W dniach 8-10 marca 2002 r. odbyła się w sanktuarium w Kalwarii
Zebrzydowskiej Kongregacja Referentów Powołaniowych z całej Polski.
Wśród 180 uczestników byli kapłani diecezjalni, zakonnicy i siostry
zakonne oraz przedstawiciele świeckich instytutów życia konsekrowanego.
Hasło przewodnie Kongregacji - Duszpasterstwo powołań w służbie świętości
- nawiązywało do tematyki orędzia Ojca Świętego na tegoroczny Światowy
Tydzień Modlitw o Powołania. Obradom przewodniczył krajowy duszpasterz
powołań - ks. dr Marek Dziewiecki z Radomia.
Uczestnicy Kongregacji wysłuchali referatów ks. dr. hab.
Jana Machniaka z Krakowa (Teologia świętości), ks. dr. hab. Edwarda
Stańka z Krakowa (Świętość w rozumieniu starożytnych chrześcijan)
oraz ks. dr. hab. Andrzeja Siemieniewskiego z Wrocławia (Formacja
do świętości jako zadanie duszpasterstwa powołań). Ks. mgr lic. Tadeusz
Mrowiec z Krakowa zaprezentował dokumenty Ojca Świętego Jana Pawła
II na XXXIX Tydzień Modlitw o Powołania oraz na XVII Światowy Dzień
Młodzieży w Toronto. Te właśnie dokumenty były podstawą pracy w grupach,
która jest istotnym elementem każdej kongregacji duszpasterzy powołań.
Na progu trzeciego tysiąclecia chrześcijaństwa Ojciec
Święty przypomina w orędziu powołaniowym na 21 kwietnia br., że wszyscy
wierzący są powołani do świętości. Dobrze rozumieli tę prawdę chrześcijanie
pierwszych wieków. W ich świadomości przygotowanie do chrztu świętego
było równoznaczne z decydowaniem się na życie w świętości, naśladując
Chrystusa czystego, ubogiego i posłusznego Ojcu. Świętość początków
chrześcijaństwa była czytelna nawet dla niewierzących, gdyż przybierała
często formę męczeństwa. W kolejnych wiekach szybko wzrastała liczba
ochrzczonych, a to wiązało się ze spadkiem moralnej jakości życia
wierzących. W tej sytuacji ci, którzy dążyli do świętości i radykalnej
wierności Ewangelii, wycofywali się na pustynię, dając początek życiu
monastycznemu. Stopniowo zaczęło się kształtować błędne przekonanie,
że świętość jest zarezerwowana tylko dla kapłanów czy osób zakonnych.
Dopiero Sobór Watykański II przypomniał, że wszyscy ochrzczeni są
powołani do świętości.
W liście apostolskim Novo millennio ineunte Ojciec Święty
wzywa do opracowania "planu duszpasterskiego w znaku świętości".
Jan Paweł II przypomina, że skoro chrzest jest prawdziwym włączeniem
w świętość Boga, to "sprzeczna z tym byłaby postawa człowieka pogodzonego
z własną małością, zadowalającego się minimalistyczną etyką i powierzchowną
religijnością" (nr 31). Podstawowym zatem zadaniem duszpasterzy powołań
jest pomaganie młodym, by upewnili się, że Bóg - w swojej fantazji
miłości - powołuje każdego z nich do życia w świętości dzieci Bożych.
Obecnie wiele dziewcząt i wielu chłopców przeżywa życie tak, jakby
byli ludźmi bez powołania. W konsekwencji młodzi mają coraz mniejsze
pragnienia i aspiracje, a niektórzy z nich stają się obojętni na
własny los. Ponadto współczesnej młodzieży przyszło żyć w cywilizacji,
która walczy ze świętością, gdyż jest cywilizacją śmierci, uzależnień
oraz iluzji o istnieniu łatwego szczęścia na tej ziemi.
W tej sytuacji są dla nas umocnieniem słowa Ojca Świętego,
który upewnia nas, że "spadek liczby kandydatów do kapłaństwa i życia
konsekrowanego, który odnotowujemy obecnie, nie powinien prowadzić
do stawiania mniejszych wymagań albo do zadowalania się przeciętnością
formacji czy duchowości. Powinien natomiast mobilizować do tym większego
wysiłku w formowaniu tych, którzy - ustanowieni w przyszłości kapłanami
i świadkami Chrystusa - będą powołani do poświadczenia świętością
życia tego, co będą głosić i celebrować" (Orędzie na 21 kwietnia
2002 r.). Realizacja tego wskazania Jana Pawła II wymaga odważnej,
a jednocześnie mądrej pedagogii powołań. Kapłani i osoby konsekrowane
powinni być czytelnym znakiem fascynacji Jezusem, naśladując Jego
miłość wcieloną, a przez to widzialną oraz dostosowaną do postępowania
danego człowieka, a przez to wychowującą i zbawiającą człowieka.
Powinni też pomagać młodym, by rozumieli, że świętość to nie faryzejska
doskonałość w zachowywaniu zewnętrznych przepisów czy dziwaczna asceza,
lecz ofiarna miłość do Boga i człowieka, do której możemy dorastać
mimo naszych słabości i niedoskonałości.
Trzydniowa Kongregacja Referentów Powołaniowych w sanktuarium
w Kalwarii Zebrzydowskiej, gdzie kształtowało się powołanie Piotra
naszych czasów, była nie tylko czasem teologicznej i pedagogicznej
refleksji, ale również czasem kontemplowania Oblicza Chrystusa oraz
wspólnej modlitwy o powołania. Eucharystii 9 marca przewodniczył
bp Kazimierz Nycz z Krakowa. Ksiądz Biskup skierował także słowo
Boże do referentów powołaniowych. Uczestnicy Kongregacji rozważali
tajemnicę powołania do świętości na kalwaryjskich dróżkach, odprawiając
Drogę Krzyżową według rozważań, które przygotował ks. mgr lic. Aleksander
Radecki z Wrocławia.
Referenci powołaniowi zapoznali się z publikacjami, które
zostały przygotowane staraniem delegata Episkopatu Polski ds. Powołań
- bp. Stefana Regmunta z Legnicy oraz Krajowej Rady Duszpasterstwa
Powołań.
Pomóż w rozwoju naszego portalu