Reklama

Wielki Czwartek - Święto Kapłanów

Taki jest warszawski ksiądz

Spośród 723 kapłanów archidiecezji warszawskiej najliczniejszą grupę stanowią duszpasterze. Proboszczów jest 177. Najmłodszy kapłan ma 26 lat, najstarszy 94 lata. 67 kapłanów przebywa na emeryturze.

Niedziela warszawska 15/2006

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Duchowieństwo archidiecezji warszawskiej - obraz statystyczny

Według najnowszych obliczeń, przeprowadzonych 6 stycznia 2006 r., liczba duchowieństwa diecezjalnego w archidiecezji warszawskiej wynosiła 723 kapłanów, w tym czterech biskupów: kard. Józef Glemp, bp Marian Duś, bp Piotr Jarecki i bp Tadeusz Pikus.

Kto najstarszy, kto najmłodszy

Najstarszym kapłanem, wyświęconym w 1938 r., jest ks. prał. Jan Górny (senior), który urodził się w 1912 r. Ma obecnie 94 lata. O rok młodsi są: ks. prał. Witold Domański (wyświęcony w 1944 r.) i ks. Henryk Koperski (wyświęcony w 1954 r.). Z rocznika 1915 był również ks. prał. Jan Twardowski, który zmarł 18 stycznia 2006 r. i jako pierwszy, ze względu na sławę pisarską, został pochowany w krypcie dla zasłużonych Polaków pod świątynią Świętej Bożej Opatrzności na Polach Wilanowskich. Księża wyświęceni na kapłanów w 2005 r. urodzeni są nawet w 1980 r. Jest takich pięciu: ks. Mariusz Bagiński, ks. Artur Felszer, ks. Robert Karolak, ks. Adam Kiełtyk i ks. Rafał Sikorski.
Księża po ukończeniu siedemdziesięciu lat, zgodnie z postanowieniem IV Synodu Archidiecezji Warszawskiej, przeważnie przechodzą na emeryturę. Są to w większości proboszczowie. Część z nich pozostaje w dotychczasowej parafii, inni natomiast zamieszkują w Domu Zasłużonego Kapłana w Otwocku lub stają się rezydentami w wybranej parafii i w miarę swych sił włączają się w pracę duszpasterską.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Kapłan studiujący

Młodzi księża, nierzadko aż do srebrnego jubileuszu kapłaństwa, pełnią w parafiach obowiązki wikariuszy i katechetów. Niewielka ich liczba, zwykle kilka lat po święceniach kapłańskich, kierowana jest na specjalistyczne dalsze studia, ażeby później przekazywać zdobytą wiedzę alumnom w seminarium duchownym i studentom na uczelniach lub podejmować obowiązki w różnych instytucjach kościelnych.
Obecnie na studiach stacjonarnych przebywa dziesięciu kapłanów z archidiecezji: trzech w Rzymie (ks. Paweł Bijak - historia sztuki, ks. Jarosław Kośla - prawo, ks. dr Krzysztof Siwek - biblistyka), dwóch w Wenecji (ks. Piotr Odziemczyk - prawo i ks. dr Robert Skrzypczak - teologia dogmatyczna), jeden w Paryżu (ks. Artur Wysocki - nauki społeczne), trzech w Lublinie na KUL-u (ks. Przemysław Ćwiek - filozofia, ks. Piotr Filipczak i ks. Dominik Koperski - teologia biblijna) oraz jeden w Warszawie na UKSW (ks. Rafał Staniec - muzykologia).
Spora liczba kapłanów za zgodą Księdza Prymasa Józefa kard. Glempa podjęła dalsze studia na uczelniach w kraju w systemie zaocznym. Kapłani ci pełnią w parafiach obowiązki wikariuszy i katechetów, a wolne chwile poświęcają na pogłębienie swej wiedzy. Zgodę na takie studia otrzymują z zastrzeżeniem, że nie będzie się to dziać kosztem pracy duszpasterskiej i katechetycznej. Studiują oni przeważnie na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego oraz na Papieskim Wydziale Teologicznym w Warszawie.

Reklama

Profesorowie

Wśród kapłanów jest wielu takich, którzy nie poprzestają na tytule „magister” lub „licencjat” i podejmują studia doktoranckie w wybranej dziedzinie. Obecnie archidiecezja warszawska szczyci się posiadaniem 117 doktorów, w tym 27 doktorów habilitowanych i 20 profesorów. Do tych ostatnich, a właściwie pierwszych, należą: ks. Roman Bartnicki, ks. Waldemar Chrostowski, ks. Andrzej Filaber, ks. Adam Janusz Frankowski, ks. Stanisław Kur, ks. Jerzy Lewandowski, ks. Mieczysław Cyprian Lubański, ks. Jan Miazek, ks. Ryszard Franciszek Moń, ks. Leonard Feliks Ostrowski, ks. Krzysztof Pawlina, ks. Jan Pryszmont, ks. Marian Rola, ks. Ryszard Rumianek, ks. Jan Sochoń, ks. Marek Starowieyski, ks. Wojciech Zygmunt Tabaczyński, ks. Janusz Tadeusz Tarnowski, ks. Józef Jan Warzeszak, ks. Jan Załęski.

W duszpasterstwie

Najliczniejszą grupę wśród księży diecezjalnych archidiecezji warszawskiej stanowią duszpasterze. Pośród nich są proboszczowie, wikariusze, prefekci, katecheci, kapelani w szpitalach i więzieniach, duszpasterze różnych środowisk. Księży proboszczów powinno być tyle, ile liczy archidiecezja parafii, a więc 207. Jest ich jednak tylko 177, ponieważ 28 kolejnych proboszczów przynależy do wspólnot zakonnych. Dwie organizujące się najnowsze parafie jeszcze wakują i czekają na obsadę. Są to: parafia Posłania Uczniów Pańskich na Kępie Zawadowskiej oraz parafia Opatrzności Bożej na Polach Wilanowskich, którą tymczasowo zarządza proboszcz w Wilanowie. Pośród księży z archidiecezji warszawskiej jest jeszcze kilku innych proboszczów, ale ci spełniają swe obowiązki duszpasterskie poza granicami Polski.
Poza krajem pracuje aktualnie w duszpasterstwie 51 kapłanów; najwięcej w Wielkiej Brytanii, bo ośmiu, potem we Francji - pięciu oraz po czterech na Białorusi, na Ukrainie, w Niemczech i USA. Wszystkich krajów, w których pracują księża z archidiecezji warszawskiej jest 21.
Szczególną grupę duszpasterzy Kościoła warszawskiego stanowią wędrowni katechiści w liczbie dziesięciu. Wzorem uczniów Pana Jezusa udają się oni w obce strony bez „trzosa i torby” i tam głoszą spotkanym ludziom Dobrą Nowinę o zbawieniu. Reprezentują Drogę Neokatechumenalną. Są po studiach i formacji w Archidiecezjalnym Seminarium Misyjnym Redemptoris Mater w Warszawie. Pochodzą z różnych krajów i dzielą się Słowem Bożym też w różnych krajach, nie zawsze swoich. Obecnie pięciu pochodzi z Polski, dwóch z Ameryki Łacińskiej i trzech z Europy Wschodniej.

Reklama

Kapłańska starość

Księża, którzy mają już za sobą nierzadko dziesiątki lat pracy duszpasterskiej, katechetycznej i administracyjnej przechodzą na emeryturę. Stają się rezydentami różnych parafii włączając się tam w miarę swych sił w różne prace kapłańskie. Zwykle czynią to w miejscach dotychczasowej pracy, tam gdzie ich dopadł określony prawem kościelnym wiek emerytalny, ale może być i inaczej - mogą przenieść się do innej parafii, oczywiście, za wiedzą i zgodą swojego biskupa.
Aktualnie archidiecezja warszawska ma 67 emerytowanych kapłanów. Większość z nich, jak powiedziano, nadal podejmuje różne funkcje kapłańskie. Księża chorzy, którzy wymagają szczególnej opieki medycznej i nie mogą włączać się już w posługę kapłańską wiernym, są kierowani do Domu Zasłużonego Kapłana, czyli do Domu Księży Emerytów. Niepodzielona archidiecezja warszawska miała dwa takie domy: w Warszawie na Pradze przy ul. Ratuszowej i w Otwocku - obydwa po prawej stronie Wisły, a więc w granicach obecnej diecezji warszawsko-praskiej. Po zlikwidowaniu Domu Księży Emerytów na Pradze pozostał dla obydwu diecezji tylko dom w Otwocku przy ul. Geislera. Mieszka w nim piętnastu kapłanów inkardynowanych do archidiecezji warszawskiej. Są to: ks. Stanisław Florek, ks. prof. Adam Janusz Frankowski, ks. kan. Paweł Heintsch, ks. dr Stanisław Kaczmarek, ks. Leon Kalinowski, ks. Józef Kozłowski, ks. Henryk Kret, ks. prał. Stanisław Leszczyński, ks. Jan Lis, ks. prał. Jan Lubaczewski, ks. Sławomir Łopacki, ks. Edmund Michno, ks. Edward Sławiński, ks. Marian Smak i ks. Stanisław Zagórski. Księża kanonicy Edmund Nowak i Andrzej Wrotniak wymagają szczególnej opieki i przebywają w zakładach specjalnej troski.

Księża zakonni

Parafii zakonnych archidiecezja ma 28. W parafiach tych obowiązki proboszcza, wikariuszy, katechetów i kapelanów różnych środowisk pełnią kapłani zakonni. Oni są przeważnie kapelanami żeńskich domów zakonnych, w szpitalach i domach opieki, w wojsku oraz w zakładach karnych. Spory procent duchowieństwa zakonnego poświęca się również nauce na wyższych uczelniach i w seminariach duchownych, a także prowadzi misje parafialne i rekolekcje.
Do największych ośrodków duszpasterskich prowadzonych w archidiecezji warszawskiej przez zgromadzenia i zakony należy zaliczyć: parafię Świętego Krzyża w Warszawie na Trakcie Królewskim (misjonarze), parafię Najświętszej Maryi Panny Królowej Aniołów na Bemowie (michalici), parafie św. Andrzeja Boboli i św. Szczepana na Mokotowie (jezuici), parafię Najświętszej Maryi Panny Matki Miłosierdzia na Stegnach (marianie), parafię św. Kazimierza na Sielcach (zmartwychwstańcy), parafię św. Dominika na Służewie (dominikanie), parafię Matki Bożej Anielskiej na Wierzbnie (franciszkanie reformaci) oraz poza Warszawą - parafię Niepokalanów (franciszkanie konwentualni) i parafie księży Orionistów w Łaźniewie i Rokitnie.

2006-12-31 00:00

Oceń: +2 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Jednego Serca Jednego Ducha

2024-05-29 16:47

[ TEMATY ]

Jednego Serca Jednego Ducha

Piotr Drzewiecki

Jak powstaje największy koncert muzyki chrześcijańskiej w Europie? Kulisy tego wydarzenia odsłania ks. Andrzej Cypryś.

Ks. Andrzej Cypryś: Nasze wydarzenie odbywa się od 2003 r. w Rzeszowie, w Parku Sybiraków. Pomysłodawcą był Jan Budziaszek. Idea tego wydarzenia narodziła się, gdy pan Budziaszek w czasie rekolekcji w Rzeszowie rozmawiał z ks. Mariuszem Mikiem – obaj doszli do przekonania, że takie wydarzenie, łączące w sobie spotkanie, śpiew i uwielbienie, powinno się tu odbyć. Po dłuższym czasie od tego spotkania na osiedlu Baranówka w Rzeszowie pojawiłem się ja, jako duszpasterz akademicki Wyższej Szkoły Informatyki i Zarządzania. Ksiądz Mariusz podzielił się ze mną rozmową z panem Budziaszkiem i pomysłem, który się wtedy narodził. Wspólnie postanowiliśmy przekuć ten pomysł w czyn. Czekaliśmy jeszcze na pana Budziaszka, który wówczas przebywał za granicą. Pierwszy koncert zapadł w serca jego uczestników. Podjęliśmy więc decyzję o kontynuowaniu tego wydarzenia.

CZYTAJ DALEJ

Św. Joanna d´Arc

[ TEMATY ]

Joanna d'Arc

pl.wikipedia.org

Drodzy bracia i siostry,
Chciałbym wam dzisiaj opowiedzieć o Joannie d´Arc, młodej świętej, żyjącej u schyłku Średniowiecza, która zmarła w wieku 19 lat w 1431 roku. Ta młoda francuska święta, cytowana wielokrotnie przez Katechizm Kościoła Katolickiego, jest szczególnie bliska św. Katarzynie ze Sieny, patronce Włoch i Europy, o której mówiłem w jednej z niedawnych katechez. Są to bowiem dwie młode kobiety pochodzące z ludu, świeckie i dziewice konsekrowane; dwie mistyczki zaangażowane nie w klasztorze, lecz pośród najbardziej dramatycznych wydarzeń Kościoła i świata swoich czasów. Są to być może najbardziej charakterystyczne postacie owych „kobiet mężnych”, które pod koniec średniowiecza niosły nieustraszenie wielkie światło Ewangelii w złożonych wydarzeniach dziejów. Moglibyśmy je porównać do świętych kobiet, które pozostały na Kalwarii, blisko ukrzyżowanego Jezusa i Maryi, Jego Matki, podczas gdy apostołowie uciekli, a sam Piotr trzykrotnie się Go zaparł. Kościół w owym czasie przeżywał głęboki, niemal 40-letni kryzys Wielkiej Schizmy Zachodniej. Kiedy w 1380 roku umierała Katarzyna ze Sieny, mamy papieża i jednego antypapieża. Natomiast kiedy w 1412 urodziła się Joanna, byli jeden papież i dwaj antypapieże. Obok tego rozdarcia w łonie Kościoła toczyły się też ciągłe bratobójcze wojny między chrześcijańskimi narodami Europy, z których najbardziej dramatyczną była niekończąca się Wojna Stulenia między Francją a Anglią.
Joanna d´Arc nie umiała czytań ani pisać. Można jednak poznać głębiej jej duszę dzięki dwóm źródłom o niezwykłej wartości historycznej: protokołom z dwóch dotyczących jej Procesów. Pierwszy zbiór „Proces potępiający” (PCon) zawiera opis długich i licznych przesłuchań Joanny z ostatnich miesięcy jej życia ( luty-marzec 1431) i przytacza słowa świętej. Drugi - Proces Unieważnienia Potępienia, czyli "rehabilitacji" (PNul) zawiera zeznania około 120 naocznych świadków wszystkich okresów jej życia (por. Procès de Condamnation de Jeanne d´Arc, 3 vol. i Procès en Nullité de la Condamnation de Jeanne d´Arc, 5 vol., wyd. Klincksieck, Paris l960-1989).
Joanna urodziła się w Domremy - małej wiosce na pograniczu Francji i Lotaryngii. Jej rodzice byli zamożnymi chłopami. Wszyscy znali ich jako wspaniałych chrześcijan. Otrzymała od nich dobre wychowanie religijne, z wyraźnym wpływem duchowości Imienia Jezus, nauczanej przez św. Bernardyna ze Sieny i szerzonej w Europie przez franciszkanów. Z Imieniem Jezus zawsze łączone jest Imię Maryi i w ten sposób na podłożu pobożności ludowej duchowość Joanny stała się głęboko chrystocentryczna i maryjna. Od dzieciństwa, w dramatycznym kontekście wojny okazuje ona wielką miłość i współczucie dla najuboższych, chorych i wszystkich cierpiących.
Z jej własnych słów dowiadujemy się, że życie religijne Joanny dojrzewa jako doświadczenie mistyczne, począwszy od 13. roku życia (PCon, I, p. 47-48). Dzięki "głosowi" św. Michała Archanioła Joanna czuje się wezwana przez Boga, by wzmóc swe życie chrześcijańskie i aby zaangażować się osobiście w wyzwolenie swojego ludu. Jej natychmiastową odpowiedzią, jej „tak” jest ślub dziewictwa wraz z nowym zaangażowaniem w życie sakramentalne i modlitwę: codzienny udział we Mszy św., częsta spowiedź i Komunia św., długie chwile cichej modlitwy prze Krucyfiksem lub obrazem Matki Bożej. Współczucie i zaangażowanie młodej francuskiej wieśniaczki w obliczu cierpienia jej ludu stały się jeszcze intensywniejsze ze względu na jej mistyczny związek z Bogiem. Jednym z najbardziej oryginalnych aspektów świętości tej młodej dziewczyny jest właśnie owa więź między doświadczeniem mistycznym a misją polityczną. Po latach życia ukrytego i dojrzewania wewnętrznego nastąpiły krótkie, lecz intensywne dwulecie jej życia publicznego: rok działania i rok męki.
Na początku roku 1429 Joanna rozpoczęła swoje dzieło wyzwolenia. Liczne świadectwa ukazują nam tę młodą, zaledwie 17-letnią kobietę jako osobę bardzo mocną i zdecydowaną, zdolną do przekonania ludzi niepewnych i zniechęconych. Przezwyciężywszy wszystkie przeszkody spotyka następcę tronu francuskiego, przyszłego króla Karola VII, który w Poitiers poddaje ją badaniom przeprowadzanym przez niektórych teologów Uniwersytetu. Ich ocena jest pozytywna: nie dostrzegają w niej nic złego, lecz jedynie dobrą chrześcijankę.
22 marca 1429 Joanna dyktuje ważny list do króla Anglii i jego ludzi, oblegających Orlean (tamże, s. 221-22). Proponuje w nim prawdziwy, sprawiedliwy pokój między dwoma narodami chrześcijańskimi, w świetle imion Jezusa i Maryi, ale jej propozycja zostaje odrzucona i Joanna musi angażować się w walkę o wyzwolenie miasta, co nastąpiło 8 maja. Innym kulminacyjnym momentem jej działań politycznych jest koronacja Karola VII w Reims 17 lipca 1429 r. Przez cały rok Joanna żyje między żołnierzami, pełniąc wśród nich prawdziwą misję ewangelizacyjną. Istnieje wiele ich świadectw o jej dobroci, męstwie i niezwykłej czystości. Wszyscy, łącznie z nią samą, mówią o niej „la pulzella” - czyli dziewica.

Męka Joanny zaczęła się 23 maja 1430, gdy jako jeniec wpada w ręce swych wrogów. 23 grudnia zostaje przewieziona pod strażą do miasta Rouen. To tam odbywa się długi i dramatyczny Proces Potępienia, rozpoczęty w lutym 1431 r. a zakończony 30 maja skazaniem na stos. Był to proces wielki i uroczysty, któremu przewodniczyli dwaj sędziowie kościelni: biskup Pierre Cauchon i inkwizytor Jean le Maistre. W rzeczywistości kierowała nim całkowicie duża grupa teologów słynnego Uniwersytetu w Paryżu, którzy uczestniczyli w nim jako asesorzy.

Podziel się cytatem

CZYTAJ DALEJ

Stanowisko uczestników XXXI Ogólnopolskiej Pielgrzymki Samorządu Terytorialnego na Jasna Górę

2024-05-30 22:45

[ TEMATY ]

Jasna Góra

Karol Porwich/Niedziela

My, przedstawiciele samorządów gmin, powiatów i województw zgromadzeni u stóp Matki Bożej Królowej Polski zwracamy się z apelem do małżeństw i rodzin oraz do osób przygotowujących się do zawarcia małżeństwa i założenia rodziny, aby z pełnym zaangażowaniem poznawali swoje prawa i obowiązki wynikające z natury małżeństwa

jako trwałego związku kobiety i mężczyzny oraz rodziny będącej podstawową komórką społeczną we współczesnym świecie.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję