Czy wiecie, że nasz wielki pisarz Henryk Sienkiewicz, pokrzepiciel serc Polaków będących w XIX wieku w niewoli zaborców, pisał także wiersze? Tak! Pisał. Niektóre z nich to były bajki polityczne w rodzaju bajek nie tyle Krasickiego, ile Niemcewicza. Bajki Sienkiewicza możecie znaleźć w „Antologii bajki polskiej” Juliana Ejsmonda (str. 134-135) oraz w książce Ferdynanda Hoesicka pt. „Adam Mickiewicz w felietonach literackich”, wydanie Trzaski, Everta i Michalskiego SA w 1934 r. (str. 252-255). Pragnę przekazać Wam jedną z bajek naszego wielkiego Rodaka, która jest aktualna do dzisiaj i która powinna dać do myślenia każdemu Polakowi, szczególnie teraz, w okresie naszego uczestnictwa w Unii Europejskiej! Oto bajka pt. „Wilk i kozieł”, co należy rozumieć: Prusak i Polak.
Raz basior napotkawszy capa, rzekł doń: „Bracie,
Pragnąbym z duszy, serca uczynić coś dla cię.
Chcę cię cywilizować, zwilczyć jednym słowem.
Sierść masz lichą, wytartą, a tak futrem płowem
I puszystym porośniesz, będzieć ciepło w zimie,
Wraz i siły nabierzesz... Już ci się nie imie
Lada kurta do łydek, bo wilczy ród znany!
Dla nas przecie stworzone owce i barany.
Mamy prawo zjeść wszystko, co jest do zjedzenia:
To święte prawo wilcze! A gdy do plemienia
Naszego będziesz liczon, świat będzie twój cały”.
Na to odrzecze kozieł: „Zaszczyt to niemały,
Lecz nie widzę sposobu. Kozłem mnie stworzono,
Kozłem był dziad mój, ojciec. Koziem mlekiem łono
Matki mnie wykarmiło. Jakaż na to rada?”
„Poradzim - wilk odrzecze. - Więc naprzód wypada,
Bym cię zasymilował, to znaczy zadławił,
Następnie schrustał, połknął, a w ostatku strawił.
Wtedy przejdziesz w krew moją, zmienisz się w me kości,
I w mych dzieciach do późnej przejdziesz potomności”.
Cap tylko brodą trzasnął: „Uważ, panie drogi,
Że Pan Bóg dał mi na łbie bardzo twarde rogi,
Więc nim mnie zwilczyć zdołasz, to przed tą odmianą
Jeszcze ci moje rogi djablo w gardle staną”.
Nadesłał Zdzisław Rychlik
Pomóż w rozwoju naszego portalu