Reklama

By nie pozostał tylko złom żelazny i głuchy, drwiący śmiech pokoleń...

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Praktycznie od chwili wybuchu, 1 sierpnia 1944 r., Powstanie Warszawskie stało się przedmiotem dyskusji, rozważań, analiz i gwałtownych polemik trwających do dnia dzisiejszego. Czy było potrzebne? Czy konieczna była tak ogromna danina krwi w przeddzień zakończenia wojny? Dlaczego musiała umrzeć Warszawa - serce i stolica kraju? Wcześniej o sens walki zbrojnej w okupowanej przez Niemców Warszawie spierano się na łamach prasy oraz w radiu i telewizji. Świat jednak idzie z postępem i obecnie większość sporów toczy się w Internecie, na rozmaitych forach dyskusyjnych i blogach. Z reguły starannie omijam te strony, ponieważ najczęściej stanowią pole do popisu dla różnego rodzaju dyletantów, pseudofachowców. Tym razem postanowiłam przeczytać kilka wpisów dotyczących Powstania Warszawskiego. Temat dla Polaków wręcz święty, dla internautów świętości nie stanowi. Większość doskonale wie, że powstanie było niepotrzebne, że spowodowało zniszczenie miasta, rzeź ludności i starty nie do odbudowania. „Fachowcy” dodają, że wywołano je wbrew sztuce wojennej i zdrowemu rozsądkowi. No tak, siedząc wygodnie przed komputerem w wolnym kraju, można silić się na komentarze. Zupełnie inaczej myśleli rówieśnicy tychże internautów 68 lat temu i chwała im za to. Cierpiąc upokorzenia pięciu lat okupacji, widząc łapanki na ulicach, koszmar hitlerowskich kaźni i śmierć czyhającą na każdym kroku na każdego, dla którego Polska to nie było puste słowo - powstali, aby wreszcie przywrócić wolność, choćby tylko ukochanemu miastu. Powstanie miało mieć błyskawiczny przebieg i spowodować, iż zbliżające się wojska radzieckie zostaną przyjęte w wolnej i przez Polaków wyzwolonej Warszawie. Stało się inaczej i zamiast kilku, Warszawa walczyła 63 dni, składając obfitą daninę krwi swoich mieszkańców. A przecież nikt, kto miał szczęście powstanie przeżyć, nigdy nie oceni tego zrywu jako niepotrzebny.
Od 68 lat 1 sierpnia każdego roku Polska na chwilę przystaje, aby wrócić pamięcią do tamtych dni. W wielu miastach Polski odbywają się w tym dniu specjalne uroczystości patriotyczno-religijne. W Zamościu o godz. 11.00 w kościele rektoralnym św. Katarzyny rozpoczęła się Msza św. w intencji poległych i żyjących powstańców, której przewodniczył ks. kan. Zdzisław Ciżmiński, rektor kościoła. Okolicznościową homilię wygłosił ks. płk Bogusław Romankiewicz z parafii św. Jana Bożego w Zamościu. Kaznodzieja odniósł się m.in. do wspominanych wyżej nieustających sporów o powstanie. Zaznaczył przy tym, że takie, nie prowadzące do niczego konstruktywnego polemiki, tylko dzielą naród, zamiast oddać należną cześć zmarłym i uszanować żywych. „Przykrym widokiem jest niewielkie zainteresowanie tak ważną rocznicą. Są wakacje i młodzież dysponuje wolnym czasem, a mimo to nie chce poświęcić z niego choćby godziny na udział w uroczystościach patriotycznych” - mówił ks. Pułkownik.
Z kościoła uczestnicy uroczystości udali się przed pomnik upamiętniający żołnierzy AK przy ul. Partyzantów. Tam, po krótkim wystąpieniu historycznym, wręczone zostały odznaczenia dla zasłużonych uczestników walk o wolność z czasów II wojny światowej. Medalem „Pro Memoria” uhonorowany został pan Ryszard Sokołowski, a okolicznościową odznaką za zasługi dla Światowego Związku Żołnierzy AK - porucznik Narcyz Kruk. Złożenie wiązanek kwiatów i wieńców zakończyło skromne zamojskie obchody. Skromne, a przecież Powstanie Warszawskie miało kilka zamojskich akcentów. Wśród ponad 2 tys. cywilów już 6 sierpnia na Warszawskiej Woli bestialsko zamordowano 30 redemptorystów, z których kilku wcześniej pracowało w Zamościu. Na Starym Mieście 16 sierpnia 1944 r. zginęło dwóch młodych poetów. Jednym był zaledwie 22-letni Tadeusz Gajcy, drugim, o rok starszy - absolwent I Państwowego Gimnazjum i Liceum Ogólnokształcącego im. Jana Zamoyskiego w Zamościu, syn radcy prawnego Ordynacji Zamojskiej - Leon Zdzisław Stroiński. Pozostały po nich pełne tragicznych treści utwory, a przeżycia wojenne znalazły szczególnie przejmujący wyraz w utworze Stroińskiego „Ród Anhellich”:

Pług wojny
połamał sierpnie jasnych lat
zostały daleko obce
krew coraz bliżej
w ruinach wiary
wiatr się nocą łzawi
a z serc za wcześnie
pokrzywdzonych chłopców
nienawiść
czarny kwiat
na grobach Anhellich więdnący miast krzyży

I może zamiast zastanawiać się, czy zginęli potrzebnie, czy nie warto w ten sierpniowy dzień zatrzymać się na tę jedną jedyną minutę, pochylić głowę, być z nimi? To wystarczy...

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2012-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Abp Galbas do kapłanów: biskup nie jest dozorcą księdza, ani jego strażnikiem

2024-03-28 13:23

[ TEMATY ]

Abp Adrian Galbas

Episkopat News/Facebook

Biskup nie jest dozorcą księdza, ani jego strażnikiem. Jeśli ksiądz prowadzi podwójne życie, jakąkolwiek postać miałoby ono mieć, powinien to jak najszybciej przerwać - powiedział abp Adrian Galbas do kapłanów. Metropolita katowicki przewodniczył Mszy św. Krzyżma w katedrze Chrystusa Króla w Katowicach. Podczas liturgii błogosławił oleje chorych i katechumenów oraz poświęca krzyżmo.

W homilii metropolita katowicki zatrzymał się nad znaczeniem namaszczenia, szczególnie namaszczenia krzyżmem, „najszlachetniejszym ze wszystkich dziś poświęcanych olejów, mieszaniną oliwy z oliwek i wonnych balsamów.” Jak zauważył, olej od zawsze, aż do naszych czasów wykorzystywany jest jako produkt spożywczy, kosmetyczny i liturgiczny. W starożytności był także zabezpieczeniem walczących. Namaszczali się nim sportowcy, stający do zapaśniczej walki. Śliski olej wtarty w ciało stanowił ochronę przed uchwytem przeciwnika.

CZYTAJ DALEJ

Ojciec Pio tajemnice Męki Pańskiej nie tylko kontemplował, ale jej ślady nosił na ciele

2024-03-28 23:15

[ TEMATY ]

Droga Krzyżowa

św. o. Pio

Wydawnictwo Serafin

O. Pio

O. Pio

Mistycy wynagrodzenia za grzechy są powołani do wzięcia w milczeniu grzechów i cierpienia świata na siebie, w zjednoczeniu z Jezusem z Getsemani. Rzeczywiście, Ojciec Pio tajemnice Męki Pańskiej nie tylko kontemplował i boleśnie przeżywał, ale jej ślady nosił na własnym ciele, aby w zjednoczeniu ze swoim Boskim Mistrzem współdziałać w wynagradzaniu za ludzkie grzechy. Jako czciciel Męki Pańskiej chciał, aby i inni korzystali z jego dobrodziejstwa.

„Misterium miłości. Droga krzyżowa z Ojcem Pio” to rozważania drogi krzyżowej, które proponuje nam br. Błażej Strzechmiński OFMCap - znawca życia i duchowości Ojca Pio. Rozważania każdej ze stacji przeplatane są z fragmentami pism Stygmatyka. Książka wydana jest w niewielkiej, poręcznej formie i zawiera także miejsce na własne notatki, co doskonale nadaje się do osobistej kontemplacji Drogi krzyżowej.

CZYTAJ DALEJ

Msza Wieczerzy Pańskiej. Wolność wypełniona miłością

2024-03-29 07:01

Paweł Wysoki

Ten, kto kocha na wzór Jezusa, nie jest zniewolony sobą, jest wyzwolony do służby, do dawania siebie - powiedział bp Adam Bab.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję