Reklama

Pieszo po Działach Grabowieckich

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Idea pieszego rajdu po Działach Grabowieckich zrodziła się po majowym Konnym Rajdzie Kuhailana, kiedy to wraz z Krzyśkiem Czarnotą doszliśmy do wniosku, że trzeba Działy nasze wypromować turystycznie. Tak piękna kraina zasługuje na prawdziwych koneserów, jakimi niewątpliwie byli uczestnicy wspomnianego rajdu konnego. Do takich właśnie ludzi, wrażliwych na urodę ziemi, z pewnością zaliczyć można międzynarodowe towarzystwo, które w dniach 3-5 października br. przemierzało pieszo Działy. Piszę „międzynarodowe”, bo w bez mała 20-osobowej grupie mieliśmy trójkę Białorusinów i mieszkańca dalekiej Odessy.
Rajd po Działach zaczęliśmy… w Kotlinie Hrubieszowskiej, w wiosce Hostynne, skąd - po obejrzeniu kościoła i pomnika ku czci żołnierzy 30 Pułku Strzelców Kaniowskich poległych tutaj w 1920 r. - ruszyliśmy błotnistą drogą do urokliwie położonej kapliczki w Krynkach. Jesienna pogoda zaczęła dawać o sobie znać. Siąpił deszcz, przed którym chroniły nas nieco pożółkłe liście grabów. Kapliczka jest położona tuż za lasem, dawniej na bagnach, które wg podania ochroniły miejscową ludność przed Tatarami, a powstańców styczniowych - przed carskimi kozakami. I jak przed wiekami miejsce to dało schronienie ludziom, tak i dziś mocarne wierzby ochroniły nas - przed deszczem. Ale jako że deszcz nie jest tak groźny jak wspomniani wcześniej, zatem wkrótce ruszyliśmy ku Horyszowowi. Przecinając szerokie tory, brnąc w deszczu i klejącym się do butów żyznym hrubieszowskim czarnoziemie, doszliśmy do Gościńca „Kresowiak”. Tutaj po chwili odpoczynku i „rozkulbaczeniu” ruszyliśmy do Krainy Kuhailana. Był to pierwszy etap naszego rajdu, który nazwaliśmy „W Krainie Kuhailana i Wędrowycza”. Za ponad 200-letnim kościołem (dawną cerkwią) w Horyszowie Ruskim i prawosławno-katolickim cmentarzem zaczyna się już owa kraina. Na pastwisku w gospodarstwie Krzyśka Czarnoty biegają prawdziwe kuhailany, czyli najczystszej krwi konie arabskie. A w jego gościnnych progach, przy „stylowym” kominku ze starych cegieł, mogliśmy ogrzać się popijając ciepłą herbatę i słuchając fragmentów nowej powieści. Wesoły wieczór spędziliśmy w Gościńcu „Kresowiak”, zaś noc w pobliskiej remizie, co było dla niektórych uczestników rajdu z zachodniej Polski, dość egzotycznym przeżyciem.
Sobota nas nie rozpieszczała. Angielska pogoda wisiała nad Działami, grożąc w każdej chwili deszczem. W istocie deszcz czekał aż ruszymy na szlak. Droga przez las do Czartorii pod osłoną drzew wydawała się znośna. Przez wieś przemknęliśmy, zatrzymując się jedynie na przystanku. Ot tak, z przyzwyczajenia, a poza tym chcieliśmy sprawdzić czy w takim blaszaku zmieści się 18 osób z plecakami. Potem, to już jak powiedział jeden z kolegów z Białorusi „pełen romantyzm”, strugi deszczu, błotnisty wąwóz, rozmiękły less, i piękne widoki „zapłakanych” Działów. Do Grabowca dotarliśmy nasiąknięci jak gąbki. Tutaj jednak czekał nas ciepły nocleg w internacie oraz suszenie odzieży na kaloryferach ogrzewanych ciepłem (co nie jest bez znaczenia) z kotłowni opalanej słomą. Ale nim poszliśmy spać, mieliśmy okazję pokosztować wyśmienitego bigosu przegryzanego prawdziwym chlebem pieczonym w najprawdziwszym piecu chlebowym.
