Podczas konsekracji nowego biskupa Kościół modli się słowami: „Boże i Ojcze Jezusa Chrystusa, naszego Pana… Od początku przeznaczyłeś lud wywodzący się od Abrahama, aby stał się ludem świętym; ustanowiłeś jego zwierzchników i kapłanów, i zawsze troszczyłeś się o służbę w Twoim przybytku…”. Od początku istnienia Kościoła Bóg przeznaczał wybranych ludzi do szczególnej misji pasterskiej, stawiał ich na czele powierzonej im owczarni i w swoim Synu Jezusie Chrystusie dawał przykład realizacji ich misji.
Jezus, powołując dwunastu Apostołów, zaprosił ich, aby dzielili z Nim Jego życie. W Nowym Testamencie, a zwłaszcza w Dziejach Apostolskich i Listach Pawłowych, znajdujemy informację o tym, że Apostołowie ustanowili biskupów jako swoich zastępców. Dzięki nim Chrystus poprzez widzialnych spadkobierców sukcesji apostolskiej w każdym czasie i miejscu głosi Ewangelię wszystkim narodom, udziela sakramentów i prowadzi lud Nowego Testamentu do zbawienia. Do pomocy w głoszeniu Ewangelii zostali przeznaczeni prezbiterzy i diakoni.
Kościół, choć jest z natury powszechny, to jednak względy administracyjne, a także kulturowe domagają się, aby każda diecezja posiadała swojego pasterza, który będzie spoiwem jedności i powszechności Kościoła. Biskupi ordynariusze przewodniczą określonej wspólnocie diecezjalnej zawsze w łączności z całym Kościołem i zawsze pod zwierzchnictwem Biskupa Rzymu. To im zlecona jest funkcja nauczania określonej części ludu Bożego, jego uświęcanie i kierowanie radami, zachętami i przykładami.
Kim jest biskup dla społeczności wiernych? Mając na uwadze szczególną misję biskupów, trzeba pamiętać, że są oni przede wszystkim sługami Ewangelii, niezależnie od tego, jakie cechy charakteryzują ich jako ludzi. Jan Paweł II, biskup Rzymu, w adhortacji „Pastores gregis” podkreślał: „Z mocą, która jest nam przekazana przez Jezusa w Kościele świętym, wobec naszych prezbiterów i diakonów, wobec wszystkich osób konsekrowanych i wszystkich drogich wiernych świeckich, powtórzmy głośno: «Bez względu na to, jacy jesteśmy, wasza nadzieja niech nie będzie złożona w nas: jeśli jesteśmy dobrzy, jesteśmy sługami; jeśli jesteśmy źli, jesteśmy sługami. Jeżeli jednak jesteśmy sługami dobrymi i wiernymi, wówczas naprawdę jesteśmy sługami». Sługami Ewangelii dla nadziei świata”.