich dynamiki. Przeniosły się one czasowo do sieci, ale nie zawiesiły swoich działań. Sam Program 12 Kroków, doceniony przez Zespół KEP ds. Apostolstwa Trzeźwości i Osób Uzależnionych, staje się uniwersalnym narzędziem do pracy duszpasterskiej i do samodoskonalenia. Biskup Tadeusz Bronakowski, pasterz środowisk trzeźwościowych, zgromadził dziesiątki światłych umysłów, praktyków profilaktyki i terapii, a także rekolekcjonistów i ojców duchownych, profesorów, doktorów, pedagogów, psychiatrów, psychologów i terapeutów, by stworzyć Narodowy Program Trzeźwości. Ludzi, którym sprawa trzeźwości leży na sercu, nie brakuje, a Polska nadal się zatacza w alkoholowym obłędzie. Dlaczego?

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

35% Polaków się upija

Zapewne nie ma jednej, prostej odpowiedzi na taki stan rzeczy, ale od lat dr Piotr Jabłoński, szef nowo powołanego Krajowego Centrum Przeciwdziałania Uzależnieniom, powtarza, że dostępność alkoholu, jego niska cena i reklama to najlepszy sposób na to, byśmy pili coraz więcej. I pijemy. Doktor Mateusz Grzesiak w swojej analizie badania Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD) wskazuje, że na każdego z nas przypada średnio 11,7 l czystego alkoholu rocznie, co oznacza, że każdy z nas wypija w tygodniu statystycznie 2,4 butelki wina lub 9 butelek piwa. Smutne i kompromitujące dla nas dane mówią o 35% dorosłych Polaków, którzy upijają się co najmniej raz w tygodniu; ponad jedna trzecia to niedojrzali ryzykanci. Szacuje się, że alkohol pije w Polsce 89% kierowców, ponad 60% zna osobiście kogoś, kto jeździ pod wpływem alkoholu; co trzecia osoba zna kogoś, kto spowodował wypadek po spożyciu alkoholu, a co druga – kogoś, kto stracił przez alkohol prawo jazdy. Kto nam zafundował tę narodową przypadłość i dlaczego tak wiele osób wybiera upojenie alkoholowe zamiast trzeźwej zabawy?

Reklama

Uczucie i nieczucie

Alkohol jest nieodłącznym atrybutem zabaw, rytualne „osiemnastki” to okazja do legalnego pijaństwa na umór. Brak hamulców wśród młodzieży ma swoje podglebie w oswajaniu dzieci z zabawą z bezalkoholowym „szampanem”. Choć jest on bez procentów, jedynie z bąbelkami, oswaja 6-, 7-latków z sytuacją, że tam, gdzie świętowanie, muszą być toasty. Innym niezmiernie ważnym czynnikiem picia „ucieczkowego” jest fakt, na który po mistrzowsku zwrócił uwagę Marek Koterski w swoim filmie 7 uczuć. Wchodzimy w dorosłe życie bez kontaktu z własnymi uczuciami, ogarnięci ideologią użycia, ale nie przeżycia. Jeśli podejdziemy do licealisty i spytamy go, co czuje, w większości przypadków nie będzie umiał udzielić żadnej odpowiedzi, a jeśli już odpowie, to raczej wskaże na zapach niż na uczucie. To niepełnosprawność, którą niesiemy w dorosłość. Brak komunikacji z własnymi uczuciami czyni z nas ich niewolników. Nie rozumiejąc siebie, bez kontaktu z własną emocjonalnością, szukamy sposobu, by nie czuć, by połamać trudne, niezrozumiałe strzały uczuć. Nałogowe regulowanie tychże to nic innego jak niezgoda na siebie, na rzeczywistość, na fakty. Piotr Pietrow ze Stowarzyszenia „Ocaleni” zwraca uwagę, że jesteśmy społeczeństwem zalęknionym, które w covidowej rzeczywistości jeszcze bardziej zatraca poczucie bezpieczeństwa. To, co dzieje się wokół nas – zagrożenie zewnętrzne ze Wschodu, ekonomiczne z Zachodu i podziały wewnątrz kraju – z całą pewnością sprzyja postawom ucieczkowym.

Reklama

Nie nasze małpy, nie nasz cyrk

Lobby alkoholowe, oczywiście, nie śpi, i robi wszystko, by łowić szeroko. Udanym eksperymentem okazały się „małpki” – małe butelki ze 100 lub 200 ml wódki, które niewiele kosztują, łatwo je ukryć i doskonale sprawdzają się jako „drugie śniadanie” do pracy, szkoły czy w drodze do pośredniaka. Mieszczą się w kieszeni marynarki, płaszcza czy w damskiej torebce, a nawet w kosmetyczce. To taki pseudoprzyjaciel, który zawsze jest blisko, gdy dzieje się dobrze, ale jest jeszcze bliżej, gdy dzieje się źle. Każdy miejski skwer każdego ranka zamienia się w cmentarzysko buteleczek – można w nich brodzić jak w liściach w połowie listopada. Nie chcę przypisywać temu sposobowi dystrybucji jakiejś magicznej mocy, ale fakty mówią same za siebie. Spożycie alkoholu rośnie, a małe porcje w poręcznych butelkach to absolutny top na listach sprzedażowych; tym bardziej że zorganizowanie 6 zł na upragnioną porcję ognistej wody nie sprawia żadnej trudności zarówno licealistom, studentom, robotnikom, jak i bezrobotnym. To wielki „dar” dla tych wszystkich, którzy chcą się odurzać tanio i niepostrzeżenie. Polska jest największym producentem wódki w UE i czwartym na świecie – po Rosji, USA i Ukrainie. Co roku Polacy wydają na wódkę ok. 12 mld zł; z tego butelki o pojemności 100 i 200 ml stanowią już jedną trzecią rynku. Pieniądz wszystko wprawia w ruch, a „małpka”, choć brzmi niewinnie i wygląda skromnie, może nam odebrać człowieczeństwo.

Reklama

Zawsze blisko, zawsze tanio

Nie mniej „pomocna” jest szeroka sieć dystrybucji. Do powtarzanych wszędzie anegdot należy fakt, że w całej Finlandii jest mniej punktów sprzedaży alkoholu niż na warszawskim Ursynowie czy w dowolnym mieście powiatowym. Nie dość, że Finowie zadbali o to, by dostęp do alkoholu był utrudniony, to dodatkowo wprowadzili bardzo wysokie ceny. Gdy próbowałem w programie Ocaleni apelować, by jedna porcja czystego alkoholu była wyraźnie droższa, natychmiast mnie zaatakowano, że działam w porozumieniu z alkoholowym lobby. A przecież w interesie tegoż jest niska, a nie wysoka cena, bo zysk przynoszą nie tylko marża, ale i skala.

A już totalnie niezrozumiałym udogodnieniem dla pijących jest sprzedaż alkoholu nie tylko wszędzie – nawet, o zgrozo, na stacjach benzynowych – ale i o każdej porze dnia i nocy. Tak jakby alkohol był towarem pierwszej potrzeby. Może brakować chleba, podpasek, pasty do zębów, masła czy plastrów z opatrunkiem, ale alkoholu na stacji nigdy nie zabraknie. Jaka logika, poza zyskiem dystrybutorów i producentów, przemawia za tak nachalnym marketingiem?

1 minus 3

No, ale przecież zysk z akcyzy dla państwa jest ogromny, zatem kupując alkohol, pomnażam dobrobyt kraju – ten wyssany z palca argument często pada jako sznaps idea podczas zarówno suto zakrapianych balang, jak i poważnych debat w studiach telewizyjnych. Nic bardziej mylnego. Rzetelni eksperci wykazują, że każda złotówka, która zasila budżet państwa z akcyzy alkoholowej to, lekko licząc, minimum 3 zł wydane na skutki pijaństwa: szpitale, ofiary wypadków, leczenie ambulatoryjne, szkody drogowe, refundowane terapie, budowlane fuszerki, depresje, dramaty jednostek, rodzin, społeczeństwa. Bilans jest oczywisty i wypada fatalnie.

Ryba psuje się od głowy

Chociaż czasy, gdy pijany prezydent RP zataczał się nad grobami naszych bohaterów w Charkowie, wraz z końcem kadencji Aleksandra Kwaśniewskiego minęły – mam nadzieję: bezpowrotnie – to jednak kilka tygodni temu na salę sejmową wszedł pijany poseł, a co chwilę prasa donosi o celebrytach, znanych dziennikarzach, księżach czy sportowcach zatrzymanych za jazdę pod wpływem alkoholu. Kilka lat temu w kampanię reklamującą piwo zaangażowali się Zbigniew Boniek, były prezes Polskiego Związku Piłki Nożnej, oraz Adam Nawałka, były selekcjoner kadry narodowej. Nie brak i dziennikarzy, którzy radośnie namawiają do wypicia „na zdrowie”; wybitni sportowcy, aktorzy, naukowcy bez żadnego oporu opowiadają o swoich alkoholowych planach. Co więcej – taka postawa uchodzi za naturalną, swobodną i przede wszystkim – niezakłamaną, bo przecież „wszyscy piją”.

Reklama

Po latach posuchy

Oczywiście, że nie wszyscy. Są niemałe środowiska, w których abstynencja jest wyborem naturalnym. Moda na niepicie nie jest może powszechna, ale Krucjata Wyzwolenia Człowieka nadal istnieje. Co tydzień w programie Ocaleni w TVP opowiadamy przynajmniej kilka historii osób, które wróciły ze śmierci alkoholowej do życia w pełnej abstynencji. Dziś żyją piękniej, uczciwiej i radośniej niż kiedykolwiek. Na pewno cieszy fakt, że telewizja publiczna i Polskie Radio potraktowały temat profilaktyki i leczenia uzależnień z troską i po kilkudziesięciu latach posuchy w publicystyce poruszającej ten temat możemy w końcu z mocą docierać do masowego widza i słuchacza z prawdą o tym, co zabiera nam alkohol i że uwolnienie się od niego jest zawsze w naszym zasięgu.

Tak lub nie

Trzeźwość to wybór. Nikt nie każe nam być mądrymi i wolnymi. Możemy być zniewolonymi głupcami, ale jeśli jako kraj mamy tak potężną bazę terapeutyczną i znamy dziesiątki historii ludzi, którzy zaczęli na nowo z pomocą Programu 12 Kroków, AA czy klubów abstynenta, to trzeba sporo złej woli, by nie zauważyć drogi wyjścia. Rozwiązanie jest bliżej, niż ktokolwiek z pijących myśli. Pierwszy krok to uznać bezsilność, zgodzić się na ten prosty fakt, że potrzebujemy pomocy. A potem zaczyna się proces, który gorzką żołądkową zamienia w słodycz trzeźwości, a porcję spirytusu – w odnowienie naszego spirit (ducha). Alkoholizm, o czym wielokrotnie mówiono i pisano, to choroba umysłu, ciała i ducha. Uzależnienie, jak pisze ks. dr Marek Dziewiecki, to rodzaj zakochania się w swoim śmiertelnym wrogu. To zakochanie da się leczyć, ale jest to proces żmudny i wymagający zaangażowania. 10 czerwca Wspólnota AA skończy 87 lat. Nadal się rozrasta i ciągle ratuje życie. Bo program spisany przez Billa W. i dr. Boba to narzędzie do przebudowania myślenia, zmiany postaw, pokornego zadośćuczynienia oraz odkrycia i pokochania siebie we wszystkich trzech wymiarach: ciała, umysłu i duszy.

Reklama

Być lepszym

Czy jako naród jesteśmy skazani na utonięcie w potopie alkoholu? Na pewno nie, ale trzeźwość zaczyna się od naszych wyborów. Im więcej osób podejmie dobrowolną abstynencję, tym mniej będzie szkodliwie piło. Oczywiście, odstawienie alkoholu nie zawsze prowadzi do przemiany życia – można być tak samo lub bardziej nieznośnym zarówno gdy się nie pije, jak i gdy się nie trzeźwieje. Dlatego warto się przyjrzeć swojej wolności już dziś, i to bardzo wnikliwie; zliczyć nie tylko wypite promile, ale także czas spędzony przed smartfonem, czas w pracy, na zakupach, zabawie, próżniaczeniu, badaniu i przekraczaniu granic przyzwoitości. Kto wytrzeźwieje? Ci, którzy chcą być lepsi, jak rymuje młody artysta Jan-rapowanie w utworze Co ja wiem:

A cierpienie sprzedaje się lepiej niż uśmiech i nie lubisz numerów o tym, że ktoś odniósł sukces.

A poznałem trochę ludzi, którzy go odnieśli, a odnieśli go dlatego, że ciągle chcieli być lepsi.

Brzmi banalnie, ale nie wiem, czy masz tę świadomość, chcieli być lepsi, ta, ale nie od kogoś.

Bądźmy więc lepsi od siebie sprzed roku, sprzed miesiąca, z wczoraj – nie pijąc „na zdrowie”, lecz żyjąc zdrowo.

2022-02-22 11:32

Ocena: +8 -1

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Licheń. 27. Ogólnopolskie Spotkania Trzeźwościowe

[ TEMATY ]

trzeźwość

Licheń

Andrey Cherkasov/fotolia.com

Pod hasłem „Znów nabierzesz sił” w Sanktuarium Maryjnym w Licheniu Starym odbędą się 27. Ogólnopolskie Spotkania Trzeźwościowe. W dniach 26-28 lipcado Lichenia przybędą tysiące osób uzależnionych, aby u stóp Matki Bożej Licheńskiej rozmawiać o swoich problemach.

W trakcie najbliższego weekendu osoby, które zdecydują się przybyć do Lichenia, będą mogły spotkać się i porozmawiać zarówno z psychologami, terapeutami uzależnień, wolontariuszami, doradcami rodzinnymi, ale także osobami, którym udało się pokonać swój nałóg.

CZYTAJ DALEJ

Przez krzyż idzie się do zmartwychwstania. Innej drogi nie ma – rozważania ks. Popiełuszki

2024-03-27 20:38

[ TEMATY ]

ks. Jerzy Popiełuszko

homilia

ks. Popiełuszko

Muzeum ks. Jerzego Popiełuszki/40rocznica.popieluszko.net.pl

- Przez krzyż idzie się do zmartwychwstania. Innej drogi nie ma - to słowa wypowiedziane przez ks. Jerzego Popiełuszkę 6 września 1982 r. podczas Mszy św. w intencji Ojczyzny w kościele św. Stanisława Kostki w Warszawie. Stanowią one fragment rozważań proponowanych przez Sanktuarium Błogosławionego Księdza Jerzego Popiełuszki w piątym tygodniu programu „osobistej i społecznej duchowej przemiany”, który można podjąć w roku obchodów 40-lecia śmierci kapłana. Każdego dnia od 28 lutego do 9 listopada o godz. 21. przy grobie Błogosławionego odbywa się modlitwa o wolność od lęku i nienawiści oraz w intencji Ojczyzny.

Publikujemy tekst rozważań:

CZYTAJ DALEJ

Tata w przedszkolu

2024-03-28 11:07

Archiwum przedszkola

W Przedszkolu Integracyjnym Niepublicznym Zgromadzenia Sióstr Kanoniczek Ducha Świętego im. bł. Ojca Gwidona został zorganizowany Dzień Ojca.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję