Ponad 5700 zł, które udało się zebrać podczas żywej szopki u ojców kapucynów w Kielcach, zostało przekazane na potrzeby szkoły w Zambii, prowadzonej przez pochodzącą z Książa Wielkiego w diecezji kieleckiej - siostrę Judytę Brożek ze Zgromadzenia Świętej Rodziny. „Siostry pracują tam od 1970 roku, potrzeby są ogromne” – mówi KAI organizator i pomysłodawca szopki, wiceprzewodniczący Rady miasta – Władysław Burzawa.
Obecnie siostry Misjonarki Świętej Rodziny pracują w Chawama – jednej z najbiedniejszych i najbardziej przeludnionych dzielnic Lusaki, stolicy Zambii. Prowadzą dom dla bezdomnych, starszych i sierot, przedszkole, szkołę podstawową i średnią oraz szkołę gospodarczą dla dziewcząt.
„Szkoła Świętej Rodziny liczy ponad 600 uczniów, którzy pochodzą z biednych rodzin, a duża ich liczba to sieroty” – pisze w liście s. Judyta Brożek.
Misjonarki projektują przebudowę szkoły i stworzenie laboratorium chemiczno–fizycznego. Część pieniędzy uzyskały już od darczyńców i ze zbiórek w parafiach w Polsce. Na ten cel zostaną także przeznaczone pieniądze z żywej szopki w Kielcach.
Była ona dostępna w parafii ojców kapucynów od wigilii Bożego Narodzenia do 30 grudnia 2015 roku. Cieszyła się dużym zainteresowaniem. W święta w kolejce do zagród ze zwierzętami trzeba było stać nawet pół godziny.
W centrum szopki znalazła się figura Dzieciątka Jezus pobłogosławiona w Watykanie przez Benedykta XVI w 2012 roku. W zagrodach zgromadzono owce, kozy, lamy, ozdobne ptactwo, była nawet świnka wietnamska. Budowa szopki miała także charakter wychowawczy oraz integracyjny. Przy wznoszeniu konstrukcji i opiece nad zwierzętami pomagali bezdomni - podopieczni Caritas kieleckiej oraz chłopcy z Młodzieżowego Ośrodka Wychowawczego w Kielcach.
Co łączy Matkę Bożą Lgocką z Matką Słowa z Kibeho i Matką Bożą z pallotyńskiej kaplicy w podwarszawskich Ząbkach? To Jola Stolarczyk, misyjna wolontariuszka, z Kolonii Lgota Wielka k. Radomska, do niedawna nauczycielka plastyki, od lat współpracująca z parafią w Lgocie Wielkiej, gdzie upiększała i projektowała. Nie myślała, że kiedyś będzie to robiła na misjach
O możliwości wyjazdu dowiedziałam się od przyjaciół z Radomska – mówi Jola. – Wraz z nimi wybrałam się w lutym 2018 r. do Warszawy na spotkanie wolontariatu prowadzonego przez werbistów. Zobaczyłam tam wiele młodych osób, zapalonych do udziału w misjach. Czy może to być moja droga? Czy ja, emerytka, podołam takim wyzwaniom? Kiedy udałam się do swojego pokoju, na modlitwie pytałam Boga, czy to jest dla mnie. Następnego dnia otrzymałam odpowiedź. W drodze na śniadanie o. Michał rzucił radośnie: – W lipcu jedziemy do Rwandy! Odpowiedziałam: – Chętnie, jeśli tylko będę do czegoś potrzebna. – Na pewno będziesz – zapewnił. Wylecieliśmy na miesiąc. Zakwaterowano nas w domu misyjnym w Kibeho.
W Nowy Rok od świtu po kolędzie chodzą "szczodraki-szczodroki" składając mieszkańcom życzenia pomyślności, dostatku i zdrowia. Kiedyś gospodynie obdarzały ich małymi bułeczkami - "szczodrokami" wypiekanymi z pszennej mąki. Starsi chłopcy chodzili po kolędzie z "drobami" (okolice Sieniawy). Przebierali się w kożuchy odwrócone włosiem na zewnątrz lub okręcali się słomianymi powrósłami. Na twarze zakładali malowane maski. Często kolędowali w towarzystwie muzykantów. Obdarowywano ich miarką zboża lub drobnymi kwotami pieniężnymi. "Szczodroki" i "droby" śpiewali kolędy i składali rymowane życzenia:
"Na szczęście, na zdrowie,
Na ten Nowy Rok.
Oby wam się urodziła
kapusta i groch,
Ziemniaki jak pniaki,
Reczki pełne beczki.
Jęczmień, żyto, pszenica i proso,
Żebyście nie chodzili gospodarzu boso".
Dawniej we wsi Nienadowa po szczodrokach chodzili dwaj parobcy przebrani za stary i nowy rok. Inscenizowali oni odejście starego i przybycie nowego roku, posługując się następującym tekstem:
Stary rok:
"Jestem sobie starym rokiem,
Idę do was smutnym krokiem,
Przynoszę wam nowinę,
Że się stary rok skończył,
A nowy zaczyna".
Nowy rok potwierdzał to słowami:
"Jestem sobie nowym rokiem,
Idę do was śmiałym krokiem,
Przynoszę wam nowinę,
Że się stary rok skończył,
A nowy zaczyna".
Wynagrodzeni podarkiem lub poczęstunkiem śpiewali:
"Wiwat, wiwat, już idziemy,
Za kolędę dziękujemy.
Przez narodzenie Chrystusa Będzie w niebie wasza dusza".
Natomiast we wsi Słonne z życzeniami po szczodrokach chodziły dzieci i zbierały datki na ołówki szkolne.
Z życzeniami po domach chodzili też starsi gospodarze, rozrzucając po podłodze ziarno pszenicy, owsa jęczmienia, co miało zapewnić im urodzaje.
My także nie zapominajmy o noworocznych życzeniach. Niech "szerokim strumieniem" płyną z naszych serc.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
_1734956640.jpg)
