Reklama

Tam zło jest najbardziej atrakcyjne

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

W prasie, szczególnie włoskiej, pojawia się coraz więcej tekstów, które mają na celu stworzyć wrażenie, jakoby Watykan nie działał w sposób uporządkowany, zgodny z obowiązującymi wszystkich normami, ale w sposób gorszący, wskazujący na tzw. drugi obieg, a może i korupcję czy przekręty. Tzw. aferą Vatileaks chce się dowieść, że Benedykt XVI nie daje sobie rady z urzędnikami watykańskimi. Co i raz publikuje się garść nowych poufnych informacji dotyczących Ojca Świętego i jego najbliższego otoczenia, pochodzących z tzw. przecieków, i wygląda to rzeczywiście dość poważnie. Bo wiadomo, że jeśli ktoś pisze do papieża, to czyni to z wielkim zaufaniem i przekazuje informacje bardzo delikatne. Kiedy one, czy też opinie na ten temat przedstawicieli różnych dykasterii Stolicy Apostolskiej, wychodzą na światło dzienne, nosi to znamiona prawdziwej afery.
Wiemy, że gdy na Stolicy św. Piotra był Jan Paweł II, miał przy sobie znakomitego zaufanego sekretarza - obecnie kardynała - Stanisława Dziwisza, który był cieniem Ojca Świętego i służył mu z niezwykłym oddaniem. Wszyscy byliśmy pod urokiem Padre Stanislao - serdecznego, skromnego kapelana Ojca Świętego, którego głos poznaliśmy dopiero, gdy został biskupem i musiał przemówić publicznie. Drugim wspaniałym sekretarzem Jana Pawła II był ks. Mieczysław Mokrzycki, obecnie metropolita lwowski - Ksiądz Miecio, jak go nazywano, cichy, pokorny i całą duszą oddany Papieżowi. I tak winna działać taka instytucja, jak Stolica Apostolska - pięknie i rzetelnie. Ale to, że w świecie nastawionym na sensację i plotkę znajdą się ludzie, którzy dadzą się nakłonić do zła, jest rzeczą w jakimś sensie normalną, bo odwieczną. Tu cała praca opiera się na zaufaniu, szczerości wobec siebie, wspólnym poszukiwaniu dróg zaradzenia wielu problemom. Enklawa watykańska uchodzi jednak za coś niezwykle tajemniczego, jak ktoś powiedział - „jest żyznym terenem dla szpiegów” i budzi ogromne zainteresowanie światowych potęg. Dlatego wszystkie nieoficjalne informacje, które stamtąd wychodzą, obiegają natychmiast plotkarski Rzym i świat i spotykają się ze złym osądem, drwiną, a u ludzi wiary - z głębokim niepokojem.
Kościół zawsze był oblegany przez złe duchy, które nękają, dokuczają, chcąc zniszczyć to, co dobre. Taki właśnie cel mają przed sobą przeróżne ośrodki wpływu: osłabić zaufanie do papieża i Kościoła, siać zgorszenie. Jak można - sugerują - ufać Stolicy Apostolskiej, jeżeli w jej urzędach dzieje się coś niedobrego, jeżeli między urzędnikami watykańskimi są jakieś zatargi? Wszyscy jednak dobrze wiemy, że Watykan jest środowiskiem bardzo wielu różnych ludzi, zarówno duchownych, jak i świeckich, którzy odgrywają tam niekiedy dużą rolę, którzy tam pracują i mieszkają, i często mają dostęp do dokumentów papieskich. Zawsze jest więc możliwe, że zaistnieją jakieś sprawy, które spowodują zastanowienie, dlaczego tak się dzieje. Świat jest trudny, a media, zwłaszcza współczesne, są wścibskie i szukają sensacji. Jak mówi się w Polsce - dla nich dobra wiadomość to zła wiadomość. Czyli zobaczyć coś skandalizującego i pokazać to ludziom - takie wiadomości najlepiej się sprzedaje. Tym bardziej że na naszym rynku w majestacie prawa funkcjonują przecież gorszące pisma, których treści obrażają wielu ludzi.
Jako katolicy musimy mieć rozeznanie, że bardzo łatwo napisać czy powiedzieć o kimś źle, kogoś o coś posądzić, oczernić. Widzimy, że czasem gazeta może nawet zabić. Tak postępuje się wobec polityków, ale i kapłanów, a nawet biskupów, pisząc o nich rzeczy nieprawdziwe. Trzeba być tylko świadomym tego, że Zły zaciera wtedy ręce. I że nad wszystkim jest jeszcze sąd Boży. Im dłużej żyję na tym świecie i bardziej przeżywam sprawy Boskie i ludzkie, tym bardziej widzę, jak potrzebny jest światu Sąd Ostateczny, ostateczna Boża sprawiedliwość nad dziejami świata i człowieka.
Póki co - trzeba z dużym dystansem podchodzić do tego, co piszą o Stolicy Apostolskiej, o Papieżu. Na pewno Ojciec Święty kocha Jezusa Chrystusa i Jego Kościół i pragnie, aby Ewangelia Boża rozszerzała się na cały świat. Dlatego m.in. ustanowił Rok Wiary, przynaglający ludzi do nawrócenia się do Boga. To, co się dzieje wokół Watykanu, jest diabelskim działaniem, które chce temu przeszkodzić.
W tym duchu proszę, byśmy zaufali Kościołowi, byśmy zaufali samemu Papieżowi, który tak jak św. Piotr powtarza Chrystusowi: „Panie, Ty wszystko wiesz. Ty wiesz, że Cię miłuję” (por. J 21, 17). A nasza wzmożona modlitwa w intencji Ojca Świętego sprawi, że Pan Bóg i z takiej sytuacji wyprowadzi dobro, a ludzie uwikłani w jakieś niecne historie zrozumieją swój błąd.

Posłuchaj www.niedziela.pl/audio_spis.php?kat=szef_wypowiedz_dnia|wypowiedzi dnia, www.niedziela.pl/audio_spis.php?kat=prez_szef|komentarza tygodnia oraz www.niedziela.pl/audio_spis.php?kat=szef_rozmowa|rozmowę z Redaktorem Naczelnym

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2012-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Kościół czci patronkę Europy - św. Katarzynę ze Sieny

[ TEMATY ]

św. Katarzyna

pl.wikipedia.org

Kościół katolicki wspomina dziś św. Katarzynę ze Sieny (1347-80), mistyczkę i stygmatyczkę, doktora Kościoła i patronkę Europy. Choć była niepiśmienna, utrzymywała kontakty z najwybitniejszymi ludźmi swojej epoki. Przyczyniła się znacząco do odnowy moralnej XIV-wiecznej Europy i odbudowania autorytetu Kościoła.

Katarzyna Benincasa urodziła się w 1347 r. w Sienie jako najmłodsze, 24. dziecko w pobożnej, średnio zamożnej rodzinie farbiarza. Była ulubienicą rodziny, a równocześnie od najmłodszych lat prowadziła bardzo świątobliwe życie, pełne umartwień i wyrzeczeń. Gdy miała 12 lat doszło do ostrego konfliktu między Katarzyną a jej matką. Matka chciała ją dobrze wydać za mąż, podczas gdy Katarzyna marzyła o życiu zakonnym. Obcięła nawet włosy i próbowała założyć pustelnię we własnym domu. W efekcie popadła w niełaskę rodziny i odtąd była traktowana jak służąca. Do zakonu nie udało jej się wstąpić, ale mając 16 lat została tercjarką dominikańską przyjmując regułę tzw. Zakonu Pokutniczego. Wkrótce zasłynęła tam ze szczególnych umartwień, a zarazem radosnego usługiwania najuboższym i chorym. Wcześnie też zaczęła doznawać objawień i ekstaz, co zresztą, co zresztą sprawiło, że otoczenie patrzyło na nią podejrzliwie.
W 1367 r. w czasie nocnej modlitwy doznała mistycznych zaślubin z Chrystusem, a na jej palcu w niewyjaśniony sposób pojawiła się obrączka. Od tego czasu święta stała się wysłanniczką Chrystusa, w którego imieniu przemawiała i korespondowała z najwybitniejszymi osobistościami ówczesnej Europy, łącznie z najwyższymi przedstawicielami Kościoła - papieżami i biskupami.
W samej Sienie skupiła wokół siebie elitę miasta, dla wielu osób stała się mistrzynią życia duchowego. Spowodowało to jednak szereg podejrzeń i oskarżeń, oskarżono ją nawet o czary i konszachty z diabłem. Na podstawie tych oskarżeń w 1374 r. wytoczono jej proces. Po starannym zbadaniu sprawy sąd inkwizycyjny uwolnił Katarzynę od wszelkich podejrzeń.
Św. Katarzyna odznaczała się szczególnym nabożeństwem do Bożej Opatrzności i do Męki Chrystusa. 1 kwietnia 1375 r. otrzymała stygmaty - na jej ciele pojawiły się rany w tych miejscach, gdzie miał je ukrzyżowany Jezus.
Jednym z najboleśniejszych doświadczeń dla Katarzyny była awiniońska niewola papieży, dlatego też usilnie zabiegała o ich ostateczny powrót do Rzymu. W tej sprawie osobiście udała się do Awinionu. W znacznym stopniu to właśnie dzięki jej staraniom Następca św. Piotra powrócił do Stolicy Apostolskiej.
Kanonizacji wielkiej mistyczki dokonał w 1461 r. Pius II. Od 1866 r. jest drugą, obok św. Franciszka z Asyżu, patronką Włoch, a 4 października 1970 r. Paweł VI ogłosił ją, jako drugą kobietę (po św. Teresie z Avili) doktorem Kościoła. W dniu rozpoczęcia Synodu Biskupów Europy 1 października 1999 r. Jan Paweł II ogłosił ją wraz ze św. Brygidą Szwedzką i św. Edytą Stein współpatronkami Europy. Do tego czasu patronami byli tylko święci mężczyźni: św. Benedykt oraz święci Cyryl i Metody.
Papież Benedykt XVI 24 listopada 2010 r. poświęcił jej specjalną katechezę w ramach cyklu o wielkich kobietach w Kościele średniowiecznym. Podkreślił w niej m.in. iż św. Katarzyna ze Sieny, „w miarę jak rozpowszechniała się sława jej świętości, stała się główną postacią intensywnej działalności poradnictwa duchowego w odniesieniu do każdej kategorii osób: arystokracji i polityków, artystów i prostych ludzi, osób konsekrowanych, duchownych, łącznie z papieżem Grzegorzem IX, który w owym czasie rezydował w Awinionie i którego Katarzyna namawiała energicznie i skutecznie by powrócił do Rzymu”. „Dużo podróżowała – mówił papież - aby zachęcać do wewnętrznej reformy Kościoła i by krzewić pokój między państwami”, dlatego Jan Paweł II ogłosił ją współpatronką Europy.

CZYTAJ DALEJ

Miłość za miłość. Lublin w 10 rocznicę kanonizacji Jana Pawła II

2024-04-29 03:44

Tomasz Urawski

Lublin miał szczególny powód do świętowania kanonizacji św. Jana Pawła II. Przez 24 lata był on naszym profesorem i wiele razy podkreślał związki z Lublinem – mówi kapucyn o. Andrzej Derdziuk, profesor teologii moralnej KUL, kierownik Katedry Bioetyki Teologicznej KUL. 27 kwietnia 2014 r., na uroczystość kanonizacji Jana Pawła II z Lublina do Rzymu udała się specjalna pielgrzymka z władzami KUL. - Na frontonie naszego uniwersytetu zawisł olbrzymi baner z wyrażeniem radości, że nasz profesor jest świętym. Były także nabożeństwa w lubelskich kościołach, sympozja i zbieranie publikacji na temat Jana Pawła II – wspomina.

CZYTAJ DALEJ

O komiksach Juliusza Woźnego w szkole

2024-04-29 22:29

Marzena Cyfert

Juliusz Woźny w SP nr 17 we Wrocławiu

Juliusz Woźny w SP nr 17 we Wrocławiu

Uczniowie starszych klas SP nr 17 we Wrocławiu gościli Juliusza Woźnego, wrocławskiego historyka i autora komiksów. Usłyszeli o Edycie Stein, wrocławskich miejscach z nią związanych, ale też o pracy nad komiksami.

To pierwsze z planowanych spotkań, które zorganizowały nauczycielki Barbara Glamowska i Marta Kondracka. – Dlaczego postanowiłem robić komiksy? Otóż z myślą o takich młodych ludziach, jak Wy – mówił Juliusz Woźny.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję