Rok Życia Konsekrowanego

W diecezji kieleckiej, podobnie jak w całym Kościele, od pierwszej niedzieli Adwentu 2015 r. do 2 lutego 2016 r. trwa Rok Życia Konsekrowanego. Uroczysta inauguracja w bazylice kieleckiej, pod przewodnictwem bp. Jana Piotrowskiego, miała miejsce 13 grudnia 2014 r. W tym dniu na modlitwach i konferencji spotkali się także przedstawiciele zakonów, zgromadzeń i indywidualnych form życia konsekrowanego. Bp Jan Piotrowski wyznaczył dekretem kościoły, gdzie można uzyskać odpust zupełny, ruszyła także sztafeta modlitwy.

Odpust zupełny z racji Roku Życia Konsekrowanego można uzyskać pod zwykłymi warunkami (tzn. odbycia sakramentalnej spowiedzi, przyjęcia Komunii św. i modlitwy w intencjach Ojca Świętego) w diecezjalnych dniach poświęconych życiu konsekrowanemu i w uroczystościach organizowanych z racji Roku Życia Konsekrowanego.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Odpust można otrzymać w bazylice katedralnej w Kielcach oraz w następujących kościołach: bazylice Grobu Bożego w Miechowie, bazylice św. Marcina w Pacanowie, bazylice Narodzenia NMP w Wiślicy, w kościołach: Niepokalanego Poczęcia NMP w Busku-Zdroju, Podwyższenia Krzyża Świętego w Kazimierzy Wielkiej, Narodzenia NMP w Piekoszowie, Wniebowzięcia NMP w Proszowicach, Wniebowzięcia NMP we Włoszczowie. Odpust zupełny można uzyskać również we wszystkich kościołach klasztornych albo kaplicach klasztorów klauzurowych poprzez publiczne odmówienie Liturgii Godzin lub pobożne rozważanie zakończone Modlitwą Pańską, Wyznaniem Wiary w jakiejkolwiek prawnej formule oraz modlitwą do Najświętszej Maryi Panny.

Diecezjalną sztafetę modlitwy w Roku Życia Konsekrowanego zainaugurowała w trzecią niedzielę Adwentu wspólnota sióstr albertynek w Domu Księży Emerytów w Kielcach. W sztafetę włączą się zakony klauzurowe, świeckie osoby konsekrowane, parafie, zakonnicy, a zakończą ją żeńskie zgromadzenia zakonne. Elementem sztafety modlitwy jest przede wszystkim adoracja Najświętszego Sakramentu.

Reklama

Inauguracja Roku Życia Konsekrowanego odbyła się podczas Mszy św. w bazylice katedralnej, którą wraz z bp. Janem Piotrowskim koncelebrowali m.in. biskup senior Kazimierz Ryczan, kanclerz kurii ks. Andrzej Kaszycki, rektor WSD ks. Paweł Tambor. – W diecezji kieleckiej istnieją wszystkie formy życia konsekrowanego i dobrze się one rozwijają. Podczas pasterzowania bp. Kazimierza Ryczana zrodziło się wiele form indywidualnych życia konsekrowanego – przypomniał przed Mszą św. ks. prał. Tomasz Rusiecki, referent Wydziału ds. Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego.

– To wasza obecność w świecie czyni Kościół wiarygodnym oraz inspiruje powołanych do wejścia na drogę życia konsekrowanego – mówił do osób konsekrowanych bp Jan Piotrowski. W homilii przypomniał genezę Roku Życia Konsekrowanego, obchodzonego zgodnie z decyzją papieża Franciszka od pierwszej niedzieli Adwentu, przypomniał bogactwo form życia konsekrowanego i zawierzył je opiece Maryi. – Zawierzam Rok Życia Konsekrowanego, każdą i każdego z Was Maryi Dziewicy, słuchającej i kontemplującej, pierwszej uczennicy swego Syna – mówił biskup kielecki.

Podkreślał, że Ojciec Święty w Liście do osób konsekrowanych prosi, aby Rok Życia Konsekrowanego przeżywać jako łaskę i kreśli perspektywę pracy duchowej, którą wyznaczają słowa: „Ewangelia, proroctwo, nadzieja” oraz aby w tym szczególnym czasie wzbudzić w sobie refleksję, czego od nas żąda Bóg? Ksiądz Biskup zachęcał także do rozważania przykładów świętych i błogosławionych, a szczególnie św. Teresy z Avila. Stwierdził również, że „poświęcenie życia Bogu i złożenie ślubów są najgłębszym wyrazem oddania się Bogu”.

Z kolei spotkanie ponad 250 delegatów z zakonów, zgromadzeń i indywidulanych form życia konsekrowanego trwało w Kielcach od rana. Rozpoczęła je Jutrznia w Wyższym Seminarium Duchownym, odbyła się tam także adoracja Najświętszego Sakramentu i spotkanie z bp. Janem Piotrowskim.

Konferencję w kaplicy seminaryjnej wygłosił kapucyn o. Adam Włodarczyk. Mówił m.in. o wzbudzanie dobrych relacji i miłości pomiędzy członkami wspólnot zakonnych, ale i między ludźmi („gdy nie ma relacji, zabraknie wątków rozpalenia miłością naszych dzieł” – zauważył) oraz o formach wkraczania Jezusa w ludzkie życie. Podkreślał m.in. znaczenie ikon w kontemplacji tajemnicy Jezusa, odwoływał się do wielu tekstów ewangelicznych.

Data 6 grudnia 2013 r. stała się wyjątkową w historii sanktuarium św. Jana z Dukli oraz franciszkańskiej prowincji Ojców Bernardynów, gdyż w tym dniu Sejm Rzeczypospolitej Polskiej ogłosił rok 2014 Rokiem św. Jana z Dukli, Patrona Polski. W głosowaniu zdecydowana większość posłów pozytywnie wypowiedziała się na temat św. Jana z Dukli i oddała swój głos na Świętego Patrona Polski. W dniu ostatecznego głosowania i oficjalnego ogłoszenia Roku św. Jana z Dukli nie zabrakło w Sejmie RP współbraci św. Jana, na czele z o. Jarosławem Kanią OFM, prowincjałem Ojców Bernardynów i o. Micheaszem Okońskim OFM, kustoszem sanktuarium dukielskiego, obecni byli członkowie zarządu Prowincji, przedstawiciele z różnych klasztorów w Polsce, także z Wyższego Seminarium Duchownego Ojców Bernardynów z Kalwarii Zebrzydowskiej. Wśród radujących się tą wyjątkową chwilą byli także pracownicy Centrum Onkologii Ziemi Lubelskiej, które nosi imię św. Jana z Dukli na czele z Elżbietą Starosławską, dyrektor COZL oraz Marek Górak, burmistrz Dukli, który reprezentował rodzinne miasto św. Jana z Dukli oraz jego mieszkańców.
W piśmie skierowanym do marszałek Ewy Kopacz, kustosz sanktuarium św. Jana z Dukli – o. Micheasz Okoński OFM – prosząc o ustanowienie roku 2014 Rokiem św. Jana z Dukli, przypomniał o wielkim znaczeniu Świętego w historii Ojczyzny. Dodał także, że św. Jan, żyjąc zgodnie z testamentem i regułą św. Franciszka z Asyżu, jest wzorem troski o drugiego człowieka w duchu miłości bliźniego i sprawiedliwości społecznej, reprezentuje ideał jedności Narodów. Takie przesłanki są trwałym fundamentem do budowy przyszłości, zarówno życia osobistego, jak i publicznego.
Na przestrzeni wieków do grobu Jana z Dukli pielgrzymowali królowie Polski: Zygmunt III Waza, Władysław IV Waza, Jan Kazimierz w 1636 r. jako królewicz, Michał Korybut Wiśniowiecki wraz z królową Eleonorą, a także Jan III
Sobieski wraz z królewiczem Jakubem, legatem papieskim Horacjuszem Pallavicinim i kard. Michałem Radziejowskim. Przybywali przedstawiciele znanych rodów szlacheckich: Sobieskich, Zamojskich, Chodkiewiczów, Żółkiewskich, Wiśniowieckich, Zasławskich, Koreckich, Czetwertyńskich, Czartoryskich. Korzystali z każdego pobytu we Lwowie, by osobiście oddać cześć relikwiom Błogosławionego.
Wśród licznych cudów, których także i dzisiaj doświadczają wierni, najbardziej znana jest cudowna obrona miasta Lwowa. Gdy Bohdan Chmielnicki udał się pod Lwów i rozpoczął oblężenie miasta, obrońcy zaufali bardziej opiece Bożej aniżeli własnym siłom. Kościoły lwowskie, a zwłaszcza bernardyński, zapełniły się rzeszą wiernych. Ludność niemal przez cały czas oblężenia modliła się przed relikwiami Jana i wierzyła, że tylko dzięki Jego wstawiennictwu miasto może zostać ocalone. Modlitwy zostały wysłuchane. To niespodziewane ocalenie miasta opinia publiczna przypisała Błogosławionemu. Powyższy sąd został dodatkowo wsparty świadectwem mieszczan: Macieja Szykowicza i Mikołaja Bernecika, złożonym najpierw wobec rady miejskiej (1648), później przed królem Janem Kazimierzem (1649). Stwierdzili oni, że podczas oblężenia Lwowa widzieli Jana unoszącego się w powietrzu nad klasztorem Bernardynów. Przerażeni tym widokiem wrogowie ustąpili spod miasta.
Od 1648 r. ludność zaczęła powszechnie określać Jana z Dukli błogosławionym patronem Polski. Żywy kult Jana z Dukli skłonił bernardynów lwowskich do rozpoczęcia starań mających na celu jego kanoniczną legalizację przez władze kościelne. Ponad sto lat trwały przygotowania do beatyfikacji. O wszczęcie procesu beatyfikacyjnego prosili król Polski Zygmunt III Waza, arcybiskup lwowski Jan Andrzej Próchnicki i biskup krakowski Marcin Szyszkowski.
Papież Klemens XII zatwierdził wyrok Kongregacji Obrzędów 21 stycznia 1733 r., zaliczając Jana z Dukli w poczet błogosławionych. Król August III Sas, arcybiskup lwowski Jan Skarbek oraz biskupi i magistrat Lwowa wysłali do papieża listy, w których poprosili o ogłoszenie Jana z Dukli Patronem Polski. I tym razem papież przychylił się do prośby. Kongregacja Obrzędów 5 września 1739 r. ogłosiła Jana z Dukli patronem Korony i Litwy. W związku z coraz większym rozwojem Jego kultu, bernardyni podjęli zabiegi o wszczęcie procesu kanonizacyjnego. Starania bernardynów poparł król August III Sas. Sejm Rzeczypospolitej w 1764 r. przychylnie ustosunkował się do sprawy kanonizacji. Osobną prośbę wystosował do Rzymu także nowy król Polski Stanisław August Poniatowski. Przeszkodą w prowadzeniu procesu kanonizacyjnego była trudna sytuacja polityczna kraju. Przez cały okres niewoli narodowej, następnie podczas okupacji hitlerowskiej Polacy z wielką wiarą modlili się do bł. Jana z Dukli.
W 1946 r. relikwie bł. Jana z Dukli wywieziono ze Lwowa do kościoła Bernardynów w Rzeszowie, gdzie przebywały przez 28 lat. W 1974 r. zostały przewiezione do Dukli, gdzie przebywają do chwili obecnej w kościele Ojców Bernardynów, w kaplicy specjalnie poświęconej Błogosławionemu. W 1947 r. bernardyni wznowili starania o kanonizację. Papież Jan Paweł II 9 czerwca 1997 r. przybył do Dukli, gdzie osobiście oddał cześć Relikwiom, a dzień później w Krośnie kanonizował bł. Jana z Dukli.
Kult św. Jana z Dukli jest mocno rozwinięty zarówno w Polsce, jak i na Ukrainie, dlatego czynione są starania o przywrócenie na kolumnie przed kościołem Ojców Bernardynów figury św. Jana z Dukli. 17 lipca 2010 r. Centrum Onkologii Ziemi Lubelskiej przyjęło imię św. Jana z Dukli, a w kaplicy szpitalnej przechowywane są relikwie Świętego, cieszące się wielką czcią. Wiele parafii i kościołów jest pod Jego wezwaniem, także szkoły i ulice nazwane są Jego imieniem. O żywym kulcie świadczą także liczne pielgrzymki do sanktuarium św. Jana z Dukli zarówno z kraju, jak i z całej Europy oraz Ukrainy, oraz prośby o przekazywanie relikwii Świętego do innych kościołów. Wielu Jego czcicieli składa na piśmie swoje podziękowania za liczne uzdrowienia (m.in. z chorób nowotworowych, sepsy czy innych nieuleczalnych chorób). Kult św. Jana z Dukli żywy jest także w klasztorach bernardyńskich, w wielu wspólnotach odbywa się raz w tygodniu nabożeństwo z odczytaniem podziękowań i próśb wraz z ucałowaniem relikwii Świętego.
Centralne uroczystości związane z 600-leciem urodzin św. Jana z Dukli odbędą się w sanktuarium dukielskim 31 maja 2014 r. o godz. 11.
Uroczystościom przewodniczyć będą abp Celestino Migliore, nuncjusz apostolski, abp Mieczysław Mokrzycki ze Lwowa oraz inni arcybiskupi i biskupi na czele z metropolitą przemyskim abp. Józefem Michalikiem, a także przedstawiciele najwyższych władz Polski oraz władze wojewódzkie i lokalne.
Dzięki życzliwości Metropolity Przemyskiego i osób odpowiedzialnych, w sanktuarium dukielskim wierni zgromadzą się w Roku Jubileuszowym także z okazji: Archidiecezjalnego Dnia Życia Konsekrowanego (2.02) i dziękując za zbiory na diecezjalnych dożynkach (31.08). Razem ze wspólnotą Żywego Różańca z archidiecezji przemyskiej (27.09) oddamy cześć Niepokalanej Matce, której wielkim czcicielem był św. Jan z Dukli. Do Dukli pielgrzymować będzie także Liturgiczna Służba Ołtarza (24.05) młodzież oazowa (13.06) oraz Rodzina Radia Maryja (19.05). Nie zabraknie także modlitwy w intencji naszej Ojczyzny i Polaków (9.11), którzy przed 275 laty obrali Go sobie za Patrona. Tegoroczny konkurs wiedzy o Wielkich Polakach jest poświęcony św. Janowi z Dukli, aby także młodsi diecezjanie poznali „najskuteczniejszego do Boga orędownika” i uczyli się od niego, jak „uchwycić się Boga, by z Nim pozostać do końca”. Przewidziane są pielgrzymki młodzieży akademickiej (20.09) i maturalnej (26.04) oraz dzieci (13.06). Zostaną przygotowane sympozja naukowe poświęcone naszemu Patronowi zarówno w Dukli (16.05), jak i Łodzi (17.03) oraz Lublinie (10-11.10), a także okolicznościowe pozycje książkowe przybliżające postać Świętego Pustelnika.
Zbliżający się Wielki Jubileusz 600-lecia urodzin św. Jana z Dukli i ogłoszenie roku 2014 Rokiem św. Jana z Dukli jest okazją do dziękczynienia Bogu za tak wielkiego i skutecznego Patrona Polski oraz czasem łaski dla wszystkich, którzy wzywają Jego wstawiennictwa. Niech św. Jan z Dukli ma w opiece swoich współbraci, Polskę i instytucje noszące Jego imię. Niech się wstawia i wyprasza potrzebne łaski dla wszystkich, którzy zarówno w sanktuarium dukielskim, jak i w innych miejscach wzywają Jego wstawiennictwa.