Niedziela przywitała nas ładną pogodą a my ją - Mszą św., z której wróciliśmy podniesieni na duchu i wzbogaceni o bardzo ładne foldery o gminie. Ostatni dzień rajdu zaczęliśmy od zwiedzania grabowieckiej Izby Regionalnej, w której o historii tej ziemi, opowiadał nam z pasją Pan Waldemar Greniuk. W samej zaś Izbie osobliwą atencją cieszył się stolik, na którym pisał sam Henryk Sienkiewicz. Następnie, wraz z naszym przewodnikiem, ruszyliśmy w stronę Góry Zamkowej i dalej po słonecznych grzbietach Działów w kierunku Wojsławic. Kraina ukazała nam się teraz w całej swej karasie. Faliste pola, złoto-żółte lasy, bielejące tu i tam wapienie. A na tym wszystkim pozostałości starych dworków, podziemia, z rzadka porozrzucane wioski, przydrożne krzyże… Szliśmy napawając się pięknem i mimo ponagleń wielu z nas stale zostawało z tyłu, urządzając sobie plenery fotograficzne. W tej scenerii słuchaliśmy opowiadań Pana Waldka o siedzibach ziemiańskich, losach Rzeczypospolitej Grabowieckiej, cyganach, źródełkach i innych osobliwościach. Gdzieś w okolicach Majdanu opuściliśmy gościnny dekanat grabowiecki, przekraczając granicę naszej diecezji. Wkrótce doszliśmy do kresu naszego wędrowania - Wojsławic. To tutaj stoją jeszcze: kościół, cerkiew i synagoga oraz Tadeusz Kościuszko (narodowy bohater Białorusi - jak oznajmiła nasza koleżanka Marina) na cokole „po carskim”. Gdzieś w tych okolicach grasuje Jakub Wędrowycz - bohater licznych powieści Andrzeja Pilipiuka. Kiedy dotarliśmy wreszcie do Wojsławic, mimo mokrych początków rajdu, jednak pełni wrażeń mogliśmy powiedzieć - jak swego czasu Pan Zagłoba: „Bóg nagrodził męstwo”. A że mimo wszystko było warto, świadczy o tym lakoniczne, acz dosadne stwierdzenie jednego z uczestników: „Ja chcę jeszcze”.
Zorganizowanie tego rajdu nie byłoby możliwe, gdyby nie przychylność i zaangażowanie wielu ludzi. Bo wbrew pozorom, mimo że rajd jest „po przyrodzie”, to jednak szliśmy „od ludzi do ludzi”. Nie sposób wymieć wszystkich, ale warto tych choćby, którzy najbardziej nam pomogli. To Krzych Czarnota, który pozwolił się ogrzać zmokniętym wędrowcom i zabezpieczył nocleg pierwszego dnia, Ania Cwener ze Skierbieszowa - dobry duch wyprawy, nasz „stangret” i „aprowizatorka” - to dzięki jej zaradności mogliśmy delektować się wyśmienitym bigosem i prawdziwym chlebem, pan Józef Malec, gospodarz „Kresowiaka”, Ania Litwin, która zorganizowała nam pobyt w Grabowcu, ks. dziek. Stanisław Budzyński z Grabowca, który zaskoczył wszystkich powitaniem „z ambony” po porannej Mszy św., i wreszcie Pan Waldek Greniuk - nieoceniony przewodnik po Grabowcu, Zamkowej Górze, dańczypolskich podziemiach, hołużniańskich parkach i po lessowych grzbietach, do Wojsławic. Wszyscy oni okazali nam dużo serca i pomocy - nie mogło być jednak inaczej, wszak to ludzie z Działów. Wszystkim im w imieniu własnym i pozostałych uczestników serdecznie dziękuję. I jednocześnie, podobnie jak pozostali organizatorzy rajdu, mam nadzieję i mocne postanowienie, aby ów rajd odbywał się conajmniej dwa razy w roku: jesienią - kiedy buczyny „chwytają kolorki” czerwone, żółte, brązowe i wiosną - gdy rażą oczy ich seledynowe, świeże liście. A kto wie może i w maju, gdy nasze działowe stepy kwitną mnogością kwiecia i wabią owadzim brzęczeniem.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2008-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Ojciec Pio tajemnice Męki Pańskiej nie tylko kontemplował, ale jej ślady nosił na ciele

2024-03-28 23:15

[ TEMATY ]

Droga Krzyżowa

św. o. Pio

Wydawnictwo Serafin

O. Pio

O. Pio

Mistycy wynagrodzenia za grzechy są powołani do wzięcia w milczeniu grzechów i cierpienia świata na siebie, w zjednoczeniu z Jezusem z Getsemani. Rzeczywiście, Ojciec Pio tajemnice Męki Pańskiej nie tylko kontemplował i boleśnie przeżywał, ale jej ślady nosił na własnym ciele, aby w zjednoczeniu ze swoim Boskim Mistrzem współdziałać w wynagradzaniu za ludzkie grzechy. Jako czciciel Męki Pańskiej chciał, aby i inni korzystali z jego dobrodziejstwa.

„Misterium miłości. Droga krzyżowa z Ojcem Pio” to rozważania drogi krzyżowej, które proponuje nam br. Błażej Strzechmiński OFMCap - znawca życia i duchowości Ojca Pio. Rozważania każdej ze stacji przeplatane są z fragmentami pism Stygmatyka. Książka wydana jest w niewielkiej, poręcznej formie i zawiera także miejsce na własne notatki, co doskonale nadaje się do osobistej kontemplacji Drogi krzyżowej.

CZYTAJ DALEJ

Abp Jędraszewski: niektórzy rządzący usiłują zafundować narodowi holokaust nienarodzonych

2024-03-29 10:20

[ TEMATY ]

abp Marek Jędraszewski

kalwaria

Kalwaria Zebrzydowska

Karol Porwich/Niedziela

Abp Marek Jędraszewski

Abp Marek Jędraszewski

Abp Marek Jędraszewski, zwracając się w Wielki Piątek do pielgrzymów w Kalwarii Zebrzydowskiej, apelował o ochronę życia od poczęcia do naturalnej śmierci. Mówił, że niektórzy rządzący w imię wolności kobiet usiłują "zafundować narodowi kolejny holokaust nienarodzonych".

Metropolita krakowski, mówiąc do dziesiątków tysięcy wiernych, wskazywał, że nowożytna Europa nie chce mieć niż wspólnego z Chrystusem i Ewangelią, nie chce słyszeć o Bogu, który przejmuje się losem człowieka. W imię czystego rozumu potępia wiarę, ogłaszając ją jako zabobon.

CZYTAJ DALEJ

Paulini – mnisi wsłuchani w mowę krzyża

2024-03-29 15:57

[ TEMATY ]

Jasna Góra

Paulini

BPJG

W głębi duchowości paulińskiej i w życiu każdego mnicha ukryta jest tajemnica krzyża. „Mądrość krzyża” obrał dla jednoczonych przez siebie pustelników naddunajskich bł. Euzebiusz z Ostrzyhomia, uznawany za założyciela Zakonu Paulinów. Odtąd przypomina ona paulinom o naśladowaniu Chrystusa, bezwarunkowym pójściu za ogołoconym Mistrzem, który jest posłuszny aż do śmierci krzyżowej. A Jasnogórski Wizerunek Maryi Prowadzącej do Chrystusa z bolesnymi rysami na twarzy przypomina, że była Ona pierwszą, która do końca trwała przy Synu.

Pierwotna nazwa wspólnoty paulinów, która w XIII w. powstała na Węgrzech brzmiała „Bracia Świętego Krzyża”. Wyrosła ona w XIII w. z ducha średniowiecznej mistyki krzyża, która streszczała się w pragnieniu św. Bernarda z Clairvaux, aby „Memoria passionis Christi” przeniknęła całą ludzką egzystencję i zmuszała do odpowiedzi życiem na Ukrzyżowaną Miłość. Pierwszy pauliński klasztor na Węgrzech otrzymał znamienny programowy tytuł - św. Krzyża.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję