Reklama

Coraz wyższe loty

Dęblińska Wyższa Szkoła Oficerska Sił Powietrznych „Szkoła Orląt” to do dziś tysiące doskonale wyszkolonych pilotów, nawigatorów; oficerów, jak również podoficerów różnych specjalności związanych z lotnictwem; mężczyzn, a także od niedawna kilkudziesięciu kobiet

Niedziela Ogólnopolska 33/2010, str. 30-31

Mateusz Wyrwich

Pomnik przed wejściem na teren szkoły, poświęcony bohaterskim lotnikom

Pomnik przed wejściem na teren szkoły, poświęcony bohaterskim lotnikom

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Sięgnijmy najpierw do historii. Trzeba wiedzieć, że „polska szkoła lotnictwa” to jeszcze nie Dęblin. Pierwsze szkolenia pilotów i początki zarówno światowego, jak również europejskiego lotnictwa miały miejsce, kiedy Polska rozdrapana była przez zaborców. Wielkim animatorem lotnictwa był książę Zdzisław Lubomirski. W 1910 r., mając kilka samolotów, założył na warszawskich Polach Mokotowskich szkołę lotniczą, nazwaną później „Aviata” („Przegląd Sił Powietrznych”, nr 6/2010). Szkołę, która niejako zainaugurowała polskie szkolnictwo lotnicze. Jednak początek usystematyzowanego szkolnictwa lotniczego to utworzenie z końcem grudnia 1918 r. w Warszawie Wojskowej Szkoły Lotniczej. A w dwa lata później - Wyższej Szkoły Lotników w Ławicy pod Poznaniem. Ale nasze lotnictwo to również wiedza i praca innych Polaków działających w armiach zaborców. Wśród nich wybitną postacią był twórca i pierwszy komendant Oficerskiej Szkoły Lotnictwa w Grudziądzu i Dęblinie podpułkownik pilot Roman Florer, służący wcześniej w armii austriackiej. Nie mniejsze zasługi w tworzeniu polskiego szkolnictwa lotniczego miał również kapitan pilot Czesław Łupiński z Francuskiej Szkoły Pilotów, która „przyleciała” do Polski z armią generała Józefa Hallera.

Stolica polskiego lotnictwa

O tym, że Dęblin, oddalony o blisko sto kilometrów od Warszawy, stał się stolicą polskiego szkolnictwa lotniczego, zadecydowały w dużym stopniu tamtejsze warunki klimatyczne, doskonale nadające się do uprawiania pilotażu. W Dęblinie znalazła swoją siedzibę w 1920 r. Francuska Szkoła Pilotów. Niemałą rolę odegrała również przebiegająca tamtędy linia kolejowa. Z tych to powodów, utworzona w 1925 r. Szkoła Oficerska Lotnictwa w Grudziądzu, dwa lata później, decyzją władz RP, została przeniesiona do niewielkiego Dęblina. Urokliwego, jednak bez niezbędnego zaplecza socjalnego dla kadry oficerskiej. Niezwłocznie więc na jej potrzeby przystosowano zrujnowany przez Rosjan pałac Jabłonowskich, gdzie dziś mieści się m.in. rektorat szkoły. Szybko zbudowano też całe zaplecze dla podchorążych i ich wykładowców. I niebawem rząd podjął decyzję, że Dęblin stanie się głównym centrum naszego lotnictwa.
W trzy lata później, w połowie sierpnia 1928 r., odbyła się pierwsza promocja na stopień oficerski. Do czasu wojny natomiast mury szkolne opuściła blisko tysiącosobowa, wszechstronnie wyszkolona kadra oficerska lotnictwa, pilotów i obserwatorów. „Po drodze” zdobywając wiele nagród w krajowych i zagranicznych zawodach lotniczych. Jednym z nagrodzonych był absolwent dęblińskiej szkoły - pilot Franciszek Żwirko. Ale umiejętności pilotów wyszkolonych w „Szkole Orląt” najbardziej widoczne i przydatne okazały się w czasie II wojny. Nasi awiatorzy, choć pozbawieni własnego lotnictwa, walczyli na wszystkich frontach przeciwko Niemcom, wykazując się niezwykłymi umiejętnościami.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Reklama

Zamiast pilotów - „lotcziki”

Tuż po II wojnie Wojsko Polskie podporządkowane zostało całkowicie sowieckiemu dowództwu. Miało ono stanowić słabo wyszkoloną kadrę. Tak zwane mięso armatnie. Działalność dęblińskiej szkoły wznowiono w kwietniu 1945 r. Powołano też szkołę w Zamościu. Jednak szkolenie pilotów nie odbywało się na najwyższym poziomie. Jak wspomina jeden z podchorążych szkoły Witalis Skorupka: - Sowietom zależało przede wszystkim na tym, aby wyszkolić nas ideologicznie. Prowadzono głównie wykłady ideologiczne. Trochę też było zajęć z zakresu lotnictwa. Z minimalną liczbą „nalatanych” godzin. Nauka pilotażu miała trwać trzy miesiące. Ale to tylko w teorii. Jak sobie sarkastycznie żartowaliśmy: opanowanie samolotu pozwalało tylko na tyle, by zaraz po starcie nie spaść na ziemię...
W lotnictwie, jak również w innych formacjach wojskowych podczas egzaminów wprowadzono kryterium klasowe. Do szkoły dęblińskiej przyjmowani byli teraz nie „najlepsi z najlepszych”, jak przed wojną, ale według proporcji klasowych. Najwięcej młodzieży robotniczej: ponad 60 proc., później rolników, a następnie inteligencji. Nie grało też roli wykształcenie. Przyjmowano do szkoły z niepełnym podstawowym, a nawet tuż po kursach dla analfabetów. Ten czas powojenny w polskiej historii lotnictwa trwał aż do połowy lat pięćdziesiątych. Kuriozalny był rocznik 1950-51, kiedy podchorążowie byli niemal pozbawieni zajęć teoretycznych. Według sowieckiej doktryny, „należało podchorążych uczyć tylko tego, co potrzebne jest na wojnie i tylko w taki sposób, jak się wymaga na wojnie” („Przegląd Sił Powietrznych”, nr 6/2005). Sowiecki imperializm bowiem przygotowywał się do III wojny światowej. W rezultacie w ciągu jednego roku (1951) promocja absolwentów odbyła się... siedmiokrotnie.
Sytuację w polskim lotnictwie, choć nadal podporządkowanym Sowietom, zmieniła „odwilż” 1956 r. Szkoła dęblińska zyskała znaczną autonomię, a jej wychowawcy starali się prowadzić niezależną pracę pedagogiczną. Zaczęto też wymagać od podchorążych ukończenia szkoły średniej. W latach siedemdziesiątych ubiegłego wieku, przy współpracy innych uczelni, zarówno wojskowych, jak i cywilnych, pracowano również nad nowymi modelami samolotów oraz nad nowoczesnym sprzętem lotniczym. W tym nawigacyjnym. W 1968 r. dęblińska szkoła stała się uczelnią wyższą. Absolwenci zaś otrzymywali dyplom inżyniera pilota. Prymusem pierwszego rocznika został ppor. Ryszard Olszewski, obecnie generał broni i zarazem doktor habilitowany nauk wojskowych. A w latach 1995-2000 rektor dęblińskiej Alma Mater. Dumą do dziś, co podkreśla wielu jej absolwentów, jest fakt, że pierwszym polskim kosmonautą był również jej prymus - obecnie generał brygady Mirosław Hermaszewski.

Szkoła w III RP

W III RP dęblińska „Szkoła Orląt” została „odczepiona” od sowieckiego systemu wojennego i radzieckiej doktryny. To również wiązało się z niemal całkowitą reorganizacją sytemu kształcenia. Szkoła zyskała na tym nie tylko pod względem sprzętowym, ale też i cywilizacyjnym. Siermiężne jeszcze wyposażenie zamieniono studentom i naukowcom na godne tej elitarnej uczelni. Obecnie „Szkoła Orląt”, od 1994 r. nosząca nazwę Wyższej Szkoły Oficerskiej Sił Powietrznych (WSOSP) szkoli nie tylko absolwentów szkół średnich, ale też szkół wyższych; w tym także kobiety. Szkoli zarówno kosmonautów, jak i pilotów samolotów odrzutowych, transportowych czy śmigłowców. Także oficerów obsługi naziemnej. Współcześnie szkoła blisko współpracuje z kilkoma uczelniami cywilnymi, począwszy od Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego po Politechnikę Warszawską. Współpracuje również z uczelniami zagranicznymi. Na terenie WSOSP znajduje się też parafia wojskowa Matki Bożej Loretańskiej.
Z chwilą wejścia Polski do NATO w 1999 r., dęblińska „Szkoła Orląt” musiała dopasować swój system szkolenia pilotów do potrzeb Sojuszu Atlantyckiego. Nie było to zbyt trudne, ponieważ reforma WSOSP z 1994 r. zapoczątkowała w polskim szkolnictwie natowskie standardy dydaktyki. Zaś podczas kolejnej reformy, w 2002 r. wprowadzono pięcioletni cykl studiów. A po podpisaniu umowy pomiędzy Politechniką Warszawską a WSOSP jej absolwenci otrzymują jednocześnie dyplom ukończenia studiów magisterskich Politechniki Warszawskiej.
Ale marzenia o wznoszeniu się na nowoczesnym sprzęcie może zrealizować niewielu młodych ludzi. Oprócz marzeń o lotnictwie i znakomicie zdanych bardzo ciężkich egzaminów oraz preferowanego doświadczenia lotniczego, o tym, na jakim kierunku znajdzie się podchorąży w poważnym stopniu decyduje jego stan zdrowia. - Pierwszym sitem podczas egzaminów na naszą uczelnie są podstawowe badania lekarskie. Kolejne i najwszechstronniejsze w Wojskowym Instytucie Medycyny Lotniczej w Warszawie - mówi ppłk Janusz Chojecki, rzecznik prasowy szkoły. - To one też określają, oprócz marzeń przyszłych podchorążych, na jaki kierunek może zostać przyjęty. W uproszczeniu można podać, że najwyższa kategoria zdrowia dopuszcza do służby na samolotach odrzutowych. Druga - na samolotach odrzutowych poddźwiękowych, zaś trzecia - na śmigłowcach i samolotach transportowych. Prawdę mówiąc, najdrobniejsza wada eliminuje kandydata, studenta czy nawet już pilota ze służby. Mamy coroczne badania lekarskie. Bywa tak, że podchorążemu stan zdrowia w czasie studiów pogarsza się i musi zrezygnować albo z obranego kierunku, albo wręcz z uczelni. Toteż u nas bardzo ważne są nie tylko najwyższe oceny, ale także najdoskonalsze zdrowie.
Dzisiaj szkoła dzięki wysoko wyszkolonej kadrze naukowo-dydaktycznej, prowadząc zarówno studia wojskowe, jak i cywilne, z powodzeniem konkuruje z uczelniami w Europie i na świecie. Marzeniem jej pracowników jest, aby polskie szkolnictwo lotnicze dopracowało się bardzo nowoczesnego samolotu treningowego szkolno-bojowego, który by bezpośrednio przygotowywał dęblińskich ikarów do prowadzenia F-16. Marzeniem kadry naukowej jest też, by ich uczelnia stała się niebawem Akademią Lotniczą.

2010-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Tak, proszę, Jezu Chryste, obmyj mnie

[ TEMATY ]

homilia

rozważania

Pio Si/pl.fotolia.com

Rozważania do Ewangelii J 13, 1-15.

Wielki Czwartek, 28 marca

CZYTAJ DALEJ

Widowisko „Pasja. Misterium Męki Pańskiej” w Kalwarii Zebrzydowskiej

2024-03-28 21:51

[ TEMATY ]

koncert pasyjny

Artur Brocki/Mat.prasowy/Pasja

Już 29.03.2024r. na antenie głównej Polsatu o godzinie 20:00 będzie miała miejsce emisja wyjątkowego widowiska. „Pasja. Misterium Męki Pańskiej” to program muzyczny, na który składa się rejestracja 12 pieśni pasyjnych w wykonaniu znanych polskich artystów m.in. Roksany Węgiel, dla której udział w tym wydarzeniu będzie osobistym przeżyciem.

Ilustracją dla występujących artystów będą fragmenty Misterium Męki Pańskiej odegrane w przepięknej scenerii Dróżek Kalwaryjskich przez braci z klasztoru Ojców Bernardynów i wiernych, którzy zwyczajowo biorą udział w tych corocznych celebracjach na Dróżkach Kalwarii Zebrzydowskiej. Misterium opisuje pojmanie, osądzenie, drogę krzyżową i ukrzyżowanie Jezusa i jest co roku odgrywane w Wielkim Tygodniu w Kalwarii Zebrzydowskiej, a jego tradycja sięga początków XVII wieku.

CZYTAJ DALEJ

Za mały mój rozum na tę Tajemnicę, milknę, by kontemplować

2024-03-29 06:20

[ TEMATY ]

Wielki Piątek

rozważanie

Adobe. Stock

W czasie Wielkiego Postu warto zatroszczyć się o szczególny czas z Panem Bogiem. Rozważania, które proponujemy na ten okres pomogą Ci znaleźć chwilę na refleksję w codziennym zabieganiu. To doskonała inspiracja i pomoc w przeżywaniu szczególnego czasu przechodzenia razem z Chrystusem ze śmierci do życia.

Dzisiaj nie ma Mszy św. w kościele, ale adorując krzyż, rozważamy miłość Boga posuniętą do ofiary Bożego Syna. Izajasz opisuje Jego cierpienie i nagrodę za podjęcie go (Iz 52, 13 – 53, 12). To cierpienie, poczynając od krwi ogrodu Oliwnego do śmierci na krzyżu, miało swoich świadków, choć żaden z nich nie miał pojęcia, że w tym momencie dzieją się rzeczy większe niż to, co widzą. „Podobnie, jak wielu patrzyło na niego ze zgrozą – tak zniekształcony, niepodobny do człowieka był jego wygląd i jego postać niepodobna do ludzi – tak też wprawi w zdumienie wiele narodów. Królowie zamkną przed nim swoje usta, bo ujrzą coś, o czym im nie mówiono, i zrozumieją coś, o czym nigdy nie słyszeli” (Iz 52, 14n). Krew Jezusa płynie jeszcze po Jego śmierci – z przebitego boku wylewa się zdrój miłosierdzia na cały świat. Za mały mój rozum na tę Tajemnicę, milknę, by kontemplować.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję