Reklama

Duchowość

Ks. Piotr Pawlukiewicz: Miłość przychodzi z krzyża

Po cudownym rozmnożeniu chleba, gdy tylko tłum został nasycony, Jezus przynaglił uczniów, żeby wsiedli do łodzi i odpłynęli. On wie, co się dzieje. Sytuacja jest niebezpieczna. Apostołowie przeżywają wielki sukces, a to sprawia, że są w wielkim zagrożeniu. „Panie Jezu, teraz? Teraz kiedy chcą nas nosić na rękach? Kiedy patrzą na nas jak na nie wiadomo kogo? Teraz każesz nam odpłynąć?”

[ TEMATY ]

duchowość

ks. Piotr Pawlukiewicz

youtube.com

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Wiecie, jaką minę ma dziecko, gdy się je wyprowadza ze sklepu z zabawkami. Myślę, że podobną mieli wtedy apostołowie.

Jezus wie jednak, jak niebezpieczny jest sukces. Ciągle tęsknimy do sukcesów, a tymczasem są one bardzo zdradliwe.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Przypomnijmy sobie, ile razy w życiu, świętując sukces, nieźleśmy narozrabiali. Oblewanie matury, oblewanie dyplomu. Poszliśmy w tango na Stare Miasto. Matka się wkurzyła. Policja nas legitymowała.

Kiedy jest się pięknym, kiedy odnosi się sukcesy, kiedy wszyscy nas chwalą, wtedy szatan ma do nas ułatwiony dostęp. Jezus zdawał sobie z tego sprawę i właśnie dlatego powiedział:

Reklama

„Apostołowie, zmykać stąd. Szybciutko, bo wam się w głowach poprzewraca. Pycha was rozsadzi od środka”.

Podziel się cytatem

Co było dalej? Gdy Jezus odprawił tłumy, wyszedł na górę, aby się modlić. Wieczór zapadł, a On był tam sam. Długo się modlił, bo szatan zapewne i do Niego przyszedł, i Jego nęcił. „No zobacz, Panie Jezu, jak oni Cię kochają. Daj im tego chleba, daj im tego złota, daj im tej wody, daj im tych ryb. Oni będą Cię wielbić bez konieczności składania jakiejkolwiek ofiary. Nie będziesz musiał iść na krzyż, założysz sobie nową religię”.

Nas szatan też kusi w bardzo podobny sposób. To on mówi nam: „Bądź dobrym, przyzwoitym człowiekiem. Tyle wystarczy. Po co ci ten Kościół?”.

Znamy to przecież z życia. Nieraz mówimy, że mamy sąsiada, który, co prawda, do kościoła nie chodzi, ale to taki dobry, przyzwoity człowiek, taki uczynny i życzliwy.

To po co ten Kościół? A chcesz być zbawiony? Chcesz żyć wiecznie? No to masz odpowiedź. Chyba że chcesz przeżyć tylko pięćdziesiąt czy sześćdziesiąt lat jako dobry, przyzwoity, uczynny człowiek. Wtedy, owszem, Kościół nie jest do niczego potrzebny.

Reklama

Szatan chce, abyśmy zatrzymali się na tym ostatnim przeświadczeniu. „Kto ci mówi, że masz grzeszyć? Kochaj jednego męża, uczciwie pracuj. Tylko po co ci te modlitwy? Po co ci to wszystko?”

Podziel się cytatem

Domyślam się, że Jezus w czasie swojej samotnej modlitwy na górze musiał toczyć w sobie wielką bitwę. On też był przecież człowiekiem. Wprawdzie wolnym od grzechu, ale zawsze człowiekiem, a ludziom grozi pycha. Gdy widział te uradowane, szczęśliwe tłumy...

Ewangelia dwa razy powtarza, że Jezus stał przed Bogiem sam. Dlaczego to takie ważne? Bo my, idąc na modlitwę, nieraz niesiemy ze sobą różnych ludzi. Żona idzie się modlić i męża tacha w głowie. Klęka przed Najświętszym Sakramentem i cały czas się z tym mężem w myślach kłóci: „Jak wrócę do domu, to mu tak wygarnę, Panie Jezu. Albo nie, może nie, może go pogłaszczę”. Klęczy przed Jezusem, a gada z mężem.

Myślimy w czasie modlitwy o dzieciach, o ludziach, których spotykamy w pracy. Niektórzy biorą na modlitwę książki jakichś myślicieli. Klękają przed Panem Jezusem i rozmyślają o ich treści.

Stałeś kiedyś sam „nago” przed Bogiem? Chodzi mi o taką sytuację, w której nie zabrałeś na modlitwę nic, żadnych spraw, tylko swoją wolę. Czy modliłeś się kiedyś z otwartością na to, że możesz usłyszeć odpowiedzi na pytania: „Czego chcesz?”, „Czego pragniesz?”, „Kim jesteś?”, które cię zaskoczą?

Są ludzie, którzy nigdy nie stanęli sam na sam z Bogiem. Bez żadnych pomocniczych rozmyślań, wspomnień, planów, analiz czy ocen. Sam na sam.

Reklama

Gdy Jezus się modlił, apostołowie wypłynęli na jezioro. On przyszedł do nich o czwartej straży nocnej, krocząc po wodzie. Zupełnie się tego nie spodziewali. Może jeszcze gdyby jakimś sposobem ich wyprzedził, czekał na nich na przeciwległym brzegu, ale że przyjdzie z tyłu i w środku nocy?

Przerazili się. My też często sobie planujemy, kiedy Jezus ma do nas przyjść. „Między piątym a czternastym sierpnia idę w pielgrzymce do Częstochowy, wtedy Jezus będzie do mnie mówił”.

„Idę do kościoła. Teraz, Jezu, będziesz do mnie mówił przez godzinę, między piętnastą a szesnastą”.

Reklama

Planujemy, kiedy przyjdzie do nas Jezus. Dobry, miły, łagodny, pobożny, religijny i kolorowy. A Jego przyjście poznamy po tym, że zrobi się nam miło. To jednak tak nie działa. Jezus przychodzi nie z tej strony i nie o tej godzinie, o której się Go spodziewamy.

Podziel się cytatem

Musimy być zawsze gotowi na Jego przyjście, a nie tylko między piętnastą a szesnastą i między piątym a czternastym sierpnia. Gdybym zapytał kogokolwiek, jak wyobraża sobie Jezusa, na pewno usłyszałbym, że jest On piękny. Co jednak mówi o nim Ewangelia? „Zlękli się, myśląc, że to zjawa”.

Zjawa. Straszydło. Jezus może do ciebie przyjść nie od tej strony, nie o tej godzinie, o której się go spodziewasz, jako straszydło. Aż krzykniesz, aż wrzaśniesz.

Jezus jest mistrzem zaskakujących sytuacji, dlatego mówi: „Czuwajcie więc, bo nie wiecie, w którym dniu Pan wasz przyjdzie”. Dziewczyna modli się w pokoju, świeczki sobie zapaliła:

– Panie Jezu, co ja mam teraz uczynić w życiu?

A matka woła:

– Idź po kartofle.

– Oj, wiesz co, mamo? Daj spokój. Ja się teraz modlę, a ty mi tutaj takie teksty.

A Jezus mówi: „Idź po kartofle. Nikogo nie kochasz. Myślisz tylko o sobie”.

Reklama

Jezus może zadzwonić do ciebie dzisiaj o dwudziestej trzeciej trzydzieści i będzie miał głos twojej starej cioci, która ma sklerozę i chciała zapytać, czy nie pamiętasz, gdzie położyła swoje zęby. W sąsiedzie, który powie: „Ale pan brudzi na klatce”, też może przyjść Jezus. Naprawdę.

Podziel się cytatem

My chcemy mieć nad Nim kontrolę. Chcemy przybić sobie do futryny tabliczkę: „Panie Jezu, przyjmuję we wtorki i środy od szesnastej do osiemnastej. Pamiętaj, jak masz być ubrany i co masz mi powiedzieć”.

My ciągle wyglądamy Jezusa niosącego pokój, dobro, radość i miłość. A bałagan, upokorzenie, zawierucha życiowa? Miłość przychodzi z krzyża.

To nie znaczy jednak, że chrześcijaństwo jest religią masochistów. Wręcz przeciwnie, ale Jezus musi nas wytrącić z równowagi.

_________________________________________________

Artykuł zawiera fragment z książki ks. Piotra Pawlukieiwcza - „Życie. Instrukcja obsługi”, wyd. Znak, 2020. Sprawdź więcej: Zobacz

znak.com.pl

2021-01-27 08:17

Ocena: +9 -1

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Wyzwania nowej ewangelizacji (cz. 1)

Zdarzyło mi się uczestniczyć w opisywanym na łamach naszej gazety I Kongresie Nowej Ewangelizacji, który miał miejsce w dniach 28-31 lipca w Kostrzynie nad Odrą, a także doświadczać jej praktycznej formy podczas Przystanku Jezus. Zdaję sobie sprawę z faktu, że o nowej ewangelizacji ostatnio mówi się bardzo wiele. To dobrze. Jednak wśród rozmaitych głosów, które opisują to, czym jest, na czym ma polegać nowa ewangelizacja i kto nią ma się zajmować, występuje niekiedy chaos interpretacyjny i znaczeniowy. Dlatego też zachęcony wystąpieniem abp. Rino Fisichellego pomyślałem o tym, że jako świecki postaram się dokonać pewnej interpretacji tego zagadnienia. Dlaczego nowa ewangelizacja, skąd ten pomysł, jakie są jej przesłanki? Jest to pytanie o zasadniczym znaczeniu, gdyż udzielona na nie poprawna odpowiedź może uspokoić różne grupy komentatorów. Bardziej czy mniej życzliwych temu przedsięwzięciu, którzy niekiedy interpretują ją jako konkurencję wobec dotychczasowych form ewangelizowania czy też jako pośrednią formę krytyki tych, którzy przez lata gorliwie i sumiennie spełniali swoje chrześcijańskie obowiązki. Ani jeden, ani drugi motyw nie przyświeca pomysłodawcom i twórcom nadania nowej dynamiki ewangelizacji. Zarówno szacunek i respekt wobec tych, którzy nieodmiennie od lat „są siewcami na polach Pana Boga”, jak i zrozumienie obecności różnych nurtów i rytów w dawaniu świadectwa i posługi Kościołowi są punktem wyjścia. Akceptacja obecności jednego i drugiego. Radość z faktu współistnienia i obustronnego wzmacniania się modlitwą i czerpania z garnca szerokiej palety możliwości. Wobec powyższego, na z pretensją kierowane wobec nowych ewangelizatorów słowa: „Uważasz, że co? Dotychczas nic się tu nie robiło?” albo: „Skoro tak wiele działań było, to dlaczego Kościoły pustoszeją? Uważasz, że to nasza, starych księży, wina?” – odpowiedź jest jedna. Nie wskazujemy winnych, nie szukamy też ich, gdyż nie w tym rzecz. Rzeczą ważniejszą jest odpowiedź na pytanie: Jak odwrócić tendencję dotyczącą kryzysu wiary w ogóle? Nowa ewangelizacja nie jest zatem ani wbrew komuś, ani za coś – jako proces zastępowania czegoś starego czymś nowym. Jest bowiem procesem stałym, osadzonym w naszym zobowiązaniu, jakie na siebie przyjęliśmy przez fakt chrztu św. i Komunii św. Nie jest więc reaktywną wobec czegoś na tu i teraz. Jest zaś naszym, wiernych, odzewem na wezwanie – posłanie, jakie do nas skierował i kieruje nieustannie Jezus – „głoszenia Jego Ewangelii wszelkiemu stworzeniu” (Mk 16,15). Jednak, mimo wszystko, nieustępliwy czytelnik spyta: „No dobrze, a dotychczasowe formy ewangelizacji, przecież jej dokonywaliśmy?”. Nie powinniśmy ich porzucać. Nie stanowią one jakiegoś balastu czy jądra sporu. Gdyż to, o co chodzi w nowej ewangelizacji, to takie wypełnianie ewangelizacji argumentami, treścią spójną wobec poszukiwań aksjologicznych i nowym typem komunikowania się i myślenia swoistego dla człowieka XXI wieku, że zechce on nakłonić ucha ku naszym racjom, że odnowi w sobie pożądliwość Pana Boga, wybudzi się z letargu wiary. Człowiek bywa wobec gwałtu współczesności zadawanego na jego świadomości bezradny, z czasem staje się bezwolny, zagubiony, łatwy do manipulacji. Wmawiane mu treści, na różnym poziomie manipulowania prawdą, przykrywają rzeczywistość transcendentną, sugerując człowiekowi, że ważne jest to, co „tu i teraz”, nie uwzględniając żadnego potem w sensie duchowym. Także człowiek wiary staje w obliczu tego typu manipulacji. Bywa, że jej ulega. Cieszyć się należy, gdy jest krytyczny, wątpiący, nieugięty. Jednak każdorazowo trzeba mu pomóc nie upadać, nie oddalać się, trwać! Wyciągnąć rękę do współbraci w wierze, którzy osłabli w trudzie mocowania się z przekazami wypierającymi nas z przestrzeni publicznej to jedno, a drugie – odmawiającymi nam wyznawania naszej wiary. Sądzę także, że nowa ewangelizacja to jakby nowa dynamika, nowy impuls, ożywiający krwiobieg Kościoła i nas samych, świeckich i konsekrowanych, w jego wspólnocie. Wyzwalająca na naszych twarzach uśmiech i radość tych, którzy mimo wszystko wierzą, bo wiedzą, jaki był i jest sens śmierci i zmartwychwstania Jezusa. Uśmiech na twarzach tych, którzy mają solidne podstawy swojej wiary, są gorliwi w jej wyznawaniu i nie stronią od dzielenia się Dobrą Nowiną i dawania świadectwa. Mocni duchem iskrzą się jak gwiazdozbiór nowej ewangelizacji – podobni do Najświętszej Maryi Panny, Gwiazdy Nowej Ewangelizacji. Wiemy, że pójście na skróty, jakieś kompromisy i półśrodki w zetknięciu z nachalnością, gwałtownością i zaborczością otaczającego nas świata nie zdają rezultatu. Jedynie wystawiają nas na śmieszność i zarzut naiwności i nieskuteczności działania. Wobec powyższego musimy osiągać nową jakość i większą skuteczność, nic nie tracąc z czytelności doktryny i jej nieugiętości. Poczynając od nas samych. Dokonując najpierw własnego wglądu w jakość mojej wiary i mojej obecności w Kościele.
CZYTAJ DALEJ

Wizytator apostolski w Medjugorje: "Przyjeżdżajcie, bo to miejsce łaski, wybrane przez Pana"

2025-01-16 08:30

[ TEMATY ]

Medjugorje

Adobe Stock

Wywiad z abp. Aldo Cavallim, papieskim wysłannikiem do miejsca domniemanych objawień. To on ma czytać orędzia przypisywane „Królowej Pokoju” i zezwalać na ich publikację.

„Medjugorje to normalne miejsce, bez niczego szczególnego, które dzięki łasce stało się miejscem duchowym, do którego przybywają ludzie z całego świata. Przyjeżdżają i tam zaczynają się modlić”. Stwierdził w wywiadzie dla watykańskich mediów 78-letni arcybiskup Aldo Cavalli, pochodzący z Lecco wieloletni nuncjusz, który w listopadzie 2021 r. został wysłany przez Papieża Franciszka jako wizytator apostolski do małej miejscowości w Bośni i Hercegowinie, która w ciągu ostatnich czterdziestu lat stała się jednym z najczęściej odwiedzanych ośrodków maryjnych na świecie. Rok 2024 był szczególnie ważny dla Medjugorje: w maju ubiegłego roku Dykasteria Nauki Wiary opublikowała nowe normy dotyczące domniemanych zjawisk nadprzyrodzonych, które ułatwiają dawanie zielonego światła dla różnych form pobożności, nie zobowiązując przy tym Stolicy Apostolskiej do orzekania o nadprzyrodzoności. We wrześniu ukazała się nota zatytułowana „Królowa Pokoju”, poświęcona duchowemu doświadczeniu Medjugorje, przyznająca fenomenowi maryjnemu „nulla osta”, czyli najwyższe uznanie przewidziane przez nowe normy. Od tego czasu „domniemane przesłania”, które otrzymują wizjonerzy, są publikowane „za kościelną aprobatą”.
CZYTAJ DALEJ

Raport o działaniach Joe Bidena. 1,23 mld dolarów dla aborcjonistów

2025-01-17 08:06

[ TEMATY ]

USA

aborcja

Joe Biden

PAP/EPA/BONNIE CASH / POOL

Jak wynika z analizy przeprowadzonej przez Restoration of America, w trakcie swojej jednej kadencji Joe Biden przekazał grupom proaborcyjnym ponad 1,23 mld dolarów z pieniędzy amerykańskich podatników - informuje portal lifesitenews.com.

Z raportu wynika, że ​​największym prywatnym odbiorcą była firma Pathfinder International z siedzibą w Massachusetts, która otrzymała 145 mln dolarów. Pathfinder rzekomo promuje „planowanie rodziny”, jednocześnie „przekształcając” to, co nazywa się „szkodliwymi normami dotyczącymi płci”, i lobbował przeciwko przepisom federalnym, takim jak poprawka Hyde'a, które uniemożliwiają organizacji bardziej bezpośrednie wydawanie środków podatników na aborcję.
CZYTAJ DALEJ
Przejdź teraz
REKLAMA: Artykuł wyświetli się za 15 sekund

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję