Reklama

To było coś, za co dziękuję Bogu

Niedziela przemyska 40/2002

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Spotkanie z inną kulturą zawsze jest interesujące, zwłaszcza, jeśli odbywa się ono w tak ekscytującej atmosferze. 16 lipca br. grupa pielgrzymów z archidiecezji przemyskiej wylądowała na trzecim terminalu lotniska w Toronto w Kanadzie. Jedni z Przemyśla, inni z Sanoka, Jarosławia, jeszcze inni z małych miasteczek i wiosek. Wszyscy połączeni duchem rozpoczęliśmy przepiękne spotkanie z Ojcem Świętym i młodzieżą z całego świata, a przede wszystkim z Jezusem, który jest przecież naszą Prawdą, Drogą i Życiem.
Program tegorocznych, siedemnastych już, Światowych Dni Młodzieży oparty był na słowach Jezusa: "Wy jesteście solą dla ziemi.(...) Wy jesteście światłem świata" (Mt 5,13-16). Powtarzano nam te piękne zdania na każdej liturgii i w każdej sytuacji, wymagającej intensywnego, duchowego uczestnictwa. I bardzo dobrze! Według tych słów powinien żyć każdy z nas. W każdej chwili jesteśmy bowiem przykładem dla innych ludzi, choć może nawet nie zdajemy sobie z tego sprawy. Starajmy się więc w każdej chwili naszego życia nie wstydzić się za nasze słowa lub czyny.
Co najbardziej rzuciło mi się w oczy, to fakt, że Kanadyjczycy są trochę inaczej religijni niż, my Polacy. Weźmy taki przypadek: jestem w chińskiej restauracji, w pewnym momencie przy stoliku obok zasiada wielodzietna rodzina Murzynów. Piękny obrazek. Dwaj chłopcy, po przyniesieniu sobie posiłku, a jeszcze przed rozpoczęciem jedzenia czynią znak krzyża i dziękują za posiłek, który zaraz znajdzie się w ich żołądkach. W Polsce nigdy nie spotkałam się, aby ktoś tak szczerze modlił się w McDonald´s czy innego typu restauracji. Ci sami Kanadyjczycy jednak nie klękają w kościele! Wtedy, gdy my uginamy kolana oddając pokłon Jezusowi, oni pochylają głowy. Dla nas jest to dziwne, jednak oni rekompensują to bezgranicznym zaufaniem do Boga i szczerą, oddaną miłością. Wyrażają ją także poprzez śpiewy i tańce. Gdy po ostatniej Mszy św. w kościele St. James (św. Jakuba), w miejscowości Guelph, ksiądz powiedział, że wszystko było OK., lecz zawiedliśmy go w jednym punkcie Mszy - zgromadzeni tam Kanadyjczycy, Belgowie, Amerykanie i my - Polacy, zamarliśmy. A on ze śmiechem zażartował, że nie widział tańca podczas Mszy św. Momentalnie zaczęliśmy śpiewać. Zaczęło się od tradycyjnego Jesteś Królem (przyłączył się do nas cały kościół), a zakończyło na gospelowej piosence Lord I Lift Your Name On High" (u nas znane jako Chcę wywyższać imię Twe). Zabawa, a właściwie modlitwa trwała jeszcze długo, prawie do lunchu.
Tyle może o obyczajach, przejdźmy do tego, co się tam wydarzyło. A wydarzyło się wiele. Na lotnisku czekała na nas niespodzianka w osobach bp. Mateusza Ustrzyckiego, biskupa pomocniczego diecezji Hamilton, która miała nas gościć, ks. Jacka Walkiewicza, proboszcza parafii pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa w Guelph, gdzie mieliśmy spać, oraz żółciutkiego szkolnego autobusu, którym mieliśmy dojechać do Guelph, bardzo pięknej miejscowości, w której mieszkają bardzo gościnni ludzie. To właśnie tam, nad Jeziorem Guelph Lake, odbywały się spotkania młodzieży oczekującej w tej właśnie parafii na spotkanie z Papieżem (m. in. Belgów, Szwedów, Irlandczyków, przedstawicieli Jamajki i Seszeli, Polaków, Amerykanów i Kanadyjczyków). Oprócz Mszy św., celebracji Słowa Bożego oraz pięknie odprawionego wspólnego rachunku sumienia, czekały na nas i inne atrakcje. Nasi chłopcy zaprosili Jamajkę na towarzyski mecz piłki nożnej, po którym w dobrych humorach (pomimo przegranej) udali się na boisko siatkówki. Dla amatorów muzyki odbywały się warsztaty gry na bangosach i innych instrumentach perkusyjnych, miłośnicy sztuki mogli podziwiać piękne dzieła wykonane przez uzdolnionych uczniów szkół, lub sami namalować lub wyrzeźbić coś na warsztatach plastycznych. W tym samym namiocie odpoczywali wszyscy, którzy lubią słuchać anegdotek, przypowieści i opowiastek zawierających pewien morał. Każdy, komu było zbyt gorąco mógł wykąpać się w pobliskim jeziorze. Po południu rozpoczynały się koncerty. Wszystko miało w sobie jakiś "skrawek" nieba. Wydarzeniem bezpośrednio poprzedzającym nasz powrót do Toronto, na "właściwe" Dni Młodzieży, było spotkanie wszystkich zakwaterowanych w diecezji Hamilton, na boisku obok szkoły w Port Elgin, nad Jeziorem Erie. Odbyła się tam Eucharystia, niejako pożegnalna, ale również przygotowująca nas do spotkania z młodzieżą całego świata. Po niej udaliśmy się nad jezioro, gdyż temperatura powietrza była tak wysoka, że nie mogliśmy zrobić nic innego, jak wskoczyć do chłodnej wody. Na plaży zbudowaliśmy dla Boga zamek z piasku, który podziwiali przedstawiciele każdej narodowości przebywającej na koncert grupy asystującej do Mszy św.
Przez kolejne dni odbywały się katechezy. Dla nas i wszystkich innych Polaków w kościele polskim pw. św. Maksymiliana Kolbego w Mississaudze, dzielnicy Toronto. Pierwszego dnia temat katechezy brzmiał: Wy jesteście solą ziemi, a mury świątyni zadrżały od śpiewu Polaków, których było kilka tysięcy. Wieczorem odbył się Dzień Polski. Następne katechezy pt. Wy jesteście światłem świata i Pojednajcie się z Bogiem przyjmowaliśmy z coraz większym entuzjazmem i większą euforią. Każdego dnia zaskakiwało nas coś nowego, innego. Jakaś pantomima, jakieś nowe pieśni i piosenki - a przez wszystko tak wyraźnie przemawiał do nas Pan Bóg.
Również na ulicach miasta spotykało się coraz więcej oznak bliskości i wspólnoty.
Na samochodach powiewały biało-żółte chorągiewki, niektóre miały doczepioną także drugą, biało-czerwoną. Na nasz widok kierowcy aut uśmiechali się promiennie, machali, a nawet używali klaksonów, aby pokazać, że oni też są z nami. Po ulicach ciągnęły tłumy młodych, każdy obowiązkowo z czerwonym plecakiem (były w pakiecie pielgrzyma) oraz z jakimś znakiem ujawniającym jego narodowość. Nawet kilkuosobowe grupy miały ze sobą własną flagę, tryumfalnie powiewającą na wietrze. Zwykli przechodnie bardzo chętnie udzielali pomocy w znalezieniu poczty, dworca, sklepu.
Aż wreszcie Toronto na kilka godzin opustoszało. Cały ten rozśpiewany i roześmiany tłum zaszył się 25 lipca na olbrzymim placu Exhibition Place (Plac Wystawy Narodowej), aby powitać osobę, którą kocha i podziwia najbardziej ze wszystkich - Ojca Świętego. Euforia, jaka ogarnęła te setki tysięcy młodych ludzi była tak wielka, że musiała wybuchnąć pod postacią śpiewu i tak też przywitaliśmy Jana Pawła II, a okrzyki "Niech żyje Papież" czy "John Paul II we love you" były znaczącym przerywnikiem dla przemówienia najznamienitszego Polaka. Żegnaliśmy go z żalem, lecz również z nadzieją na następne spotkanie z nim podczas Eucharystii, którą on sam będzie celebrował, w niedzielę 28 lipca.
Następnego dnia, 26 lipca, mieliśmy okazję uczestniczyć w uroczystej Drodze Krzyżowej, prowadzącej wzdłuż Alei Uniwersyteckiej. Piękny spektakl przedstawiający sceny Męki Pańskiej, w wykonaniu młodych aktorów, oglądany przez nas na telebimie, a przez nielicznych szczęśliwców na żywo, oglądał również Ojciec Święty na ekranie telewizora, gdy zbierał siły na Wyspie Truskawkowej.
W sobotę 27 lipca odbyła się nasza pielgrzymka na Downsview, miejsce całonocnego czuwania i niedzielnej Eucharystii. Wieczorem, w trakcie modlitwy z Ojcem Świętym, każdy zapalił świecę - rozpoczęła się Liturgia Światła idealnie ilustrująca nasze motto Wy jesteście światłem świata. I chociaż Jan Paweł II znów miał nas opuścić, aby zebrać siły na dzień następny, świece paliły się jeszcze długo, jakby znacząc Ojcu Świętemu miejsce, w którym będą czekać najwytrwalsi pielgrzymi. Odczuwało się żywą obecność Jezusa, którego znakiem jest zapalona świeca - iskrzyło wtedy prawie 800 tysięcy płomyków. Po zakończonej modlitwie odbywały się koncerty, projekcje filmów i zabawy organizowane na poczekaniu. Obok tego wszystkiego Polonia z całego świata zorganizowała pochód polski - biało-czerwone flagi powiewające na wietrze, polskie pieśni i piosenki wędrowały po olbrzymim placu do późnych godzin nocnych. Najmniej wytrwali poszli spać, jedni w kartonowych pudłach, inni pod gołym niebem. Rano, ok. 6.00 zbudził nas deszcz i już baliśmy się, że w najważniejszym dniu pogoda spłata nam figla, jednak zaraz po przyjeździe Ojca Świętego zza chmur wyszło słońce, jakby i ono chciało się przyjrzeć tej niepozornej i kochanej postaci w bieli. I wzruszone tym widokiem nie mogło od niego oderwać wzroku, tak samo zresztą jak każdy uczestnik Mszy św. kończącej XVII Światowe Dni Młodzieży.
Pielgrzymka do Toronto nie była dla mnie zwykłą pielgrzymką, ani rekolekcjami, to było coś więcej. To było coś, za co dziękuję Bogu, Ojcu Świętemu, moim rodzicom, ks. Tadeuszowi Białemu. Dziękuję, chociaż wiem, że to mało, także moim nowym przyjaciołom z Polski, Kanady, Stanów Zjednoczonych. Dziękuję wszystkim, którzy w jakikolwiek sposób przyczynili się lub pomogli w organizacji tego wielkiego przedsięwzięcia, jakim są Światowe Dni Młodzieży. Kończę ten artykuł słowami, jakimi żegnałam się z ŚDM: "Nie mówię żegnajcie, lecz do widzenia w Kolonii w Niemczech w 2005 roku!".

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2002-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Ulicami Warszawy przeszedł XIX Marsz dla Życia i Rodziny

2024-06-16 16:40

[ TEMATY ]

marsz dla życia i rodziny

Artur Stelmasiak

"Mąż i żona - rodzina zjednoczona", "Czas na rodzinę", "Zjednoczeni dla życia, rodziny i ojczyzny" - takie hasła nieśli uczestnicy XIX Marszu dla Życia i Rodziny, który przeszedł w niedzielę popołudniu z Placu Trzech Krzyży przez ulicę Wiejską do Belwederu. Jego uczestnicy manifestowali obronę życia od poczęcia do naturalnej śmierci oraz przywiązanie do rodziny oraz małżeństwa kobiety i mężczyzny, domagali się też m.in. odrzucenia ustaw proaborcyjnych i przywrócenia krzyży w warszawskich urzędach.

Organizatorzy marszu - Centrum Życia i Rodziny - podkreśla, że obrona wartości: życia, rodziny, wolności i suwerenności jest możliwa tylko we wspólnym i zjednoczonym działaniu wszystkich, którym te wartości są drogie, tak w wymiarze lokalnym, jak i ogólnopolskim. Dlatego tego dnia, podobnie jak tydzień temu, marsze dla życia i rodziny przeszły w wielu polskich miastach, a od kwietnia do października przejdą one łącznie w ponad 50 polskich miastach.

CZYTAJ DALEJ

Tajemnica stygmatów Ojca Pio

Niedziela Ogólnopolska 39/2018, str. 13

[ TEMATY ]

św. Ojciec Pio

Archiwum Głosu Ojca Pio

o. Pio

o. Pio

W 2018 r. minęło 100 lat od chwili, kiedy Ojciec Pio podczas modlitwy w chórze zakonnym przed krucyfiksem otrzymał stygmaty: 5 ran na rękach, boku i nogach – w miejscach ran Jezusa Chrystusa zadanych Mu w czasie ukrzyżowania. Jak obliczyli lekarze, którzy go wielokrotnie badali, z tych ran w ciągu 50 lat wypłynęło 3,4 tys. litrów krwi. Po śmierci Ojca Pio, 23 września 1968 r., rany zniknęły bez śladu, a według raportu lekarskiego, ciało było zupełnie pozbawione krwi

Chwilę, w której Ojciec Pio otrzymał ten niezwykły dar od Boga, opisał później w liście tak: „Ostatniej nocy stało się coś, czego nie potrafię ani wyjaśnić, ani zrozumieć. W połowie mych dłoni pojawiły się czerwone znaki o wielkości grosza. Towarzyszył mi przy tym ostry ból w środku czerwonych znaków. Ból był bardziej odczuwalny w środku lewej dłoni. Był tak wielki, że jeszcze go czuję. Pod stopami również czuję ból”.

CZYTAJ DALEJ

Lektura nie tylko dla parafian

2024-06-16 17:01

[ TEMATY ]

Sanktuarium św. Józefa w Warszawie

Edgar Sukiennik

archiwum parafii św. Józefa

Dr Edgar Sukiennik w czasie prezentacji swojej książki

Dr Edgar Sukiennik w czasie prezentacji swojej książki

W diecezjalnym sanktuarium św. Józefa na warszawskim Kole zaprezentowano dzisiaj dwie publikacje dokumentujące dawne i najnowsze dzieje wspólnoty parafialnej na szerokim tle dzielnicy.

Pierwsza książka autorstwa Aldony Konkiel Kalendarium parafii św. Józefa Oblubieńca NMP w Warszawie na Kole w latach 2022–2023 to już druga publikacja z serii kalendarium parafii św. Józefa. Dwa lata temu autorka wydała drukiem obszerne kalendarium dokumentujące dzieje najnowsze parafii. Tym razem oddaje do rąk czytelników nieco krótsze, ale bardzo bogate pod względem merytorycznym kalendarium za ostatnie dwa lata. W tym czasie w parafii miało miejsce wiele ważnych wydarzeń, jak chociażby jubileusz 35-lecia nieustającej adoracji Najświętszego Sakramentu, czy ustanowienie relikwiarium ze zbiorem ponad 200 relikwii świętych i błogosławionych. To jeden z największych zbiorów relikwii w Polsce.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję