11 lutego br., we wspomnienie liturgiczne Najświętszej Maryi Panny z Lourdes obchodziliśmy XIV Światowy Dzień Chorego. Centralne jego obchody odbyły się w Adelajdzie w Australii, a jego obchody uwieńczyła celebracja eucharystyczna w katedrze pw. św. Franciszka Ksawerego, niestrudzonego misjonarza ludów Wschodu. Warto wspomnieć przy tej okazji, że ten dzień został ustanowiony z inicjatywy sługi Bożego Jana Pawła II, który nazywał ludzi chorych „Skarbem Kościoła”, podczas pielgrzymek, audiencji i spotkań z ludźmi chorymi mówił: „cała moja siła i moc jest z was”.
W tym roku przy tej okazji Kościół zwraca uwagę w sposób szczególny na ludzi chorych z dolegliwościami umysłowymi, które dotykają już jedną piątą ludzkości i stanowią prawdziwą bolączkę społeczno-zdrowotną. Wielką wartość w leczeniu, terapii zajmuje rodzina, w której znajduje się człowiek chory. To dzięki rodzinie człowiek chory ma zapewnione poczucie bezpieczeństwa i nie jest zepchnięty na margines życia, nie ma poczucia osamotnienia. Nie tylko dla ludzi chorych, ale także dla rodzin wielkim wsparciem są instytucje charytatywne i stowarzyszenia (Caritas, Stowarzyszenie na Rzecz Osób z Upośledzeniem Umysłowym itp.), które w ramach swojej działalności statutowej prowadzą placówki specjalistyczne, m.in:. Poradnie Psychologiczno-Pedagogiczne, Środowiskowe Domy Samopomocy, Warsztaty Terapii Zajęciowej, Ośrodki Rehabilitacyjno-Edukacyjne, Świetlice Socjoterapeutyczne, Stacje Opieki Caritas, Hospicja, Domy Dziennego Pobytu i Domy Pomocy Społecznej, czy też Schroniska. W/w placówki zatrudniają specjalistyczną kadrę, kapelanów, lekarzy, pielęgniarki, pedagogów, psychologów, terapeutów zajęciowych. Chciałbym także zwrócić uwagę na wielką rzeszę wolontariuszy skupionych w tych organizacjach, którzy zasługują na szacunek i uznanie, nie tylko za to, że poświęcają swój wolny czas, ale bardzo często profesjonalnie i z wielkim oddaniem wykonują powierzone zadania na rzecz ludzi chorych. Papież Benedykt XVI w Orędziu na XIV Światowy Dzień Chorego napisał: „Wyrażam uznanie wszystkim, którzy zajmują się wami w domach opieki, w szpitalach dziennych, na oddziałach diagnozy i opieki lekarskiej i wzywam ich do starań, aby tym, którzy tego potrzebują, nie zabrakło nigdy opieki lekarskiej i duszpasterskiej, uwzględniającej godność przysługującą każdej istocie ludzkiej.(...) Każdy chrześcijanin, zgodnie z własnym zadaniem i własną odpowiedzialnością, jest powołany do wnoszenia swojego wkładu, aby została uznana, uszanowana i wspierana godność tych naszych braci i sióstr”.
Niech ta zachęta będzie dla nas inspiracją do codziennej służby Chrystusowi obecnemu w drugim człowieku, zwłaszcza chorym, w domu, parafii, w szpitalu, czy innej placówce.
Pomóż w rozwoju naszego portalu