Budowa kościoła w Lecce

Mija drugi rok od poświęcenia przez naszego rodaka, bp. Mateusza Ustrzyckiego (emerytowanego biskupa pomocniczego diecezji Hamilton w Kanadzie), terenu przeznaczonego pod budowę nowego kościoła. 27 kwietnia br. abp Józef Michalik odwiedził plac budowy, gdzie już po upływie jednego roku od rozpoczęcia prac wyrosły mury świątyni! Ksiądz Arcybiskup był pełen podziwu dla zaangażowania parafian w budowę kościoła i hojności w składaniu ofiar pieniężnych. Wszystkim biorącym udział w dziele budowy udzielił pasterskiego błogosławieństwa. W dniu nawiedzenia Krzyża Papieskiego w parafii, 23 kwietnia, plac budowy odwiedził także bp Marian Rojek.

Bezpośrednio po uroczystości Bożego Ciała rozpoczęto wykonywanie kanałów grzewczych pod posadzką kościoła, a następnie betonowanie posadzki. Roboty postępowały jednak powoli ze względu na obfite opady deszczu.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Uroczystości odpustowe Najświętszego Serca Pana Jezusa odbyły się 15 czerwca. Przewodniczył im ks. inf. Stanisław Mac, emerytowany proboszcz katedry rzeszowskiej, który w homilii zachęcał parafian do wytrwałości w dziele budowy kościoła. W uroczystości wzięli udział kapłani rodacy, archiprezbiter łańcucki ks. prał. Tadeusz Kocór i ks. kan. Kazimierz Biśto oraz kapłani z dekanatu błażowskiego.

Przez cały lipiec trwały prace przy wykonywaniu szalunków pod strop kościoła, który zawiera ponad 80 kasetonów, zamocowanych między belkami nośnymi. Uwieńczeniem tych prac było betonowanie stropu, 30 lipca. Na stropie została umieszczona metalowa konstrukcja wieży kościelnej, wykonana przez firmę Grzegorza i Leszka Ząbka z Futomy. Spółdzielnia Telefoniczna z Tyczyna i jej prezes Stanisław Kruczek, zaoferowali pomoc w wykonaniu instalacji elektrycznej w kościele. W pracach tych bierze również udział firma Krzysztofa Batora i miejscowi elektrycy. Trwają obecnie ostatnie prace przy konstrukcji dachu - pokrywanie dachówką, które wykonuje firma Józefa Wilka z Piątkowej. Oprócz tego postępuje utwardzanie kamieniem obejścia kościoła oraz wykonywane są pomocnicze prace murarskie i betoniarskie.

Reklama

Ojciec Franciszek Wiater OFM podarował parafii kamień-relikwię z Góry Golgoty w Jerozolimie, który posłuży jako kamień węgielny wmurowany w bryłę kościoła. O. Franciszek, rodem z Pstrągowej, jest członkiem Prowincji Matki Bożej Anielskiej Zakonu Braci Mniejszych. Od wielu lat przebywa w Ziemi Świętej, w Palestynie, obecnie w klasztorze w Betfage k. Betanii.

Piotr Gwazdacz, mieszkaniec Lecki, napisał w swoich wspomnieniach: „W 1935 roku w Lecce zorganizowaliśmy Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży Wiejskiej, mnie zaś spotkał zaszczyt przewodniczenia mu w ostatnich latach przed wojną 1939 roku. Pewnego dnia, przechodząc drogą przez wieś, zobaczyłem leżący na skrzyżowaniu dróg krzyż, z wizerunkiem Ukrzyżowanego twarzą zanurzonego w błocie. Podniosłem krzyż, wizerunek oczyściłem i zawiesiłem go na kasztanie obok rosnącym, gdyż drzewo krzyża - pamiątki straszliwej zarazy, która przed laty dotknęła okolicę - już ze starości się rozsypało. W tym też czasie nasunęła mi się zbożna myśl, aby na pamiątkę powstania naszej organizacji młodzieżowej zbudować choćby skromną kapliczkę, w której ten krzyż pamiątkowy byłby zabezpieczony od całkowitego zniszczenia. Na najbliższym zebraniu propozycje tę przedstawiłem kolegom. Wszyscy z zadowoleniem ją przyjęli i zadeklarowali czynną pomoc”. Inicjatywa ta przerodziła się w plany budowy kaplicy mszalnej, która po II wojnie światowej stała się kościołem parafialnym. W kościele tym wisi przy drzwiach krzyż: czy ten sam, o którym wspominał Piotr Gwazdacz, dzisiaj niestety stwierdzić niepodobna... Wędruje on obecnie od domu do domu w naszej wspólnocie parafialnej, która przed nim modli się, dziękując za Boże łaski i ludzki wysiłek - za kościół obecny i ten nowo budowany.

Jest zatem za co Panu Bogu i ludziom dziękować! Naszą modlitewną wdzięczność wobec dobroczyńców wyrażamy w każdą niedzielę w czasie Mszy św. za parafian. W październiku czyniliśmy to uczestnicząc w nabożeństwach różańcowych. Szczególne dziękczynienie miało miejsce w niedzielę 28 października, która była liturgicznym dniem rocznicy poświęcenia kościoła. Będziemy pamiętać o wszystkich uczestniczących w jakikolwiek sposób w dziele budowy naszej nowej świątyni. Dziękujemy wszystkim ofiarodawcom z parafii, a także spoza niej - rodakom i wszystkim, którzy nam w różnoraki sposób pomagają. Stokrotne Bóg zapłać!

Więcej informacji o parafii i budowie kościoła na stronie: www.lecka.przemyska.pl

Kościół pw. Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Jaworznie należy dziś do najbardziej okazałych, dopracowanych, doskonale wyposażonych świątyń w diecezji sosnowieckiej. Dziś. Po 30 latach. Ale powstawał w dramatycznych okolicznościach. I gdyby nie upór, odwaga, modlitwa kapłanów i wiernych świątynia mogłaby nie powstać.
Spójrzmy jak tworzyły się zręby parafii. Historia parafii i sanktuarium Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Jaworznie-Osiedlu Stałym liczy 30 lat, ale walka o jej powstanie trwała od 1958 r. Nie każdy dzisiaj wie, że na Osiedlu Stałym w Jaworznie, liczącym już w latach 70. minionego wieku kilkanaście tysięcy mieszkańców, miało nie być nigdy świątyni katolickiej. Dowodem są blisko 30-letnie starania o zezwolenie na budowę kościoła. Według władz PRL, Osiedle Stale miało być ateistyczne, a ludzkie szczęście powinny zapewnić tylko „godna praca i wygodne mieszkanie”. – Jak się okazało, do szczęścia ludziom potrzebne było coś więcej, a właściwie Ktoś większy – Bóg. Dlatego wraz z duszpasterzami z parafii w Dąbrowie Narodowej nie dawaliśmy za wygraną. Oprócz regularnego posyłania pism do odpowiednich władz, manifestacji i pikiet w urzędach, w cichości i pokorze serca kierowaliśmy nieustanne modlitwy do Matki Boga i ludzi o wstawiennictwo u Syna, zawierzając jej sercu losy swej wiary – powiedział ks. prał. Józef Lenda, proboszcz parafii pw. Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Jaworznie na Osiedlu Stałym.
Kiedy „pokojowe” wysiłki nie przyniosły rezultatu, w lutym 1978 r., bez zgody władz państwowych, powstała na Osiedlu Stałym kaplica, a jej usankcjonowanie kapłani i wierni uważali za cud. – Stało się to w dniach Nowenny ku czci Matki Bożej Nieustającej Pomocy. Jako pielgrzym przybył do nas kardynał Karol Wojtyła, metropolita krakowski. W kazaniu skierowanym do mieszkańców naszej przyszłej parafii, powiedział znamienne zdanie: „Jestem przekonany, że to wszystko, co się tutaj na waszym osiedlu dokonało, jest dziełem nieustającej pomocy Matki Chrystusowej”. Na czym polegał cud? – Przede wszystkim z pomocą Matki Bożej Nieustającej Pomocy utworzyliśmy naszą kaplicę i ocaliliśmy ją przed próbą zburzenia. Stało się więc naturalnym wyrazem naszej wdzięczności, że kiedy powstała parafia, wybraliśmy Matkę Bożą za patronkę. To Ona darowała nam kolejne łaski: uzyskaliśmy zgodę komunistycznych władz na budowę świątyni w miejscu, które sami wybraliśmy, a później wręcz niezasłużoną łaską było ukoronowanie Jej cudownego obrazu przez Ojca Świętego Jana Pawła II, 14 czerwca 1999 r. podczas pielgrzymki papieskiej do ojczyzny. Dodam, że koronacja na placu Papieskim w Sosnowcu była wynikiem naszej ufności w nieustającą pomoc Matki Bożej, a zarazem wdzięczności za Jej opiekę, wysłuchanie próśb i modlitw, udzielane wsparcie w budowie kościoła, za uczenie nas ofiarnej miłości – tłumaczy ks. prał. Józef Lenda.
W kazaniu podczas nowenny z 26 kwietnia 1978 r., kardynał Karol Wojtyła powiedział o rodzącym się wówczas kulcie Matki Bożej Nieustającej Pomocy, że „jest to chyba jedno z najistotniejszych osiągnięć duszpasterskich”. Dzisiaj, po latach, należy dopowiedzieć, że tych kolejnych, istotnych osiągnięć duszpasterskich ożywiających wiarę i miłość ludu Bożego, przyczyniających się do odnowy duchowej i moralnej ludzi było więcej, ale najważniejsza stała się koronacja cudownego wizerunku Maryi z Dzieciątkiem Jezus. W konsekwencji nastąpiło później zawierzenie mieszkańców Jaworzna opiece Matki Bożej Nieustającej Pomocy – 15 października 2005 r., a także ustanowienie jej Patronką miasta, co ogłoszono 6 marca 2006 r. Natomiast 24 listopada 2010 r. świątynia została ,,zjednoczona” w sposób szczególny więzią duchową z Bazyliką Matki Bożej Śnieżnej w Rzymie. Oznacza to, że w świątyni zawsze można uzyskać dar odpustu zupełnego. – W krótkiej historii naszej parafii wydarzyło się wiele nadzwyczajnych faktów, które należy zachować dla potomnych. Trzeba przypominać, z jakim trudem przyszło nam zbudować naszą piękną świątynię. A nie ukrywam, że jej powstawanie było wspaniałym, ogromnym porywem wiary. Nie boję się wielkich słów, aby oddać wszystko to, co działo się w naszych sercach. Wielu ludzi przekonało się o tym, jak budowa kościoła zmieniła ich życie, zmobilizowała do pracy i modlitwy, do obrony zagrożonych wówczas i dzisiaj duchowych wartości. Nasz wieloletni trud budowania opłacił się pod każdym względem. Nasza świątynia może konkurować z najlepszymi dziełami współczesnej architektury sakralnej. Ale co ważne, jej budowniczymi byliśmy my sami, miejscowi cieśle, murarze, rzemieślnicy, inżynierowie dobrze znający swoją sztukę, a także wszyscy ci, którzy wspomagali budowę swoją ofiarą. Jednym słowem, nasza świątynia jest wyrazem mocnej wiary i tęsknoty za Bogiem, a także wyrazem artyzmu sztuki sakralnej – powiedział ks. proboszcz Józef Lenda.
Trzeba nadmienić, że przy całym trudzie budowlanym, dla ks. prał. Józefa Lendy najważniejsze są sprawy duszpasterskie, duchowe. A te od aktu koronacji w 1999 r. nabrały tempa. Do sanktuarium zaczęły przybywać pielgrzymki z sąsiednich diecezji, spotkać też można pojedynczych pielgrzymów z różnych zakątków Polski. Pojawiły się świadectwa oraz dokumenty świadczące o łaskach otrzymanych za przyczyną Matki Bożej Nieustającej Pomocy. Dość powiedzieć, że wśród darów ofiarnych składanych podczas jubileuszowej Mszy św. znalazł się kielich mszalny jako wotum za uzdrowienie z ciężkiej choroby.
W tym kontekście zrodził się pomysł, aby Matce Bożej oddać jeszcze większą cześć publiczną, a jej wyrazem powinna być zmiana herbu miasta Jaworzna. W tej sprawie ks. prał. Józef Lenda napisał specjalny list do Rady Miasta Jaworzna. Prezydent Jaworzna Paweł Silbert po otrzymaniu wniosku w tej sprawie zwrócił się do Instytutu Heraldyczno-Weksykologicznego z prośbą o przedstawienie procedury zmiany herbu oraz niezbędne opinie wymagane w tym postępowaniu. Instytut pomysł opracowania nowego herbu uznał za możliwy. Urzędnicy poradzili nawet, by połączyć dwa elementy: jawor z w postaci drzewa lub gałązek oraz wizerunek Matki Bożej Nieustającej Pomocy. Czy ten zamiar, a jednocześnie marzenie uda się zrealizować? Należy pamiętać, że kult Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Jaworznie wniósł wiele autentycznego doświadczenia Boga w życie mieszkańców, stał się dla wielu przewodnikiem po ścieżkach życia. Należy też zwrócić uwagę na fakt, że o Jaworznie mówi się coraz głośniej jako o miejscu pielgrzymkowym. W ukazujących się na rynku księgarskim albumach czy folderach z polskimi sanktuariami, Jaworzno ma swoje stałe miejsce. A skoro już wspominamy o publikacjach, to z okazji 30. rocznicy utworzenia parafii ukazał się album autorstwa Czesława Ryszki pt.: „Sanktuarium Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Jaworznie-Osiedlu Stałym”. Znajdziemy w nim nie tylko szereg zdjęć dokumentujących budowę świątyni i życie religijne, ale także szczegółowy opis historii parafii.
– Przy okazji jubileuszu wyrażam wdzięczność moim parafianom, wszystkim darczyńcom za serce, trud oraz ofiary poniesione na rzecz naszej świątyni. Dziękuję wszystkim za współpracę i wzajemne ubogacanie się. Będąc od 1978 r. duszpasterzem na Osiedlu Stałym, przeżyłem wiele radosnych, ale i trudnych chwil. Te pierwsze powiększały moją radość, a te bolesne – takie jak strajki, stan wojenny, lata starań o pozwolenie na budowę, o przyznanie terenu pod kościół i plebanię jeszcze bardziej mnie umocniły. Za dar wspólnoty, za pracę i modlitwę jestem szczególnie wdzięczny. I liczę na dalszą współpracę – podkreślił ks. prał. Józef Lenda.