Polacy nadal chętnie zawierają śluby kościelne. Z najnowszych badań Głównego Urzędu Statystycznego wynika, że więcej niż jedna czwarta ankietowanych (28 proc.) uznaje prymat ślubu konkordatowego – uroczystości kościelnej ze skutkami wobec prawa państwowego. Drugie tyle osób (27 proc.) wyraża przekonanie, że choć ślub cywilny jest wystarczający, to należy zawrzeć również ślub kościelny.
Tylko co jedenasty badany (9 proc.) uważa, że ślub wyznaniowy nie ma większego znaczenia, natomiast co trzeci (33 proc.) nie przywiązuje do tych spraw większej wagi i twierdzi, że decyzja co do charakteru uroczystości powinna należeć do narzeczonych.
Według GUS w ciągu ostatnich pięciu lat (od 2008 r.) zmniejszył się nieco odsetek zwolenników nadających małżeństwu wyznaniowemu moc prawną (o 5 punktów), przybyło natomiast osób, uważających, że to ślub cywilny jest najważniejszy (o 4 punkty).
Natalia Hipsz z GUS wyjaśnia, że przekonaniu o wyższości sakramentalnego „tak” przed ołtarzem sprzyja zaangażowanie na polu religijnym, życie w mniejszej miejscowości, słabsze wykształcenie, gorsza sytuacja materialna oraz starszy wiek. Natomiast postawa osób niezaangażowanych religijnie, mieszkańców dużych aglomeracji, młodych, dobrze wykształconych i sytuowanych jest w większym stopniu obojętna.
Jeśli ktoś sfałszował zaświadczenie o naukach przedmałżeńskich, to czy sakrament jest ważny?
Duszpasterze czasami spotykają się z przypadkami podrobienia zaświadczeń o ukończeniu katechez przygotowujących do zawarcia małżeństwa. Niektóre diecezje podjęły konkretne działania w celu ustrzeżenia się przed takimi fałszerstwami, wprowadzając specjalne wzory świadectw uczestnictwa w katechezach, rejestrowanych i zaopatrzonych w hologramy potwierdzające autentyczność dokumentu. Niezależnie od tego pojawia się pytanie o skutki takiej nieuczciwości. Czy podrobienie zaświadczenia o odbyciu nauk przedślubnych i wizycie w poradni przedmałżeńskiej ma wpływ na ważność małżeństwa?
W święta Bożego Narodzenia niektóre media na siłę szukają pomysłu na „ugryzienie tematu”. Nie bardzo wiedzą o czym pisać, nie czują tematu, więc kombinują.
Ten największy z portali komercyjnych wybrał uzyskiwanie na tradycje świąteczne, głównie fakt spędzania ich z rodziną z powodu „trudnych pytań”, jakie mogą czytelnicy usłyszeć i opłatka, przy którym trzeba się jakoś na siebie przez chwilę otworzyć. Czytając to miałem różne myśli, ale jedna z nich przebijała mi się najbardziej: współczucie. Jest mi jakoś szczerze żal tych, którzy z takim przerażeniem podchodzą do spotkań wigilijnych i łamania się opłatkiem. Oczywiście jak ilość rodzin w Polsce, tak i sytuacji może być wiele, a z rodziną nieraz wychodzi się dobrze tylko na zdjęciu, jeśli jednak duży portal internetowy poświęca temu „problemowi” całą górę swojej strony, to może rzeczywiście dla wielu dziś to poważne wyzwanie. To jednak kwestia dotykająca rzeczywistości dużo szerszej niż tylko wigilii Bożego Narodzenia i okresu Świąt, ale świata, w którym żyjemy, w którym we wszystkim musimy iść po łatwiźnie, a gdy z kimś bliskim się poróżnimy, to nie szukamy okazji do pojednania. Czy jednak nie po to właśnie są takie zwyczaje, jak łamanie się opłatkiem? Jest to nie tylko chrześcijańskie, ale też mądre, by przed wspólnym posiłkiem przypomnieć sobie po co się spotykamy (czytanie Pisma Świętego), pomodlić się i pojednać, zamykając sprawy trudne i życząc sobie wszystkiego, co dobre.
- 2025 lat temu nastała pełnia czasu. Od chwili Wcielenia żyjemy w tej pełni. Jako chrześcijanie mamy obowiązek w tę pełnię każdego dnia niejako się zanurzać i w nią wchodzić, stając się synami Bożymi i dziedzicami nieba – mówił abp Marek Jędraszewski podczas tradycyjnej Mszy św. pasterskiej w katedrze na Wawelu.
W homilii metropolita krakowski zauważył, że treść pełni czasów została rozwinięta w liście św. Pawła do Galatów, w którym Apostoł Narodów wskazuje na skutki narodzenia Bożego Syna, a w liście do Efezjan nadał temu przyjściu na świat Bożego Syna wymiar prawdziwie kosmiczny. Przed pełnią czasów – jak wyjaśniał – czas jawi się jako „chronos” – przemijanie i zdążanie ludzi do śmierci. Gdy Zbawiciel przyszedł na świat, los człowieczy nabrał zupełnie innego znaczenia. – Chrystus przyszedł na świat, abyśmy byli dziećmi Bożymi. Abyśmy byli dziedzicami nieba – mówił abp Marek Jędraszewski, zwracając uwagę na fakt, że nowa sytuacja człowieka jest tak radykalna, że odtąd czas liczy się według szczególnej cezury-granicy, jaką jest przyjście Chrystusa na świat – święty czas kairós. – Ciągle liczy się ten czas, nasz czas, od narodzin Chrystusa. To chrześcijańska, zatem nasza era. Era naszych wartości, wyznaczonych przez święty czas kairós, określonych wolnością dzieci Bożych. Poczuciem, że jesteśmy przeznaczeni do życia wiecznego, ludźmi, którzy żyją już innym kształtem wolności ducha. Wolności polegającej na zdążaniu do prawdy, a to zdążanie wypełniane jest nowym kształtem miłości – wskazywał metropolita krakowski.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
_1734956640.jpg)
_1733754438.jpg)
